دغا باز آ انسان

پیار، اعتبار ہم توار ئُ لوز اریر۔ ہندن اسٹ ایلو کن المی ہم اریر۔ اگہ پیار مس تو اعتبار کروئی تمک۔ ہراتم اعتبار سلتو پیار سلپک۔ انسان نا جون جوزہ و احساس آتا پن ءِ۔ دافتے ٹی کل آن بھلا جوزہ پیار انا جوزہ ءِ۔ انسان نا عمر مچ انا آزموندہ، وخت آتا شیف بڑزی، ہُشاری ہچ اس داڑے کاریم تفک۔ ہندا سوب آن انسان یاتو پھل و گلاب آتتون زباد مریک یا تو زند پت آتا گواچی مریک، ولے دا جوزہ ہنداخس بندغ آ زور ءِ کہ بندغ کن پدی گام ہرفنگ سخت ءِ۔ انسان بھاز دغا باز ئُ مخلوق اسے۔ دا وخت اس تین تون ہم دغا کیک۔ درد و غم تینا فریشانی تیان بچفنگ کن وخت اس دیوانگی نا خیری ٹی تینے ڈکک۔ وخت اس تینا زمواری تیان فرار نا کسر ءِ ہلیک۔ وخت اس اُست انا لار ءِ ہموڑے کشک ہراڑے اودے جاگہ مریک۔ حالانکہ داڑان اُست ہم پُدین مفک، منہ دے مست اسہ شرہ اس نیاڑی تا مارچ و حق آتا زی آ بنا کرے۔ مخلوق تینے ہندن بد رد کرے کہ بیرہ جنگ کننگ بچاسُس۔ ”کنا جون کنا منشا“ ءِ ہر کس تینا وڑاٹ ترجمہ و تشریح کریکہ، کس سیاہ کاری، لب، نیاڑی نا مظلومیت، بے وسی نا ہیت ءِ کریکہ۔ کس بے حیائی، نکاح نا چٹفنگ، نیاڑی نا انت کہ اُست کشے اوفتا منشا۔۔۔ نا ہیت ءِ کریکہ۔ کرونا وائرس ننا ہمسائے تسکان سر مسنے۔ مچ آ دنیا ٹی دانا بھیم و خلیس ءِ مچ دنیا ٹی ٹرانسپورٹ و ہوابازی نا شعبہ کاروبار آک داڑان زہمی مسنو۔ تیل 29 سال مست انا نہاد آ سر مسنے۔ یعنی 20 روپئی لیٹر، ننے داسکان یک سد و پانزدہ روپئی آ رسینگک۔ کس ءِ کرونا وائرس نا پرواہ اف۔ اگہ خدا کپ دا یَلہ آ ملک اٹی وائرس بس تو بیرہ اسہ پنڈوک آ پخیر ہر اسہ دکان اٹی پیری خلسا مچ آ بازار ءِ اسہ دے اٹی سر کیک۔ کبینی آسمان ءِ سر مسنے۔ رشوت، ظلم و ستم، سڑداری، میر، چارک، بیماریک دا کل ننا ویل آک ئُ نن کل تینٹ چانہ۔ ولے ننے دافتا زی آ ہیت کننگ نا موکل اف۔ ننے خبر ءِ کہ اگہ نن ہیت کرین تو نن تون انت مریک۔ ہندن تین تون دغا کرسا زالکار مارچ آ جوان جوان تین پہ تین آ اُست انا لار ءِ کشان۔ ننے خبر ءِ داسکان داڑے انسان ءِ حق اف نیاڑی کن حق ہراکان؟