راستکی نا آدینک

قدرت دا رنگ رنگی آ کائنات ءِ اگہ داخس زیبا جوڑ کرینے تو تینا عظیم انگا تخلیق آدم خاکی کن کرینے۔ دن کہ اگہ اینو نن زرس سجفن تو راستکی پاش مریک کہ انسان زیبائی نا داخس انتئے شیدائی ءِ؟ زیبائی تون است خواہی اونا فطرت اٹ اوار ءِ۔ ہندا زیبائی نا درشانی ءِ شاعر تینا شعر تیٹی، قلم کار لوز و کِسہ غاتیٹی، ناول، افسانہ غاتیٹی، و سیاست کار تینا قول و فعل آن پک کننگ اٹی ءِ۔ ہراتم دن انگا عظیم انگا بندغ آک تینا ارضی (ڈغاری زندگی) گدریفسا تینا خالق آ کاہک، تو نن کون آ چنکا نوشتوک یا سیاستکار آک اسہ بیان مدام ایترہ کہ دا خورکی کرن آتیان پر مفک، دن پا دا منہ لوز تینا تہٹی ہزار آ سوج آتے ودی کیرہ، ہرا سجفنگ کڑزرہ۔ ہرافتے نن ہندن سرسری خوانسا چپ کینہ، ولے دا لوز آتا تہٹی ہنپنہ، نئے خوڑت سجفنہ کہ دا خورکی انتئے پر مننگ کپک۔ مگہ جوانی چٹنگ اٹی ءِ، دن اسُل اف۔ بلکن راستکی ءِ دا وڑ امنا کننگے کہ نن دن جوڑ مننگ کپنہ۔ یا نن زند ءِ عبادت نا جاگہ غا واپاری بنداو آ تیر کینہ، نن دا انتئے ہُرپنہ کہ سیاست یعنی اینو نا زمانہ ٹی پارلیمانی سیاست نا مسخت ’فرش آن عرش‘ انا سفر ءِ کروئی ءِ، غریبی آن امیری نا سفر ءِ کروئی ءِ۔

نن ہندن ءُ اسہ ’مرد قلندر‘ اسے نا یات اٹ منہ لوز پاننگ اُن، ہرا اینو نا زمانہ نا سیاست آن چَپ حقی سیاست نا خواجہ ئس۔ دا 1977ءنا ہیت اسے نن تینا واپاری سرجز آتا بابت گوجرانوالہ غا ہنان، ننا خوش بختی ئس کہ نن ٹیسن نا مون آ سٹی گیٹ ہوٹل ءِ گچین کرین، ہرانا خواجہ حافظ محمد تقی صاحب ئس، ہرا اسہ اشتراکی فکر انا متکن کانگریسی اس ئس، و صحافت ہم کریکہ۔ او اسہ تُوئی اخبار اس ”مجھے جینے دو گوجرانوالہ“ نا شونکار ہم ئس۔ دا وڑ انگا بندغ آتتون مدام کنا خڑکی مسنے، اسہ دے تقی صاحب پارے ”خان صاحب! علمی مجلس آتا بابت انت خیال ءِ نما؟“ ای عرض کریٹ، ”جوان ءُ مجلس مریرہ۔“ پارے ”لاہور اٹی ننا ہم خیال سنگت آک ”اتوار پروگرام“ اڈ ایترہ۔ ایب کیب آن علمی ادبی شخصیت آک مچ مریرہ۔ غٹ سرحال آتیا جوان پبی ہیت و گپ مریک۔ دلیل تننگک۔ ننا پروگرام اشتراکی اصول آتا بنداو آ یعنی ”تینا کمک تینٹ“ نا رد اٹ مریک۔ کس، کس آ باریم مفک۔ یعنی اگہ ای و نی داکان لاہور آ کان، تو ہرکس تینا خڑچہ غاتے تینٹ کیک، ای عرض کریٹ کہ راست ءِ۔

بروک آ یک شنبے آ نن و حافظ تقی صاحب ویگن اٹی توسن لاہور آ ہنان، رکشہ اس کرین، نن فکشن ہاﺅس ”کتاب گھر“ آ سر مسن تو ننے آن مست خواجہ ڈاکٹر مبشر حسن ہرا بیستمی کرن انا بھلو دانشور، عقلندہ، سیاسی راہشون اس ئس۔ باید ئس کہ ہموتم مسٹر بھٹو ملک انا غریب کشارگر تے، مزورکار، شیفکو تپہ کن گڑاس جوان ءُ کاریم کروسس، بد بختی نا ہیت اسے کہ اونا دور اٹی ہم بجٹ جہانی سامراجی ادارہ غاتتون مسکہ۔ ڈاکٹر تون اوڑدہی نا وخت اسکان دادے تینا ضمیر آ بھلو باریم اس تکاٹہ، اوکان بیدس پنی آ تاریخ دان ڈاکٹر مبارک علی ، پنجاب یونورسٹی لاہور اٹی پروفیسر ئس۔ اوکان بیدس لاہور نا مزغ، لاہور آن اینک گجرات، اسلام آباد ،سیالکوٹ و ایلو بھاز آ شار تا سفر ءِ کرسا، او ہم پیری ٹی دریاب یا سوردریاب آنبار علم و دانش نا نوکاپ آنبار وہارہ۔

ہرادے یار آک ”اتوار بیٹھک“ نا پن تسوسر، نن تو داکان مست طالب علمی نا دے تیٹی ڈاکٹر شاہ محمد مری تون اوار داڑان سیردیر مسوسن۔ ہرانا کم و وَد ہر بزرگ سوج کرے، حالی حوالی مسن۔ بلوچستان تون اوار ایلو صوبہ، ملک، قوم، جہانی مذہب آتیا است انا کام آ شرہ مسکہ۔ ولے دلیل آتتون اوار۔ ہر بندغ تینا داپار ایپار آن کیہی وڑ تیٹی پلویڑ ءِ، ہرا بندغ آتے خلیفسا مے جوڑ کرینو۔ ہندا سوب ءِ کہ انسان تینا انسانی کڑدار ءِ سر تننگ آن مُر ءِ۔ دانشور آک پارہ کہ انسان تانکہ ہندا پلویڑ آن پیش تمپک، اوتم اسکان او بیرہ آدم نا اولیاد اسے۔

نن ہندا تکان کہ نن ودی مننگ آن داتم اسکان کور اُن۔ دانشور آتا دیوانک تہاری ٹی چنکو روشنائی اسے آنبار ءُ۔ کہ سد کتاب خواننگ آن زیات جوان ءِ کہ بندغ علم انا خواجہ بندغ آتتون، ہرافک راستی بشخرہ، اوفتتون گڑاس وخت تیر کے۔ اوفتا منہ دیوان تیٹی سہب اتون دہ بجہ غان بیگہ نا پنچ بجہ اسکان پورو ہموڑے مسنہ، چا کنگنہ، اِرغ کنگنہ، تانکہ شرہ نا چرجوئی پنپ۔ مہماندار گڈسر اٹ ہراسٹ آن اونا خڑچہ غاتے ہلککہ، ننے دا رعایت دوئی ئس کہ نن مہمان ئسن۔ ایہن کن خور نا زرتس آک بریبری نا بنداو آ مریرہ۔

ہندا وڑ انا ”سنڈے پارٹی“ اس کوئٹہ ٹی ہم مسکہ، ہراڑے بدبختی پان تے کہ اسہ وار اس ای ہم ڈاکٹر شاہ محمد مری تون اوار سریاب اٹی عبداللہ جان جمالدینی نا ہنکین آ ہناٹ۔ کنے تو دا دے قیامت نا دے اس لگا، کہ اسُل بھاز مرغن مس۔ پنی آ شاعر و دانشور نادر قمبرانی ءِ اسہ کنج اسے ٹی تولوک خننگ آن است بھاز خوڑت مس۔ و ہمو دیوانک کنا است آ بسر کہ ہرا دیوان تیٹی تانگا والا (مہربان تانگا والا) نا ہیت مسکہ، یا پرنس روڈ کالج نا بغل نا پنی آ چا والا نا سفت آک مسر۔ بیوس مرسا گھنٹہ سے آن پد بش مسن۔ و دا وخت انا زیان کن اینو اسکان تینے تین تون تینٹ بد رد کیوہ۔ انتئے کہ دن انگا مجلس آتے کن بندغ بھلو مرغن ءُ سفر کیک بریک، ولے اگہ اوفتیان ہچ اس دُو بف تو تینے بد رد کننگ آن بیدس پین ہچ ءُ کسر اس ہم سلپک۔ ہموزدے اینو نا دے ای گوشہ نشین مسٹ، کہ تنیائی ٹی پین مف تین تون بندغ شرہ اس کیک، و گڑاس سجفک۔ دا ہیت راست ءِ کہ راستکی خرین مریک، ولے راستکی ہندادے کہ ننا مجلس آتیٹی دانشوری نا رعب و دبدبہ ارے، ولے دانش اف۔

ہفتئی تلار،

تاک26

04 July 2020

پنہ،7