افضل مرادؔ نا پوسکن آ کتاب”براہوئی لوک کہانیاں“ 

اینو نا بدل مروک آ دورباری ٹی چنا یا نواسہ غاتے کن بلہ و پیرہ نا جاگہ ءِ ٹی وی، موبائل، اخبار و کتاب آک ہلکنو۔ ولے سوج دا ودی مریک کہ اینو اگہ دنیا بدل مسنے تو گڑا چناک اینو ہم بلہ پیرئی آ کِسہ غاتے بننگ خوارہ؟ دا سوج انا سادہ انگا ورندی دادے کہ جائی اینو نا چناک ہم بدل مسنو، اوفتے ٹی وی آ کارٹون ہُننگ، چنا تا پروگرام ہُننگ زیات دوست ءِ۔ و اگہ اوفتتون جند انا موبائل مس تو بھاز آ موبائل گوازی تیٹی مشغول خننگرہ، و داڑان زیات دا کہ اگہ اُرا خوانندہ ئس تو اوڑے بروک آ اخبار اٹی ہر ہفتہ نا چنا تا پنہ و بھاز آ چنا تا جند نوشتہ کروک آ چندی سرحال آتیا مضمونک یا اوفتا مون تروک آ چٹھی یا اوفتا جوڑ کروک آ ڈرائنگ آک شینک مروک مرور۔ اوفتے ہررہ، خوانرہ خوش کیرہ۔ و دا کان ہم زیات ہیت مرے تو ہرا اُراٹی کتاب آتا خواننگ نا شوق مریک تو اوڑے چناک ہم تین کن تینا طب انا خوش کروک آ کتاب آتے خوانرہ۔ دا تو مس چنا تا ہیت، ولے اگہ اسہ زبان اسے نا سرجم مننگ نا ہیت مرے تو او زبان نا ادب اٹی ساڑی صنف آ کتاب آک اودے جائی اسہ سرجمی اس ایترہ۔ 

براہوئی ادب اٹی کِسہ غاتا ہراڑے ہیت مریک تو اوڑے دا صنف آ کتاب آتا ضرور ذکر مریک و ہمو نوشتکار آک ہرافتیٹی کامل القادری، ڈاکٹر عبدالرحمن براہوئی، صلاح الدین مینگل، افضل مینگل، انور رومان، عظیم جان، سوسن براہوئی، غمخوار حیات، عنایت ساغر، و ایلوفتا پنک بریرہ کہ اوفک براہوئی زبان یا ادب نا کِسہ، خاص وڑ اٹ خلقی کِسہ غاتے کتابی دروشم تسنو۔ دا کاریم ءِ مون آ درسا افضل مرادؔ اسہ کتاب اس ”براہوئی لوک کہانیاں“ نا پن اٹ مون آ ایس، ہرادے نیشنل بک فاؤنڈیشن شینک کرینے۔ کتاب پن اٹ ءِ ”انجیر نا پھل“ انا۔ دا کتاب اٹی 29 کِسہ اوار کننگانے۔ کتاب 130 پنہ غاٹے و دانا نہاد یک و نیم سد روپئی ءِ۔

بیک فلیپ آ کتاب نا بارو اٹ نوشتہ ءِ:

”براہوئی زبان دا علاقہ نا متکن آ زبان تیٹی حساب مریک۔ براہوئی زبان نا خلقی ادب اٹی ہم ننے براہوئی پاروک آتا سوچ، زند و بود و رسم و رواج آتا بارو اٹ معلومداری ملک۔ خاص وڑ اٹ زبان ناچس اٹی متل و وساہت آتا اواری آن دا زبان نا خلقی ادب نا کڑمبی نا سوچ ءِ خلنگ کینہ۔ سرحال آتا حساب اٹ ہننگے تو ہر اسہ زبان اسے نا خلقی ادب انسان ءِ جاگہ نہ جاگہ اس اوار شاغک۔ دن کہ اگہ نن مہر انا ہیت ءِ کینہ تو انسان ہراڑے جئی ءِ مہر آن گدرینگک، بیرہ چاگرڈ و حالیت آک داٹی جتائی اتیرہ۔ دن کہ بے مہری کن کل انسانک اسہ وڑ اسے نا عمل ا س کیرہ ہندن راستی، نیکی مہمان داری، جنگ انا میدان، لائخی یا مکر، سادہ طب دافک انسان نا اسہ وڑ انا درشانی ءِ کیرہ۔ ہرافک کہ خلقی ادب ءِ جاگہ نہ جاگہ ا س اوار شاغرہ۔ براہوئی خلقی ادب اٹی بھاز آ کِسہ غاک ننے فارسی، عربی و ایلو زبان تا خلقی کِسہ غاتیان خڑک دیرہ۔ بیدس داڑان کہ ننا چاگڑد و ننا ندارہ جتاءِ۔“

نیشنل بک فاؤنڈیشن نا منیجنگ ڈائریکٹر ”پیش گفتار“ نا سرحال اتون نوشتہ کیک۔

”دا کتاب اٹی ساڑی خلقی کِسہ غاتا اوار کننگ خواجہ افضل مرادؔ نا خواری و پٹ و پول نا پد ءِ۔ و دافتے بھاز جوان وڑ اٹ اردو ٹی بدل کننگانے۔ خواجہ افضل مرادؔ، براہوئی زبان و ادب آ کڑمب ءُ علمی نظر اس تخک۔ اونا گچین کروک آ دا کِسہ غاک وڑ انا وڑ اسیٹی خوانوک نا کڑدار سازی نا کلہو ءِ ایترہ۔ و خوانوک آ ءِ دافتے خوانسا دافتا علمی ہند و جاگہ نا معلوم مریک۔“

کتاب خواجہ افضل مرادؔ ”حروف چند“ نا سرحال تون نوشتہ کیک۔

”دا کِسہ غاتے براہوئی بدل کن کنے خواجہ ڈاکٹر انعام الحق جاوید صاحب وار وار پارے۔ و ای تینا طبیعت نا سستی نا سوب آن دا کاریم ءِ پد بٹسا کریٹ۔ و اسہ دے دا کاریم کن مخ ءِ تفیٹ۔ ای منت وار اٹ خواجہ نا کہ کنے تینا زبان اٹی خدمت نا وارخواہی فراوان کرے۔ و نیشنل بک فاؤنڈیشن کون آ بھلا ادارہ دا کتاب ءِ شینک کننگ اٹی ءِ۔ کتاب ءِ سرجم کننگ اٹی تینا سنگت مطلب مینگل نا منت وار اٹ۔“

اومیت کینہ کہ دا کتاب ءِ خوانسا نئے بیرہ اردو زبان نا خوانوک آک بلکن براہوئی خلقی کِسہ غاتیا کاریم کروک آتے دا دوست برو۔ و بھلو مدت و کمکی اس دوئی کرور۔ و ادب نا دا صنف انا شونداری ٹی مون مستی ہم نوشتکار و ادارہ غاک کتاب آتے شینک کرسا تینا علمی و ادبی خذمت ءِ کرور۔

ہفتئی تلار
تاک: 45
21-27 November, 2020
پنہ: 03