بے رُو آ مار۔سوزان پری نا ہلی              1

ئس اسہ بادشاہ اس، بادشاہ خدا ءِ خدا نا رسول ءِ، دا بادشاہ جِر بنڈی، کرِی کاشم، خولم زرت، مکھئی پریش، پش اس ڈغار نا بادشاہ ئس۔ دا بادشاہ نا ارا زئیفہ ئسر۔ اسٹ رُوئی آ زئیفہ، ایلو بے رُو آ زئیفہ ئس۔ رُوئی آ زئیفہ غان ارا مار ئسر۔ بے رُو آ زئیفہ غان اسہ مار اس ئس۔ بادشاہ امر کرے رُوئی آ مار تے کن اےس ملا اس دافتے خوانفے۔ بے رُو آ مار اکن ہلک چار پنچ کڑو ہیٹ میڷ انا۔ دا رُوئی آ مارک ہنار مسیت اٹی ملا تون خوانرہ۔ بے رُو آ مار ہنداکان بسکہ مسیت نا بج آن کونڈ اس ئس، ہندا کونڈ آن خف توریکہ۔ ملا ایفتے سبخ ےات تسکہ۔ دا ہنداکان تینا سبخ ءِ یات کریکہ، ولدا ہناکہ ہیٹ میڷ تے خوافنگ کن دریکہ۔ چار پنج دانہ کمک جوڑ کریسس، ہناکہ چک شکار کریکہ۔ شام آ او و لمہ تے کواب کریرہ کنگرہ۔

اسہ دے ملا بادشاہ غا کلہو کرے بر کہ مارک نا داسہ قرآن ءِ ختم کرینو۔ بے رُو آ مار بنگ ای ہم کاو ہرو ایلمک امر خوانرہ۔ دا رُوئی آ مارک خوانار نیمہ گڑو۔ بس بتو تا۔ بے رُو آ مار بسم اللہ کرے تخا قرآن پاک ءِ کٹ اٹی۔ حافظ آتیانبار روانی ٹی خوانا۔ بادشاہ ءِ بد بس، ملا ءِ پارے ”نا چوش فلانی مرے، داشوم دے درست کر بزگل تون ہناکہ دادے قرآن پاک دیر آنبار ےات بس، اےفتے نی خوانفتنس۔“ ملا پارے ”دادے ایدے۔“ پارے ”شاباس در ولدا خوانف تا۔“ ایس ملا پدا خوانفے تا۔

اسہ دے قدرت ءِ کنا خالق نا بادشاہ خاچا خنا تغ اٹی سوزان پری ناہلی آ سوار اٹ تمام ملک ءِ اسہ دے اٹی چکر خلیوہ۔ سہب انا مار تے پارے، ”نم کن کن دا ہلی ءِ اتبو۔ آخا تو ای بیمار مریوہ۔ اگہ ہلی ءِ اتیرے گڑا ای بچوہ۔“

 مارک پاریر ”باوہ نا حکم مرے۔“ کشار گلہ پان آن ارا ہلی تیز ءُ، سفر کن تینا ہیلہ وسیلہ توشہ ہرفیر خڑجین آتے تینا خیسن پیہن آن پر کریر رخت تسر ہنار۔ بے رُو آ مار بنگ ایلمک ہنار۔ بس لمہ ءِ تینا پارے ”لمہ ای کاوہ ایلم تا رند اٹ کاو دیر چا خذمت اس کیو اکن تا۔ آسودہ ءُ ایلم ءُ۔“ لمہ تہ پارے ”او ہلی تا نی پند اٹ؟“ پارے ”اے کہ کنا نک ہلی تیان کم افس۔“

بس کسر آ سر مس ایلم تے۔ ایلمک پاریر ”لمہ باوہ ءِ پاریس؟“ پارے ”اﺅ۔“ کسر آ ایلمک ہلکر اکن تے ہُلی اس، دا ہم سوار مس ہلی آ۔

سوجہ ماندہ کوفتہ کرسا

مزل خلسا دیس پردیس کرسا

بسر اسہ پین بادشاہی سے ٹی شام تما تا۔ قضا دیگر تون پڑاو کریر بٹیر۔ خیسن پیہن تے شیف تخار۔ خنا تا بادشاہ نا قاصد پارے ”نم تون خیسن پیہن ارے، شہزادہ ءُ بندغ اُرے۔ نمے گڑاس خبر ارے ےا اف داڑے نہار اسے شام انا ہر مسٹ ءِ نما چٹ کیک۔“ بے رُو آ مار پارے ”کنے پاریس کنا ایلم تے پاپیس۔“ پارے ”نی ہن تینا خیال ءِ کر۔“ شام انا کریر کنُگر۔ بے رُو آ مار انتظار کرے، بھلو کپی اس ئس، ہنا لگا ہندا کپی نا زی آ۔ دے اس بلا بس خن تا تے روشنائی بندغ نا خن تے ہلیک۔ بس بس ہندا کپی ٹی پترینگ نا وخت آ، دا کشا زغم ءِ چغل تس خلک لخ ءِ تے۔ زغم انا پج اٹ خلک خیسن ناتے مرغ آتے۔ ڈونڈ ءِ تے گرا مر بٹے۔ سہب انا بش مسر ہنار۔ بادشاہ تینا قاصد ءِ پارے ”سہب انا چا آن مست ہڑدے پاریسہ صاحب اینو فلانی جاگہ غا بلا تباہی کرینے، اینو چا نہاری کریٹ نی داسکان کنے پاپیسہ۔“ پارے ”صاحب درو فلانی جاگہ غا شام انا مسہ بندغ بسر چاوہ بلا استو اوفتے کنُگنے۔“ پارے ”خرہ ہر تا۔“ دا زو زو بس خنا ڈونڈ ءِ تے، ہلمہ کرے ہنا بادشاہ ءِ پارے ”صاحب استو دا شیر آک بلا ءِ کسفینو۔ ڈونڈ تے تمانے۔“ بادشاہ پارے ”ہرانگ ہنار ہن رند اٹ تا۔“ دا کشا بادشاہی ءُ ہلی اس ہنا اسہ دم اتون سر مس تا۔ پارے ”بادشاہ سلامت خواہک نمے۔“ بے رُو آ مار پارے ”نم ہنداڑے مبو ای کاوہ، بادشاہ اسے مننگ کیک کاریم اس تماتے، خواہس ننے۔“ قاصد ءِ پارے ”کنے در ولدا اتہ سر کر کنے۔“ پارے ”خن تیٹ۔“ دادرے بادشاہ پارے ”دا استو نا بلا ءِ نی خلکس۔“ پارے ”جی اﺅ بادشاہ سلامت۔“ پارے ”کشہ نشانی تے تا۔“ دا کشا خیسن نا تے مرغ ئسر۔ بادشاہ پارے ”ای خاص خدا وسطہ ہندا پاریسٹ ہر کس دا بلا ءِ خلک کنا شار آن ای تینا مسڑ ءِ اودے ایتوٹ۔ داسہ دا بلا ءِ نی خلکس کسفیس۔ کنا مسڑ نا ءِ۔“ پارے ”نا مسڑ کنے ملا۔ داسہ ای کاوہ فلانی ملک آ پدی بریوہ۔ تینا بندغ ءِ دیوہ۔“ قاصد ایس ولدا سر کرے تے ایلم تیا۔ ایلمک ارّفیر ”انت پارے بادشاہ۔“ پارے ”بادشاہ اس بے غیرت ءُ ئس۔ پارے کنا استو دزی اس مسنے۔ نن تون خیسن پیہن جاگہ ہلپسہ، اونا تے دے دزی ءِ کرو۔ ہناٹ تینے چڈاہاٹ۔“

ہنار مونی سفر کریر کریر شام تما تا۔ بسر پین بادشاہی سے آ۔ دا بادشاہ نا قاصد خناتا۔ قاصد پارے ”نم تون خیسن پیہن ارے، شہزادہ ءُ بندغ اُرے۔ نمے گڑاس خبر ارے ےا اف، داڈے ہفت ٹیک ءُ۔ اینو شام آ نمادا خیسن پیہن تے چٹ کیرہ۔“ بے رُو آ مار پارے ”کنے پاریس کنا ایلم تے پاپیس۔“ پارے ”نی ہن تینا خیال ءِ کر۔“ شام انا کریر کنُگر۔ بے رُو آ مار انتظار کرے۔ دیچہ او ننا پن نا بنگنو ےا بنتنو۔ بریر ےا بفس۔ لگا بھلو دیوال اسے آ۔ او بیلی خاخر اس لگک کہیک۔ است اٹی پارے ایلمک مسر، ہندا مرور۔ کاو ایاتا داڑے ایلمک ےکہ مرور۔ ولدا پارے ہچ بلہ خلتنے ایلم تے۔ خلک گانڈَو ہلمہ کرسا گو کرسا ہنا سر مس ٹیک آتیا۔ ٹیک آک پاریر ”امر ءُ سے اُس۔“ پارے ”اگہ نیاڑی اُرے کنے آ ہموکان سم کری کبو۔ اگہ نرینہ اُرے کنے حوال کبو۔“ اسٹ اس تا ہکل کرے پارے ”او اسٹ اسے نن ہفت اُن۔ ہرانگ کاہک ننے آن۔ پابو تے برے۔“ ہکل کریر ایا تے ”بر ہندانگی۔“ ہنا مون آتے بش مسر۔ بیا بخیر مس۔ جاگہ غا بس حالی حوالی مسر۔

پارے ”ای فلانی ملک انا بھلا داڑیل اُٹ۔ بادشاہ سے نا مسہ مار ءُ خیسن پیہن آن ہلیک تا سراہوک ءُ۔ فلانی ملک آن بریرہ۔ ای ہمےکان رند اٹ تا تمانٹ۔ گیگ بفک کنے۔ او مسٹ ءُ ای اسٹ اسے اُٹ، داسہ دا شار اٹی نما بنگٹ۔ داڑے ہفت داڑیل ءُ۔ لگاٹ بھلو دیوال اسے آ۔ نما خاخر ءِ خناٹ۔ اوبیلی ایلمک مسر ہندا مرور۔ داڈے بسٹ نما سلام آ پین حوال اف خیر ءِ۔جوڑ بڑخیرت خوش اریرے۔“

”ادا نم تینا حوال ءِ کنے ایتبو۔“

پاریر ”نن داشار انا دز آک اُن۔ بھلا داڑیل آک اُن۔ ہر شام اٹی اسہ دزی اس کینہ۔ مجال ءِ کس اس ننے آ کٹ کے۔ نن ئسن ہفت داسہ ہشتمیکو ننا نی اُس۔ کانہ دزی مزی اس کینہ۔ نن تون اوار نیمہ اُس۔“ گڑا دیرو چا اس کریر یا کتوس۔ پاریر ”جوان تاڑ ءِ تا خلکس ہموڑے ئسر۔ دن مف شکار مڑدار مرے۔“ پارے ”نم خلاس ارے۔“ ہرفیر تینے دز انا دوٹی انت اس برے۔ کس اتون لٹ اس کس اتون زغم اس۔ انت اس کہ خنار ہرفیر۔ دا پارے ”داکان کانہ۔ او کپی نا تہٹی ءُ۔ ای اندری کاوہ نم ایکان اسٹ اسٹ آ لگبو زی آ۔ ای داکان ہلیوہ نمے۔ گڑا ہر ہفت ننا کانہ جلہو کینہ۔ گڑا خلینہ تا۔“ دا ہم سادہ ئسر، اﺅ کریر۔ دا اندری کپی نا تہٹی پترینگا ایلمک خاچانو۔ دا دیوال آ لگسا دا لخ ءِ تا خلسا کرے۔ بس ہفمیکو نا نمبر پارے ”بر کہ شش انا لخ ءِ خلکٹ نی انت کیسہ۔“ دا مچے زواور و بڑز و بالادی ءُ بندغ اس ئس۔ خسا نت ءِ تینا دا خلک نت آن پرغا تے۔ اے تما دا در ے خلک لخے ءِ تے۔ ہنا کل انا تا راستیکو چیچکور تتا گڈا۔ دتر متر آتیا مش شاغا۔ سہب انا بش مس، ایلم تے پارے ”بشبو باوہ راہی کرینے نمے سوزان پری نا ہلی کن۔ نم داسکان خاچانرے۔“ ایلم تے بش کرے نہاری تس تا۔ سوار مسر ہلی تا تینا ہنار۔

(برجا ءِ)

ہفتئی تلار، تاک 16

18-24، April  2020