کورونا ننے نشان تس

دنیا ءِ، دنیا نا شون ءِ، دنیا نا سیاست ءِ پہہ مننگ کن چاوہ کورونا پاش کرے۔ کورونا پارفے کہ نما نیام اٹی نا درست ءُ گڑا برے، نما خاہوت آتے ہم پرغک۔ نمے ٹی خلیس امر ودی کیک، نمے یکہ و قید امر کیک، و نادرست نا دَک آتا ہراسٹ سگ ءِ تخا، ہمو مقابلہ کننگ کیک۔ ہرا نادرست نا چم آتے پہہ مس ہمو اونا بھسکاری نا کسر ءِ تورک۔ ہرا زند انا مسخت و اونا گونڈ انگا ساہت آتے فراخ ءُ زند اسے نا درک ءِ تخا ہمو نا کاٹم بڑزا مرو ءِ۔ ہرا دا پہہ مس کہ مدام نادرست نا واکداری پاش آ واکداری آن زیات زوراور مریک، ہمو نادرست اسکان سر مرو ءِ۔ دا واکداری بیرہ علم اس خواہک، دا واکداری عاجزی خواہک، دا واکداری اواری و مچی تیٹی زمواری تے پہہ مروک آ تب و تاب ءِ خواہک۔ کورونا بندغ ءِ پارفے کہ نی تینا ہرا گڑا غا گمر کیسہ، ہمودے کن تون جنگ ایت ہُر۔ ہمودے کنا کسر آ سلف ہُر۔ ہمودے پا کہ کنا کسر ءِ تورے۔ تو ننے دا سبخ ملا کہ بندغ انت اس ارے تینے آن پورو مننگ کیک، شڑت دادے بندغ دنیا و دنیا ٹی بننگ نا تینا سوب ءِ پہہ مرے۔ تینے آدم نا اولیاد تکے۔ تینے آن بھلا ڈکوک آ واکداری تا علم ءِ پہہ مرے۔ کٹیا نا کچ ءِ پہہ مرے۔ تینا ہَد و اویل ءِ پہہ مرے۔ خوشی و غم اٹی تخوک آ فلسفہ غان واخب مرے۔ بھلا دشمن و چنکا دشمن، بھلا ویل و چنکا ویل انا چَس و دڑد ءِ پہہ مرے۔ دنیا نا گو، گو اس اف۔ اصل گو بندغ نا تینا ذات اتون ءِ۔ دنیا ءِ تتیفوک ءُ، خوشی تروک ءُ پین واکدار ہم ارے۔ بندغ تو بیرہ اسہ پش اسے۔ اگہ پش اسے تو پش آن زنڈ امر مریک، داڑکن اودے علم انا ہُلی نا بج آ تولوئی تمک، اودے دنیا نا شیفی بڑزی تا مون آ سلنگ کن تینا اخلاقی آ قدر آتے سوگو کروئی تمک۔ قوم انا مسخت، واکداری، گرج ءِ دوئی کروئی تمک۔ آخا تو انسان ہچ اس اف۔ انسان ءِ اگہ زندہ تخک، تو اونا علم زندہ تخک۔ اونا پامداری اودے ڈکھ و ویل آتیان کشک۔ پیسہ و جائیداد امر دوشہ جوڑ مریرہ؟ دانا پامداری المی ءِ۔ دنیا نا ہر جوان انگا گڑا غان بیزاری کن توپ اس خلوئی تمپک، بیرہ اسہ خلیس اس ودی کروئی تمک۔ ہندا خلیس ءِ کہ کورونا نا نادراخی نا دروشم اٹی بندغ آتے کن آزمائشت اس جوڑ مس۔ بندغ کل گڑا تے اِلا، بیرہ باخو سے نا غم اٹی تما۔ سیال و سیالداری ہم باخو سے آ بس سلیس۔ پچ و پوشاک نا غم چٹا، گاڈیک سلوک سلوک بیٹری تے چٹفیر۔ بندغ نا بیٹری اونا است ءِ۔ ہرا خلیس آن جون انا بیٹری کاریم ءِ اِلا، مزغ آک بے چیٹ مسر۔ مُر آن اسٹ ایلو نا سلامتی کن، سلام شاغنگا، ہرکس تینا کچ آن گام اس مون آ بس، ایلو نا ساہ پیش تما۔ اسٹ ایلو ءِ دُو انا اشارہ اٹ مر سلنگ کن دُو ءِ مون آ کننگا۔ اوار اِرغ کنوک آک مُر مُرآ توسر، تینا باخو تے خلاسار۔ ولے دا کل انا نیام اٹی ہمو بندغ سوگو خننگا، ہرادے علم اس ئسکہ، ہرا تینا علم اٹی بسن ئس، ہرا دروغ و راست انا پرخ آن واخب ئس، ہرا مرک ءِ المی تکاکہ، ہرانا پتنک آک خیسن آن پُر اَلوس، ہرا تینا ہر مقابل نا خڑینک آتے سفا کننگ کن مہر اس تخاکہ، ہرا دنیا ٹی دا وخت اسکان چندی بروک آ قیامت آتا بارو اٹ چاہنداری تخارہ۔ اوفتے کن دا قیامت ہم گدرینگوک ءُ قیامت اس ئسکہ، یا ارے۔ کورونا برسا و ہنسا بندغ و قوم آتے دا سبخ تس کہ تینے دنیا نا چم آتیان واخب تخنگ کن علم ءِ زیات آن زیات دوئی کبو۔ زند ءِ گدریفنگ نا حوال آتیان واخب مبو۔ زند ءِ وامی ءُ زند اس خیال کبو۔ گمر آتیان تینا پیش تمبو۔ گمر ہمو کے ہرا اینو نا سائنس و ٹیکنالوجی نا لائخی ءِ تخک۔ گمر ہمو کے ہرا اسہ سوگو ءُ قوم اس مننگ نا شاہدی تس۔ گمر ہمو کے ہرا کفن خنوک آتے خوش بخت خیال کیرہ۔ ہرافتا باٹی شکر نا کلمہ وخت و نا وخت پاش کیک۔ ایلو دنیا نئے مون نا تا مسنے، نئے اینو نا بندغ نا ءِ۔ بس بندغ ہمودے ہرا کس انا کاریم بس، ہرا تینا لائخی تیان ایلو نا است بڈی ءِ کرے۔ ہرا خاہوت ءِ دن انگا وخت اٹی نفسیاتی نادراخی تیان کشا، ہرا بروک آویل انا بننگ و ہننگ آن گڈ بروک آ نسل انا دوٹی علم انا زمغ ءِ تس، بس ہمو کنے پہہ مس، ہرا کل آن مست تینا جند ءِ پہہ مس۔