ملک ناز نا گُد                          4

”ہلہ ہوشی ٹی ملک ناز و سمبل ءِ تینا سینہ غا لچفیٹ، اوفتا زی آ تینا دُو انا وڑ کروک ءُ رلی اس شاغاٹ۔ و ترند آن کلیمہ خواننگ ءِ بنا کریٹ۔ اوڑتون اوار پارسا کریٹہ کہ یا اللہ بشام ءِ خیر اٹ اتیس، ہراتم سم کاری مسکہ یا توار توار وداکہ تو چندی چنا نیاڑیک مرک انا خلیس آن چیہانٹ کریرہ۔ ہنداڑتون مچھی ہلوک آ غریب مزور تا اُرا ٹی نیاڑی اس چیہانٹ کریکہ، ”خدا نا پن اٹ ای نت تیان معذور اُٹ کنے گرپبو۔“ اونا خف تا والی تے کشنگ آن پد کرار کرار توار مر مرسا ہنا۔ ملک ناز پیشن ہناکہ اودے تہٹی چکاٹ۔

داسہ خلق اٹ وار وار اس چنا نیاڑی تا توار بسکہ، ای فکر اٹ ہناٹ ، خدا بشام ءِ اتے۔ او ضرور تینا باوئی آ توفک اٹ اوفتتون مون ایتک۔ اوڑان پد نن دا خلق آن مُر کانہ، ننا بھلو تالان ءُ وطن اسے، جاگہ اس سیخا اس دو بریک۔ ای ملک ناز و سمبل ءِ بروک آتا کیرغ آن ڈکاٹ، ہنداڑتون جلہو گیر آتیان چار بندغ توفک آتتون اُرا ٹی پترینگار۔ ہمو وخت سہب انا روشنائی تالان مننگ ئس۔ ای اوفتا خن تیٹی ہُراٹ، کنے اوفتا دتری آ خن تیان خلیس ہرفے۔ اوفتیان اسہ سبر ءُ بندغ اس توفک نا دستہ ءِ کنا کاٹم اٹ بٹے۔ کاٹم آن کنا دترک یلہ مسر۔ توفک نا نل ءِ کنا سینہ غا تخا پارے ”او خیراتی، ہراڑکنو نما خیسنک؟“ ای چنا تے بچفنگ کن پگی آ کوٹھو نا پارہ غا دُو ءِ مریفیٹ۔ اسٹ تا ہمونگ ہنا۔ ہنداڑتون اسٹ اس تا کوٹھو نا درگہ ءِ لغت اس خلک، درگہ ملنگا۔ ہر مسٹ آک کوٹھو اٹ پترینگار۔ پترینگ تون اوفک ملک ناز نا خیسن تے خنار۔ اسٹ تا سمبل نا والی تے کشنگ نا کوشست کرے، سمبل اودے گٹ اس ہلک، او توفک نا نل ءِ سمبل نا سینہ ٹی خلک۔ سمبل تسینگا۔ ایلو تا ہکل کرے، ہمت کبو دا نیاڑی نا خف و دو تیان خیسن تے کشبو۔ اسٹ اس تا ملک ناز نا پارہ غا مون کرے، ملک ناز کہ ہمے شیرزال ءُ لمہ اس ئسکہ۔ ہکل تس ”نوا کہ کنا پارہ غا بریرے؟“ دُو بٹے ہموڑے تخوک کاچو اس ہرفے جک سلیس۔“

بلہ پارے ”ای دتر چر آ جان اتون تینا گد ءِ ظالم آتا مون آ توریٹ، خدا نا پن اٹ کنا چنا تے الیبو۔ اسٹ اس کنے زور آن دھکہ تس۔ مر بٹے۔ ولدا بش مسٹ، اوفتا نت تیٹی ہلکٹ، اوفتے بھاز منت زاری کریٹ۔ او عمر کٹ آک کنا چنا تے الیبو۔ ولے او مسٹی ٹی ملک ناز نا خف تیان خیسن نا کانٹا تے کشسا کریرہ۔ ملک ناز تینا جند و مال انا رکھ اکن متا ماری کننگ ئس۔ ایلو پارہ غا سمبل نا کودک آ چیہانٹ ئس۔ او ہم تینا لمہ ءِ بچفنگ کن اوفتے توننگ نا کوشست کریکہ۔ ای بے سما مر تماسٹ کہ اسہ وار اتون توفک نا توار مس۔ ملک ناز نا ہکل تروک آ توار ہئی ہئی انا توار اٹ گم مس۔

جلہوگیر آک مخسا پیشن بسر۔ اوفتیان اسٹ نا دوٹی کنا چنکا سندوخ ئس، ہراٹی کنا زر آک تخوک ئسر۔ و بشام نا گڑاس پیسہ ئسر۔ ایلو نا دوٹی ملک ناز نا خیسنک ئسر۔ سمبل نا خف تا چنکا چنکا والیک ئسر۔ مسٹمیکو تا تینا بھلا بوٹ ءِ کنا کاٹم آ تخا پارے ”بلہ ہن تینا چنا تے ہُر۔ اوفتا خننگ کن سلوئی افیس۔“ چارمیکو تینا بوز ءِ کنا خف آن خڑک آ ایس۔ بروت آتے تینا تاب ترسا پارے ”تینا مار ءِ پاس خبڑدار کہ ننا خلاف توفک ہرفیس۔“

پیش تمنگ آن مست اسٹ تا پارے ”جوان ءِ بلہ نا چنا تیان گڑاس دُو بس۔ نہ تو مچ آ خلق اٹ کس اتون ہچ اس اَلو۔ کل تا مخسا پیش تمار۔

ای ددینگسا کوٹھو اٹ پترینگاٹ، ملک ناز و سمبل دتر اٹ اسٹ تموک ئسر۔ ای زو زُو ملک ناز نا بلوچی کشیدہ کروک آ گد ءِ ہرفیٹ، اونا زی آ شاغاٹ۔ دا گد کہ نا دفتر اٹ تخوک ئس، داڑا لگوک آ دتری آ لپ آک شہید ملک ناز و اونا مسڑ سمبل نا ئسر۔“

ای پاریٹ ”ہلہ بلی نا مار بشام نا حوال انت مس؟“

 پارے ”ہموتم کہ جلہوگیر و داڑیل آک شار آن پیش تمار تو ننا بزغر ددینگسا بس پارے کہ بشام ءِ منہ گاڈی والو بندغ دَس و کُٹ کننگ آن پد گاڈی ٹی بٹینو، درینو۔ ہمو دے اینو نا دے، بشام نا ہچ ءُ حوال اس بتنے۔“

بلی ہڑکی خلنگ ءِ شروع کرے، اونا توار تولسا کریکہ۔ بش مسٹ، اودے دیر تسٹ۔ او گلم اس تنگا۔ ایلوفتے تینا کاٹم آ شاغا پارے ”ملک ناز و سمبل کن کنا ہروہ پوغ آنبار ہشنگ انگ ءِ۔“ دفتر اٹ تمبہ غا جوکہ کرے جوان سٹ اس تینا غم تیٹی با و بادوی آن ہنا۔

اونا ہوش ءِ چَپ کننگ کن ارّفیٹ۔ ”بلی جان داڑے امر بسس۔“

”کنا چنا، ننے تینا باوہ پیرہ ئی آ خلق آن توفک نا زور اٹ کشار۔ داسہ در در آ رُلنگ اُن۔ منہ وخت مچھی ہلوک آتا خلق اٹ رہینگان۔ ہراڑے ننے آ قیامت بس۔ داسہ داڑے ایڑے سہب ءِ شام کینہ۔ بھلو وطن اسے نا خواجہ اُن۔ جاگہ اس پدین ءُ سیخا اس تینا قوم آن دو بریک۔“

ای پاریٹ ”بلی کنے آن انت اس کہ مننگ کریکہ ای نے کن کیوہ۔ کنے تینا گرج آتا پا۔“

بلی پارے ”بس اللہ کل ءِ جوان کیک، نی ہمو گد ءِ کنے پدی ترف، کہ اوڑان بیدس پین ہچ اس کن تون سلتنے۔“

ای نیاڑی تا وارڈ انا پارہ غا ددینگاٹ۔ نازل آن دتری آ گد ءِ خواہسٹ۔ نازل گد ءِ پدی تننگ آن نمن مس، پارے ہندا دتری آ گد ءِ ہرا کاٹم پیشن آ نیاڑی آ شاغاٹ، او بھاز ناجوڑ ئس، جٹ اسے آن پد دم تس۔ اوڑان پد ہمو گد ءِ وارڈ اٹ اسہ پین ناجوڑ ءُ مسڑ اسے تسٹ۔ ہرانا خوشیک بے پایان ئسر۔ اودا گد انا کشیدہ غاتے خنا پارے ”دافتے ای سلوہ، سفا کیوہ، ڈکوہ۔ کنا ورنا ءُ ایلم اس ہفت سال نا ءِ بے گوا مسنے، ہرازدے خدا ایس تے، دا گد ءِ ای اونا سانگ انا دے بینوہ۔“ داسہ اوڑان خواہنگ کپرہ تے۔ نازل ہم راست پاریکہ۔ بے وس مسٹ، بلہ ءِ پاریٹ ”بلی جان کنا لمہ کنا پرس اٹ اسہ گچین ءُ بلوچی کشیدہ کروک ءُ گد اس تخوک ءِ۔ ہندادے در، نہ تو پگہ اُرا غان تینا لمہ کن اسہ نہادی ءُ گد اس اتیوہ۔ نہ تو گڑا ہندا مسڑکو آن ملک ناز نا گد ءِ ہلیوہ نے پدی ایتوہ۔“

پگہ غا ای پوسکن ءُ گد اس ایسٹ، بلہ بتو۔ سوشل ورکر ءِ اونا پٹ و پول اٹ خلکٹ۔ سما تما بلہ ناجوڑ ءِ، خلق انا میر اودے تینا بیٹھک اٹ تورینے اونا کننگ بیننگ نا زمواری ءِ ہرفینے۔ پگہ غا ای اونا رند اٹ ہناٹ، خناٹ میر انا بیٹھک آ مچی اسے، سما تما بلہ بے وس ناگمان استو دم تسنے۔

پدی ہسپتال آ بسٹ، نازل وارڈ آن کنا نیمہ غا بس پارے ”درو کہ ہرا مسڑ ناجوڑ ئس، گد انا خوشی ٹی او بے دارو درمان آن جوڑ مس۔“

ہفتئی تلار

تاک: 30

01-08 August 2020

پنہ : 05