بے رُو آ مار۔سوزان پری نا ہلی              2

الّے دافتے، بادشاہ سہب انا قاصد ءِ تینا پارے ”ہڑدے تغ آن سما کتوٹہ، پاریسہ ”خواجہ استو فلانی جاگہ غان داڑیل آک دزی اس خلکنو۔ اینو دے ہم جوان بڑزا مس، نی کنے داسکان حوال تفیسہ۔“ قاصد پارے ”بادشاہ سلامت! درو قضا دیگر تون فلانی جاگہ غا مسہ بندغ بسر، اوفتتون خیسن پیہن ہنداخس ئس، اوخہ نا باوہ تون اَلو۔“ بادشاہ پارے ”سوار مر کنا ہلی آ ہن ہرتا۔“ دا بس داڑے ہرا ہر ہفت انا تا لخ خلوک ءِ، ڈبیز تمانو۔ ہلمہ کرے بادشاہ ءِ پارے ”خواجہ! اے لخ تے تا خلکنو۔“ بادشاہ پارے ”شاباس ہن ات تا۔“ قاصد ہلی ءِ رخت تس۔ ہنا اسہ دم اٹی سر مس۔ بادشاہ ناہلی ئس، ہنا ایڑے سر مس۔ پارے ”ادا نمے بادشاہ خواہک۔“ دافتیان اسٹ اس پارے ”ننے امر کیک بادشاہ۔“ بے رُو آ مار پارے ”خواجہ بادشاہ اُرے بادشاہ اس خواہک نمے۔ بادشاہ ءِ بادشاہ تون کاریم تمک۔“ قاصد ءِ پارے ”کنے در ولدا ایلم تیا سر کر کنے۔ قاصد پارے ”خن تیٹ۔ ہنا بادشاہ غا۔ بادشاہ پارے ”استو نا دز آتے نم خلکنرے۔“ بے رُو آ مار پارے ”بادشاہ سلامت! ای خلکٹ تا۔“ بادشاہ پارے ”کشہ نشانی ءِ تا۔“ دا کشا ہر ہفت نا چیچکور تے تخا مون آتے۔ پارے ”حساب کر دادو نشانیک۔“ بادشاہ حساب کرے اسٹ، ارٹ، مسٹ، چار، پنج، شش، ہفت۔ پارے ”ہمے وخت آ دا دز آک کنا بادشاہی ٹی تمانو۔ ای تین تون پارینٹ، ہر کس دا دز آتے خلک ہمودے ای تینا مسڑ ءِ ایتوہ۔ ہرکس دا دز آتے خلک کنا مسڑ ہمونا ءِ۔ داسہ دا دز آتے نی خلکس کنا مسڑ ناءِ۔“ پارے ”بندغ تو کنے ملا۔ داسہ ای کاوہ فلانی جاگہ غا۔ ولدا بسٹ تینا بندغ نا مالک مروٹ۔“ بادشاہ قاصد ءِ پارے ”در سر کر تے ایلم تا تے۔“ قاصد ایس ایلم تا رہی آ الاتے۔ ایلمک ارّفیر پارے ”دا ہم بے غیرت ءُ بادشاہ اس ئس۔ دا بادشاہ ہم کنے پارے استو کنا ملک اٹی دزی اس مسنے۔ پیشن نا بروک آک نم مسنرے۔ کنا دزی ءِ نم کرینرے۔ نن تون خیسن پیہن ہنداخس ارے داخس اونا باوہ تون مف۔ نن امر کینہ خیسن تے۔ چڈاہاٹ تینے۔“

بسر بسر کسر اٹ کسرک ارٹ مسر۔ اسٹ ہناکہ راستیکو دو آ ایلو ہناکہ چپیکو دو آ۔ اسٹ ہناکہ ویران سن ءُ جاگہ سے آ۔ ایلو کسر ہناکہ آباد ءُ جاگہ سے آ۔ داسہ بادشاہ نا مارک بے رُو آ ایلم ءِ پاریر ”نی ہن سُن آ کسر اٹ نن کانہ آباد آ کسر اٹ۔“ بے رُو آ ایلم پارے ”آباد آ کسر اٹ ای کاوہ نم سن آ کسر اٹ ہنبو۔ نم تون خیسن پیہن بھاز ارے۔ کن تون ہچڑا اف۔“

 ایلمک تسر تے چنک اس خیسن نا۔ بے رُو آ ایلم پارے ”گڑا نم داخس کیرے۔ دا بوچ انا کیرغ آن تینا تینا چلو آتے کھڈ کینہ۔ ولدا نما چلو زنگ کرے۔ ای نما پدرند ءِ خلیوہ۔ اگہ کنا چلو زنگ کرے کنا پدرند ءِ خلیرے۔“

الّے دادے، ہڷ ہن دا ہڑتوم آ ایلمک بسر بسر آبادی ءِ سر مسر۔ الس ءِ مچی ءِ۔ شڑت آک ءُ۔ ہر کنڈ آ ہر کس شڑت اٹی مشغول ءِ۔ دا ہندن ہررہ بیوس آتیانبار۔ اسٹ اس توار کرے ”ببو شڑت آتا ہررے انت اس۔“ دا پاریر ”نن ہم شڑتی اُن۔ شڑت خلینہ۔“ دا شڑت خلکر کل ءِ خیسن پیہن تے چٹفیر، نت تا تا چوٹ آتے ہم کشار۔ داسہ اسٹ تا ڈانگی والا سے تون سلوک ئس۔ مٹ اس دانکو نا تسکہ تے۔ ایلو تا دھوبی تون سلوک ئس، او ارغ تسکہ تے۔ ہنداڑے دھوبی نا مزروی ءِ کریکہ۔

الّے دادے، ہڷ ہن بے رُو آ ایلم آ۔ بے رُو آ ایلم بس کسر اٹ خنا اسہ گڈ اس گڈ دا بوچ آن درکک اے بوچ آن درکک۔ دا ہلی ءِ رند اٹ تے ےلہ کرے۔ ہنا ہنا گڈ بھلو غار اسے ٹی پترنگا۔ دا ہنا ہلی ءِ سلفے۔ ہنا غار انا تہٹی پترنگا۔ پیر ءُ بَلی اسے۔ بَلی پارے ”نا دیک کٹر نی سوزان پری نا ملک اٹی امر بسنس؟ دا دیو آتا ملک ءِ۔ داڑے آدم ذات نا ہچ ءُ ڈس نشان اس اف۔“ پارے بَلہ ای تو بسٹ کنا ہلی پیشن پٹ آ سلوک ءِ۔“ کشا خیسن نا مٹ اس بَلہ ءِ تس۔ بلہ پارے ”کنا چنا دا باوہ پیرہ نا نا جاگہ ءِ۔“ بلہ ہم بلہ اس ئس۔ ہنا ہلی ءِ تے ایس غار اٹی۔ شام انا کرے اکن ارغ تس تے۔

پارے بلہ ”ایت خبر دا دنا ملک ءِ؟ دنا شار ءِ۔“ بلہ پارے ”سوزان پری نا شار ملک ہندادے۔“ دا پارے ”بلہ ای سوزان پری نا ہلی کن بسنٹ۔“ بلہ پارے ”آخا خن تے نا کشور۔ ہیت کپیس۔“ پارے ”بلہ کاٹم ءِ ایسنٹ کاٹم کاہک ےا بریک۔ ایت خبر سوزان پری نا خلق انا ہند سند ءِ۔“ بلہ پارے ”سوزان پری ہفت دے ہفت نن مجلس کیک ہفت دے ہفت نن خاچک۔ تغ کشک۔ ہفت دے ہفت نن تے پورو مسر۔ تغ آن بش مریک۔ اینو نا بخت بڑزا ئس، ےا دے تیان نا ئس۔ اینو نی بسس سوزان پری نا خاچنگ نا وخت ءِ۔“ پارے ”بلہ کنے ایت ڈس ءِ۔ سوزان پری آ امر کاو؟“ بلہ پارے ”ہمے روشن چراغ آک مریرہ، ہمو سوزان پری نا درگہ ءِ۔ در کنا فلانی جاگہ غا اسہ اسپست اسے۔ در اِرا بڈ جوان ءُ جوان ءُ اتہ بر۔ دا گڈ ءِ حلال کر تڑ جغر پف ءِ تے نے کن بسو۔ سوزان پری نا درگہ غا دا کان ہناس ہندن ءُ ارا نہار ءُ خدا امان ایتے۔ نہار سو انا ےار ءِ۔ گڈ ءِ اِرا کپ کر اسہ کپ ءِ دا نہار آ خسہ ایلو کپ ءِ ایلو نہار آ خسہ۔ او تمرہ سو تتون نی خڷ نہار آتا نیمہ غان پیشن مر۔ مچے مونی ہناس۔ اِرا بھلو خڑ تفوک ءُ، خڑ خرسی نا یار ءِ، اسہ بڈ ءِ خسہ، اسہ خڑ آ ایلو بڈ ءِ خسہ ایلو خڑ آ۔ او تمرہ خرسی تون۔ نی نیام آن تا خڷ ہن۔ داکان ہناس ہلی آ سدھا ہنپیس۔ داکان ہناس۔ سوزان پری تنگان ءِ۔ گد تے مون آتے شاغوک ءِ۔ گد ءِ مون آن تے ہرفیس دروئی ایتس، ہلی دروئی ءِ نے سوزان پری نا، خدا خدا نا رسول نا۔ گڑا نے تون ہلی بریک۔“

بے رُو آ مار انا پن لال بادشاہ ئس، او ہنا بلہ نا اسپست آن جوان ءُ اِرا بڈ خلک ایس۔ گڈ ءِ چکا تڑے۔ اِرا کپ کرے، ہرفے سو تے اسپست آتے۔ ہنا سوزان پری نا درگہ ءِ سرمس۔ ہندن ءُ نہار ءُ، اللہ امان ایتے۔ بس نہار تا نیام آن خلک۔ نہارک غبورارہ خلکر۔ دا ہمت کرے خسا اسہ کپ اس سُو انا اسہ نہار آ ایلو کپ ءِ خسا ایلو نہار آ۔ دا تمار سُو تتون۔ دا نیام آن تا خلک ہنا۔ مچے مونی بس خڑک سلوک ءُ۔ خڑک ہندن ءُ خڑ ئسر مش مریر، نہارک۔ دا خڑک بسر لال بادشاہ نا خلنگ کن۔ دا خسا اسپست نا اسہ بڈ ءِ اسہ خڑ آ ایلو بڈ ءِ خسا ایلو خڑ آ۔ ہنا نیام آن تا خلک ایپار مس۔

سوزان پری خاچانے۔ گد تے مون آتے شاغوک ءِ، ہرا گد ءِ تے۔ خاص دے آنبار جرکک۔ دا کشا تینا ربڑ نا سرند ءِ تخا، ہرفے خیسن نا سرند ءِ۔ تینا رومال ءِ کشا ہرفے ریشمی رومال ءِ۔ تینا مون ہروک ءِ تخا۔ ہرفے ہیرا نا مون ہروک ءِ۔ پری نا چلو ءِ کشا، تینا چلو ءِ تخا۔ است وار تتو تے بک اس ہم ہلک ایان تے۔

ہنا سوزان پری نا گد ءِ ہرفے درے ہلی نا مون آ خوشکا، تس دروئی پارے۔ دروئی ءِ نے سوزان پری نا، خدا و خدا نا رسول نا۔ سوار مس ہلی آ۔ زی انا واگ ءِ چکا ہلی بال کرے۔ تس دروئی ہلی ءِ پارے ”ہراڑے کنا ایلم تا چلو آک ءُ کنے ہموڑے شیف کر۔“ سہب انا دے ٹک تون ہلی درپارہ کرے، ہمو پوچ انا ماس آ۔ دا کشا چلو آتے۔ یار آتا چلو آک زنگ کرینو۔ شیر انا چلو ءِ خنس چاندی آنبار گروشک ایتک۔ ہنا ہمو آباد آ کسر اٹ ایلم تا پدرند ءِ خلنگ ءِ شروع کرے۔ ہنا ایڑے سر مس۔ ہرکس خناکہ تے پاریکہ سوزان پری نا ہلی ءِ ایہن ءُ بندغ اس اتنگ اٹی ءِ۔

نی بنگس او بنگ اے بنگ۔ کل شار ءِ خبر تما سوزان پری نا ہلی ءِ خیراتی ءُ بندغ اس اتنگ اٹی ءِ، خنا تے ہمو ایلم دھوبی تون کاریم کریکہ۔ دھوبی ءِ پارے ”ای کاوہ سوزان پری نا ہلی ءِ سیل کیوہ۔“ پارے ”ارغ تفرہ نے۔“ پارے ”ارغ تفیسہ تفہ ای کاوہ۔“ دا ہنا ایڑے درست کرے تے۔ پارے ”پین سنگت ارے نے؟“ پارے ”کنا اسہ ایلم اسے ڈانگی والا تون ءِ۔ تاپ اس دانکو نا ایتک تے۔“ پارے ”ہراڑے کنے۔“ پارے ”دا جاگہ غاٹے۔“ ہنا درے ایلم تے سینگار کرے۔ پچ چوٹ کرے۔ ہنا دھوبی ءِ پارے ”ای دا بندغ آتے دیوہ۔“ دھوبی پارے ”کنا سد کلدار وامدار ءِ۔“ کشا دھوبی ءِ تس اونا وام تے۔ ایلو ایلم ءِ پارے ”نا….؟؟ پارے ”کنا ڈانگی والا اسہ تاپ اس وامدار ءِ۔“ پارے ”خرہ تاپ ءِ ہڷ۔“ ہنا رعب اٹ تاپ ءِ ہلک۔

بسر کسر اٹ چڑیدہ چپیدہ ماندہ کوفتہ کرسا۔ سر مسر ہمے جاگہ غا ہراڑے دز آتے داڑیل آتے خلکوسس۔ ہنا بادشاہ ءِ پارے ”ای بسنٹ تینا بندغ کن۔“ بادشاہ پارے ”کن کن ہمو وخت آ دروسس تے۔“ ہنا ملاءِ پارے ”ملا جان بھلا ایلم چڑہ و بے برام مرو ءِ۔ بھلا ناحق ءِ سانگ برام ےا چنکا نا حق ءِ؟“ ملا پارے ”اﺅ اﺅ بھلا ایلم نا حق ءِ۔“ پارے ”کبو دوتہ بڑزا۔ کنا بھلا ایلم نا نکاح ءِ۔“ ملا خوانا نکاح ءِ منہ دے مسر۔ پارے ”بادشاہ سلامت ننے داسہ موکل ءِ۔“ بادشاہ پارے ”ہمے وخت آ دروسس تے۔“ خوش گل و بال اٹ ہرفیر خیسن پچی آ ءِ۔ مزل خلسا بسر بسر ہمو جاگہ ءِ سر مسر۔ ہراڑے نہار ءِ خلکوسس۔ ہنار ہمے بادشاہ ءِ سرمسر۔ سلام والیک والیکم سلام۔ ملا ئس مخلوق ئس مچی ئس، پارے ”بادشاہ سلامت ای تینا بندغ کن بسنٹ۔“ بادشاہ پارے ”ہمے وخت آ دروسس تے۔“ پارے مولئی صاحب۔ بھلا ایلم برامی مرے نیامیکو ایلم چڑہ ءِ۔ چنکا نا حق ءِ برام کننگ یا بھلا ایلم نا حق ءِ؟“ مولئی صاحب پارے۔ ”دا تو کتابی ءُ ہیت اسے۔ بھلا ایلم نا حق ءِ۔“ پارے ”مولئی صاحب خوان نکاح ءِ کنا بھلا ایلم نا۔“ ہر پنچ آ ہورک بڑزا مسر۔ مس برام بھلا ایلم نا۔ منہ دے جوان گدرینگا۔ پارے ”بادشاہ سلامت! ننے داسہ موکل ءِ۔“ پارے ”ہمے وخت آ داکان ہنوسس۔“

بے رُو آ ایلم ہرفے برام تس تا۔ داسہ کسر اٹ بسرہ۔ ایلم تا است اٹی تما دھوکہ، پاریر ”نن باوہ نا رُوئی آ مارک ئسن۔ باوہ ننے مون تس۔ داسہ دا بے رُو آ ایلم ہنا سوزان پری نا ہلی ءِ اےس۔ پن نا خواجہ داسہ ہمو مس۔“ تین تون سلا کریر۔ داکان کانہ فلانی جاگہ غا کور ءُ دون اسے۔ ہمو دون انا وٹ آ پڑاﺅ کینہ۔ اودے پانہ دیر کشنہ دون آن۔ او تینے چڑہ کن شیف کیک۔ نن دھکہ ایتنہ بٹنہ تے۔

مزل خلسا بسر بسر ہمو کور انگا دون آ بٹیر، شام تما تا۔ بسر پاریر ”ایلم دیر کشنہ۔“ ہنار دیر اکن۔ زئیفہ غاک تا پاریر تا ”کپبو نمے ایس برام تس۔“ پارے ”او سوزان پری نا ہلی ءِ دیک پن نا خواجہ مریک۔“ ایلم ءِ پاریر ”ایلم الیپس چڑہ ءِ الیپس۔ دا تینے مونی کرے۔ اے دھکہ تسر تے۔ سدھا تما دون اٹی۔ قدرت ءِ ہندن ملائک آک ہلکر تے دون انا وٹ آ تخار تے۔

الّے دادے ہڷ ہن ایلم تا۔ ایلمک ہرفیر زئیفہ غاتے۔ سوزان پری نا ہلی ءِ، باف آک تا توننگ مفسہ۔ خوشی آن غامب و غیمب ءِ تا۔ دریر ہلی ءِ باوہ ءِ تسر۔ باوہ گلان مس۔ داسہ ہلی آسوار مسکہ سہب اتون تمام ملک ءِ چکر سیل سواد کریکہ۔ شام اتون بسکہ۔ خوشیک تے بے کچ ئسر۔ سوزان پری نا ہلی ءِ مگہ خرو نا بیشءِ۔

بے رُو آ مار انا لمہ بس ہنا رُوئی آ مارتیان ارّفے، پارے ”کنامار؟“ پارے ”نن خن تتے ہم خنتنن۔“ باوہ ءِ ہچ دنیا نا غم اف۔“

هفتئی تلار

25 April-01 May 2020