ناز گُل نا ناز آک۔۔۔۔۔۔

اسہ وخت اس اَسہ خلق اسیٹ اسہ مسڑ اَس رہینگاکہ او خلق اٹی پین خوانوک ءُ مسڑ الو۔ مسڑ تینا جاگہ غا اوڑے خوانوک ءُ نرینہ ہم الو۔ اومسڑ ناپن نازگل ئسکہ۔ و باوہ نا تے پن لال جان ئسکہ۔ ناز گل نا اُست ہندا پاریکہ کہ ای اَسہ خوانوک ءُ و پیسہ ئی ءُ بندغ اس ہلیوہ۔۔۔۔۔ اونا است انا ہندا مراد پورو متو منہ وخت آن پد اونا باوہ رسم و رواج آتا سیخا ٹی ہندا سوچ خلک کہ کنا مَسڑ تینا خواننگ ءِ پورو کرینے داسہ سانگ برام نا عمر اٹی ءِ او تینا اُست اٹی ہندا سوچا کہ ای تینا مسڑ ناز گل ءِ تینا مُست انا دین نا ایلم نبی بخش نا مار علی جان ءِ ایتوہ۔ ولے مسڑ نا اُست اناک پین ئسر۔۔۔۔ اَسہ دے اَس لال جان تینا مسڑ ءِ خواہفے مسڑ تینا باوہ نا خڑک آ توس پارے جی باوہ جان پا انت پاننگ خواسہ۔ اونا باوہ مہالو آن پہہ ئسّک کہ کنا خوانوک آ مسڑ مشکل ءِ نبی بخش نا مار ءِ ہلے۔ خُلیس خُلیس اَٹ لال جان تینا مسڑ آ توار کرے ”کنا چُنا ای اَسہ فیصلہ اَس کرینٹ نا داسہ سانگ برام نا عمر مسنے کنے فکر ءِ نا سانگ برام نا۔ انتئے ہر باوہ ءِ تینا ورنا غا مَسڑ نا فکر مریک کنے ہندن نا فکر ہرفینے۔۔۔۔”

مسڑ فریشان مسّ کہ باوہ ءِ انت ورندی ایتو؟ اگہ باوہ ءِ آخا کیو تو باوہ قبلہ ءِ اونا حقّ آک ہلیرہ۔ نازگل ہیت کتو بش مسّ۔ مسڑ ہنا تینا لمہ ءِ پارے۔ ”باوہ کنا نبی بخش نا مار آ سانگ کیک۔” لمہ تے پارے ”جوان کیک اگہ او فیصلہ اس کرینے تو سہی ءِ۔”

نازگل ہیت کتو منہ دے نیام اٹ گدرینگا۔ لال جان ولدا مسڑ نا خف آ خلکن مسڑ ہُرا باوہ و لمہ اسٹ ءُ کنا ہیت ءِ پہہ مفسہ گڑا باوہ ءِ انتئے فریشان کیو۔ او باوہ ءِ تینا پارے ”باوہ جان نی انت فیصلہ اس کرینس کرینس کنا خن تیا۔” ولے نازگل است اٹ الو۔۔۔۔ منہ دے آن پد ناز گل و علی جان نا سانگ مس۔ ناز گل است اٹ فریشان ئس ای خوانوک ءُ مسڑ اس ئسُّٹ کنے باید ءِ خوانوک ءُ مار اس تروسر۔ انت مس تو مس ولے قسمت تینا تے ناز گل تون کرے۔۔۔۔

منہ دے آن پد علی جان و ناز گل نا برام مس۔ ناز گل تینا اراٹی تینا ارغ آن خوش الو۔۔۔۔ علی جان بے وس سہب انا کاریم کریکہ شام آ بسّکہ۔ اونا خذمت ءِ ناز گل سہی کتوکہ۔ علی جان ہمو لنگڑی نا وخت اٹی ناز گل نا ہر نخرہ ءِ پورو کریکہ۔ علی جان شام اُراغا سر مسّکہ۔ ناز گل نا نخرہ غاک شروع مسُّرہ۔ ناز گل ءِ سما الو علی جان امر ءُ خواری و خید خلسا دا پیسہ غاتے کٹک کنے ایتک۔ علی جان داخہ خواری تیان بید۔۔۔۔ اسہ ے دے اس ناز گل اراغان پیش تما تینا باوہ نا ارا غا ہنا۔۔۔۔ تینا باوہ نا ارا ٹی پیہا۔ بھلو پراد اس خلک۔ ناز گل نا لمہ و باوہ فریشان مسر سوج کریر تے کہ نے علی جان خلکنے یا گڑاس پارینے۔؟ ناز گل بھاز دروغ دوئی کرسا پارے کہ ”کنے علی جان ہڑدے لٹ ایتک کن کن اسل مفک۔ ای چٹ لنگڑ توسنٹ۔” حالانکہ راستکی دن الو۔ ہرا ڈول اٹ اودے ناز گل رنگ تسوسس۔

لال جان باور کرے اودے انت خبر ئس کہ دا خوانندہ غا مسّڑ دن ءُ دروغ تڑک۔۔۔ لال جان علی جان و اونا باوہ نبی بخش آ بندغ مون تس۔ اوفتے بٹنگا شار انا تینا گڑاس متبر تے خوائفے۔

خیر ایلو دے نبی بخش و اونا مار علی جان بسُّر او ہم گڑاس میر و متبر تین تون ایسُر۔۔۔۔۔ لال جان مون ءِ ہڑسا نبی بخش نا کنڈ آ پارے ”کنا نے تون اسہ ایلمی اس مسنے نی او ایلمی آ مِش شاغاس۔ ای تینا خوانندہ غا مسّڑ ءِ نا دا جاہل آ مار ءِ تسّٹ او اونا خیال ءِ تخک۔ و اودے ہڑدے خَلیک۔۔۔ علی جان سفا حیران مس۔ ای تو ناز گل توں بھاز مہر کیوہ دا غریبی نا حالیت اٹ ای اونا ہر نخرہ ءِ پورو کیوہ۔ انگہ او کنے آ دن ءُ دروغ تڑینے۔ علی جان ءِ ناز گُل است متو او ناز گُل ءِ دا مجلس اٹی ملامت کتو۔ او پارے انت مسنے کنے آن مسنے مُچّی ٹی تینے ملامت کرے۔۔ علی جان نا باوہ علی جان آ مون ءِ ہڑسا پارے ”نے شرم بفک کنا دین انا ایلم لال جان تینا خوانوک آ مسّڑ ءِ نے تس نی ننے آن ڈکوک اوڑتون ظلم کرینس۔۔۔

خیر ناز گل آ ہنار سوج کریر تے۔ نی انت پاسہ؟ ناز گل پارے کنا طلاق آتے ہلبو ای داسہ علی جان تون رہینگنگ کپرہ۔ بھلو منّت اسے آن گُڈ ناز گل ءِ پہہ کرینو کہ نن ملامت مرینہ۔ بندغ آتا مون آ۔ شکی مرینہ۔ دا بلوچی رسم آن خلاف ءِ۔ گڑا ناز گل اسہ شڑت اس تخا کہ کنے تو اٹی علی جان سی ہزار روپئی ایتے گڑا ای کاوہ رہینگوہ اوڑتون۔۔۔۔

لشکر ولدا مُچّی نا کنڈ آ سر ہلک سلام آن پد ناز گُل نا ہیت آتے مون آ تخار کہ او علی جان آ ارانا خڑچ آن بیدس اودے سی ہزار روپئی ایتو۔ او ناز گل تون بھاز مہر کریکہ۔ اونا است سفا ئسّک او پارے سہی ءِ انت ناز گل پاہک خن تیا۔ او خن تیان بڑز کاٹم آ ای تیار اُٹ۔ دا مچی موکل کرے۔ علی جان تینا ناز گل ءِ ہرفے درے ولدا ہمو مون مُٹّیک شروع مسُّر۔۔۔ تُو پورو مس۔ علی جان غریب خڑچ آن بیدس ناز گُل ءِ سی ہزار روپئی تس۔ ناز گل ہُرا کہ دا نیمون کنا پورو مس۔ پین انت نیمون اس کیو دا جاہل آ علی جان آن کنا جان چُٹّے۔ اسہ دے اس ناز گل فریشان تولوک ئسّک۔ علی جان کاریم آن بس سوج کرے ”ناز گل انتئے فریشان اُس؟ دا پیسہ غاک کم ئسُّر۔ پین پیسہ ایتو نے؟” ناز گُل پارے ”آخا ایہن طبیعت کنا جوڑ اف۔ ٹکّی اس کنگنٹ سہی مریوہ۔۔۔۔۔۔”

خیر ایلو دے علی جان ہنا تینا کاریم آ ناز گُل ءِ دا گمان الو کہ کنا علی جان انت کاریم کیک امر دا پیسہ غا تے کٹک۔ ناز گل اسہ دے اس اسہ جاگہ اسے آ ہننگ ئس۔ خنا کہ علی جان بس اسٹاپ آ مخلوق آتا سامان تے بڈ کیک دا بس آن ایلو بس آ دیک و اونا جمعدار ہکّل کرے پارے اڑے علی جان دا سامان تے دریس رمب اٹ بریس ایلو سامان تے در اگہ ہُرے کریس ایلو قُلی ءِ پاروٹ دا سامان تے درو۔ انتئے نی پاریس کنے زیات پیسہ کَٹُّوئی ءِ کنا خڑچ زیات ءِ۔

ناز گل دا غٹ گپّ آتے بنگ پدا توس سیل کرے کہ علی جان دا پیسہ غاتے امر کَٹّک۔ علی جان رُم کرسا بس ایلو بڈ ءِ ہرفے اودے سر کرے پدا رُمب کرسا بس پین بڈ اس ہرفے ناز گل دا غٹ خواری تے علی جان نا تینا خن تیٹ خنا پدا علی جان دم درے اسہ دکان اسے نا مون آ خاچا۔ ارغ اس ہرفے کورا تے و گٹ ہلسا کننگ ءِ تے شروع کرے۔ ناز گُل نا خن تیان خڑینک آک وہنگ ءِ شروع کریر۔ و ولدا ہنا اراغا تینا ہمو وخت اسکان ہوغا ہرا وخت آ علی جان واپس اُرا غا بس۔۔ علی جان ناز گُل ءِ ارفے انت اکن ہوغسہ۔ ناز گل علی جان نا نتّ تیا تما پارے ای نے تون اخہ ظلم کریٹ؟ نے اسہ بھلو مُچّی سیٹ بدنام کریٹ ای انت شڑت تخاٹ نی پورو کریس۔ ولے ای اینو خناٹ نی کن کن اخہ خواری کشّانس۔ کنے بشخس۔ علی جان ورندی تس پارے ای نے کن ہچ ءُ خواری کشّتنٹ دا انت ءُ؟ ای نے کن پین بھلو خواری کشّنگ کن تیار اٹ۔ ناز گل علی جان ءِ ایلو دے کاریم کن الّیتو۔ او اودے ءِ پارے ای خوانندہ اسے اٹ کان شار آ۔ ای نوکری کیوہ نی آسرات توڷ کُن۔۔۔۔

ہڑتوم آک شار آ ہنار ناز گل ءِ لائخی بھاز ئسک۔ اودے نوکری رسینگا۔ اوکان گڈ اسہ گچین ءُ زندگی اس گدریفیر لال جان و نبی بخش بھاز خوش مسر۔۔۔۔

ہفتئی تلار
تاک: 38
15-09 اکتوبر 2021ء
پنہ: 04