غزل

امر ہوغپر کنے پابو کنا اینو قلم پنا

ہُرے نا ءِ ئس تلس داٹی ہمو اینو تل ہم پنا

کنا ہرواہ کے اِلا، ہنا ہوش ہم ہنا کنے آن

توار اس بس کنا است آن کہ نا اینو صنم پنا

……..

ہراڑے توسٹہ ہڑدے صنم کن شئیر لکھاٹہ

دم اس خوشی، دم اس مونجا، دم اس خسکاٹہ ہوغاٹہ

ہموڑے ئس خل اس بھلو، گواہی تسکہ اینو

نظر نا نادا دک آن تو ہمو بھلا خل ہم پنا

……..

اگہ مجنون ءِ بف خیال اس قلم ہچ لکھپک احوال اس

صنم نے دے صنم پارےکہ نے پاریرہ پاوال اس

سلیتو ہچ گڑا کن کن کنا دنیا تباہ مسک

کریسن قول اقرار اس ہمو اینو قسم پنا

……..

کبو اینو خبر کل ءِ کنا سیال و عزیز آتے

اوار اوفتتو مرے معلوم کنا کل رقیب آتے

گل اٹ سوچاٹہ ای بند اس قلم لکھاکہ سرپند ئس

خوشامد کے ببو داسہ ہمو اینو گل ہم پنا

……..

قلم نا ٹکر ءِ کن تون فراق مہر پائے دفن کیرے

کنا خوشی و غم تا سنگت ءِ کن تون کفن کیرے

ننا عشق ءِ بھرم تسس وفادار آ قلم ہندا

تیار انگا کنا بس عشق انا اینو بھرم پنا