دتر (افسانہ)۔

قلات آن کوئٹہ غا بروک آ ویگن اٹی توسُٹ۔ ویگن تہہ آن پُر ئس، داسہ کسر اٹی دو تروک آ مسافر تے ویگن نا بامب آ تولفنگا۔ جاگہ اس تو خناٹ کہ گڑاس مسافر لڑونج ئسرہ۔ ڈیور ٹوپ ءِ چپی تخاسس، ہر گدرینگوک آ بس، ٹرک و ویگن آ ہارن اٹ سلام شاغاکہ۔ و پدا با ءِ شیڑ کرسا دروازہ غا سلوک آ کلینڈر آ ہُراکہ۔ جاگہ اس مسافر اس سلفیکہ تے، دڑنگاکہ با ءِ پُر کریکہ چڑسا پاریکہ موشن ءِ ننا پرغا۔ ولے دا ہیت ءِ پوسکن سوار مروک ءُ مسافر اسے آ اسل خستوکہ۔ دڑنگوک آ مسافر نا بارو اٹ کلینڈر آن ارفیکہ ”اڑے کرا ہلکس ایان تے“ کلینڈر پاریکہ ”اؤ اُستاد۔“

اسہ جاگہ اس خیال بس تے کلینڈر ءِ پارے داسہ گاڈی ءِ توروئی اف، ننا وخت پیش تمنگ اٹی ءِ، واپسی نا واری آ سر مفرون۔ دا ہیت ءِ کننگ تون میٹر نا سیلہ بُڑزا ہِننگ نا سوب آن لڑزِنگ اٹی ئسکہ……! گاڈی لوڈو کُنِنگ اٹی ئسکہ، دُن کہ دُوشہ ڈنگ خلّنگ آن مُست لوڈو کُنیک۔

نا گمان اسہ زور انا تو ار اس مس، ڈغار دنز کرے۔ مول/ اس بش مس۔ پدا کنے سما تمتو کہ انت مس…… وخت اس کہ ای سما کریٹ تو ہسپتال اٹی ئسٹہ۔ ہوغنگ پٹنگ آک ئسرہ۔ کس انا نت لڑونج تفوک ئس، کس انا مون پدام ئسکہ۔ ای دا کُل ندارہ ءِ مون آ کروک آ پٹی تا نیام آن کُوکڑو کرسا ہُننگ ئسّٹہ، انتئے کہ کنا نت دو و مون آ پٹیک تفوک ئسر۔ ای تینا کاٹم نا بج آ سلوک راج کمار نا مار ءِ خناٹ سلوک ئس۔ ہراکنا شاگڑد ئس۔ پارے ”اُستاد نے اللہ بچفے……، خطرہ نا ہیت اف، ای نا کُل ءِ داروتے ایسنٹ۔“

ہندا ٹی ڈاکٹر آک ہکل کریر کہ

”اسہ ٹھپی اسے دتر بکار ءِ۔ داخہ بندغ مچ اُرے نمے آن کس انا دتر بی پازیٹو ارے؟“

دا مچی ٹی اسہ بندغ اس ہم نئے اؤ کرے و نئے نہ کرے۔ کل بُت آنبار سلوک ہننگ اٹی ئسرہ۔ ہندا ٹی راج کمار نا مار سنتوش کہ کنا ماس آ سلوک ئس ڈاکٹر ءِ پارے۔

”ڈاکٹر کنا دتر بی پازیٹو ءِ۔“ ڈاکٹر ہلکل کرے ”بر کنا رند اٹ۔“

سنتوش زو زو گام ہرفے۔ اسہ ورنا اس مون آ تے سلیس۔ ”نی دتر تننگ کپیسہ۔“

ڈاکٹر ہکل کرے ”انتئے دا دتر تننگ کپک……“

مارکو پارے ”دا بخال اسے۔ ای تینا اِلہ نا جان اٹی بخال نا دتر ءِ سگنگ کپرہ۔“ سنتوش ءِ بیرہ او وخت آ افسوز آن بیدس دا مارکو و اونا خاہوت آ بھلو وخت اسے آن سیٹ تولہ نا سلوک آ وام آک یات بسر۔ نِروش نا کُنوک آ کچوڑیک۔۔۔ سُرباش نا مٹھائیک ہم۔۔۔ ای ہُراٹ سنتوش مُونجا ءِ۔ دُوٹی تے ہلکٹ تینا گور آ تولفیٹ تے۔۔۔پاریٹ۔۔۔ ”اُست اٹی کپہ۔۔۔ دا تینا اِلّہ ءِ زندہ خننگ آ روادار اف۔“

ارٹمیکو دے سنتوش پدا کنا نا ارّفنگ کن بس، کن کن اخبار اس ہم خواننگ کن ایسوسُس۔۔۔ اخبار اٹی ویگن نا چپّی مننگ نا خبر تون اوار اسہ خبر اس پین ہم ئسکہ، ہرادے ای زور زور اٹ خوانسا ایلو ٹھپی تے ہم بنفیٹ۔۔۔ خبر دا ئسّکہ کہ پنجرہ پول ءِ دیر دننگ آن ڈھاڈر نا ماس آ اِرا دے آن گٹ آ مُسافر چُنا نیاڑی تے علاقہ نا بخال آک دیر و اِرغ نا آسراتی تننگ اٹی ءُ۔۔۔۔ ہندا نیام اٹی وارڈ اٹی تاڑ واڑ اس تمّا۔۔۔۔ ٹھپی آ بندغ کن دتر نا بست و بند مفننگ نا سوب آن اونا کہنگ نا پڑو اوڑے سر مسوسُس۔۔۔ ہمو مارکو اِلّہ نا کہنگ آ مودہ کننگ اٹی ئس۔۔۔!!