پیرہ ) افسانہ(

ہزارگنجی آن سویل نا کنڈ آ چلتن نا گوَنی آ دیامان اٹ خوشی و شادکامی آن خشنگ اسہ میلہ اس برجا ئس۔ میلہ ٹی ساڑی آ خلقت دادے ’میلہ امن‘ نا پن تِسوسس۔ خوشی نا دا دمچر اٹی شئیر و باگل تتون اوار ہر اسٹ دا دشت و ڈن انا شان و شرف اٹ تینا ہنین آ توار تون لِیکّو ہم پارسا کریکہ، ایلو کنڈ آن دا میلہ ٹی بنگل آ ورنا تیان بیدس کماش آپیر مڑد آتا ہم اسہ بھاز بھلو مُچی اس ئس، چوک آمسنک دیرہ خلوک آ شیرزال آ نیاڑی نا دامون ایمون پیری کرسا چاپ اتون اوار ”وشے“ نا باگل آتے ہم پارسا کریرہ۔ چُنا تا ہم مڑو گوازی نا توار چلتن نا تلار آتے ٹی پنسا میلہ نا رنگ آتے ٹی پین ودکی نا سوب مسکہ۔ پین تو پین غازیک ہم تینا دم در آ نت تتون ہندا میلہ نا سیل آ بسُوسُر۔ اوفتا خاکی آ دستار نا مول ملوک الّو۔۔۔ ولے او تینا مول آتے تینا مون آن خیر انا کنڈآ ہڑساسُر۔ او تینا خام انا چوٹ آتے تینا نت تیان ملاسُر و اسہ ہند آ ٹپر اسے آ توک تینا تدوک آ دور انا گب و حوال آتے ٹی مشغول ئسُر۔ دا شابیت آ دیامان اٹ سر مست آتا دھول انا اسہ دریمبہ ئس۔ ای ہموڑے دا سرپند مسُّٹ کہ گواچنی سرمست آتے ہندا سوب آن سرمست پارہ۔ اوفتا دھول انا دریمبہ تون اوار سُرنئیک ہم بھلا بھلا خل تیا تولوک تینا سُرنہ غاتے ٹی چُک بلوچانی، دانہ پہ دانہ نا ساز آتے خلسا تینا کمال و ہنر نا درشانی ءِ کریرہ۔ داکان بیدس سِرونزیک ہم سِرونز آتے گز تننگ اٹ سُرنئی آ ماہر آتیان کم اَلوس۔ دا ساز و سُرنہ دھول انا دریمبہ تون اوار زَگر انگا ورنا تا چاپ و چکہ نا ہم اسہ گُوس ئس۔ ورنا تا چاپ ءِ پیرو مڑد کماش آک نئے بیرہ سیل کننگ ئسُر بلکن اوفتا ”بلے بلے، اَتھ گِدی“ نا کُوک و ہکّل چاپی آ ورناتے پین مست کریکہ۔ چاپ انا دا دنز اٹی ورنا تا مون انگا ریش و بروت آک اسُل پیہُن اڑسنگار سُر ۔ورنا تا خید نا زباد دیامان نا مِش انا گند اتون اوڑدہ مرسا گوارِ درنے و پیہّن پُھلّی نا زباد آتے ہم حیران کریسُر۔

تیوی آ دیامان نا کسر تیا ہچ ءُ پِتی ءُ تار انا پلویڑ الّو نئے جاگہ جاگہ گونی تے ٹی مِش شاغوک ئس، نئے او گونی تا پدآن کس تولوک ئس۔ نئے کس ءِ دا پاریرہ کہ نا شناختی کارڈ ہرادے یا ہرانگ کاسہ یا نی دیر اُس۔۔؟ دن ءُ سونج رونج اسے نا ڈس الو نئے خلیس و بھیم انا راج برجا ئس۔ بلکہ کسر تیا سلوک ہفت سالی آ مارک خیسُن پوشکن آ گواڑخ آتا دستی تے تورسا امن میلہ نا مستائی ہلکُرہ۔ شاعر و ادیب آک لنجو پارک اٹی امن کانفرنس نا پیشن آن بروک آ مہمان تے کن ”بابو کریم امن“ نا ادیرہ نا کیب آ بخیر اٹ کننگ ئسُر۔ کسہ گونڈ کہ خلق انا ہراسہ باتی دا تیوی آ دیامان اٹ خوش و گل و بال ئس۔

ای ہندا ندارہ غان چس ہلنگ اٹ ئسُٹ کہ ناہمگان نا اسہ لوڑ اس بش مس کنا خن تے مِش آن ہبہ کرے، ای تینا خن تے موشکسا ہراتم پٹّاٹ تو کنا مون آ کنا پیرانگا سلوک ئس، او کنا سینہ ٹی تینا لَٹ ءِ ترند آن جُوم ترسا پارے دا امن میلہ ہمو وخت آ بناکرو کہ ہراتم دا جنگ ایسر مرو، گڑا گُڑا کونٹ آک چنڈنگور۔ ہراتم کہ بنا مس تو گُڑا اُست آ اتیس ایفتے ہراکہ دا دیامان کن دتر تے گُٹ انا تِسُر۔ ہموفتے ہم گیرام کپیس ہرافتے گار کننگاسُس۔ ای اودے ہچ ءُ ورندی اس تننگ نا ہمت ءِ کتوٹ۔ او ہندا ہیت آتتون اوار چلتن نا باہوٹ مس۔

ہفتئی تلار، تاک 16

18-24، April  2020