سوراب است ءِ درے

گدان ادبی دیوان سوراب، مرزا عبدالرحمن صابر نا یات اٹ اسہ سیمینار اس اڈ تس، دا سیمینار مسہ بشخ انا پورو ءُ پروگرام اس ئسکہ، اولیکو نشست ادب صحافت و تاریخ ءِ تننگاسس، ارٹمیکو نشست مشاعرہ ئسکہ، و اخریکو نشست سازوزیمل، مطلب کلچر نا ئسکہ۔۔۔۔ گدان ادبی دیوان داکان مست دیچہ اٹ پروگرام کرینے، کنے بٹنگتنے، ولے دا جار ہفتہ اس مست بٹنگ انگاٹ، بلکن براہوئی زبان نا بھلا بھلا شاعر آتا اوفتا فوٹو تتون اوار بیا بخیری پینافلیکس آک سوشل میڈیا غا تننگار، تو اوفتے ٹی ای ہم ئسٹ۔۔۔ خوش مسٹ کہ داخس لکھنگ آن پد داسہ ادبی آ پڑچ انا چنڈ اسے زنڈنگ نا جاگہ تو رسینگا۔۔۔ کنے بٹنگ انگ نا نیمہ ثواب تلار اخبار نا ایڈیٹر رازق ابابکی کن کاہک، کنے لگک کہ گدان نا سنگت آک کنے داخس تتوسہ، کنا پن ءِ اوڑسکان رازق لالا سر کرے، ایلو نیمہ ثواب کنا پک اپ کن کاہک کہ او رازق ابابکی و حسن ناصر نا اولاخ آتان زیات comfortable ئس، کنا سوراب نا دعوت اٹی کنا خرو آ پک اپ نا ہم بھلو کڑد اس ارے۔۔۔۔

پروگرام اٹی مسہ چار دے ئسر کہ سنگتیک و سر ہلنگ نا ترتیب آک سجفنگار، ہندا دے تے ٹی کنے نصیرآباد آ کاریم اس تما، ای اسہ دے اسے کن محبت شاخ آ ہناٹ، ہموڑے ساری (برنج) نا فصل آتا سیل اکن پیش تماٹ تو جو اسے آن اسہ نت آ خساٹ تینے، گوڈ اٹی کنا رغ اس ہلک، دا رغ کن تون سوراب اسکان سنگت مس۔ ای لنگ لنگ ہناٹ لنگ لنگ بسٹ۔۔۔۔۔

ترتیب نا وڑاٹ کنے، رازق ابابکی و یوسفی بلوچ ءِ چٹ تارمہ غاتتون کوئٹہ غان سر ہلوئی ئسکہ، و مستونگ آن حسن ناصر و غریب شاہ انجم اس تے سنگت مروئی ئسکہ۔۔۔ سہب انا اذان تیا ہراتم کہ ای گاڈی ءِ کشاٹ تو روڈ بڑی بانگ ئس، دا وخت کنے بھاز دوست ءِ، ای ہر وخت تینا کِشار کن دا وخت ءِ سنگت کرینٹ، کنے داسہ ہم ہندن لگا کہ ای تینا کشار اسے کن پیش تمانٹ، سوچ خلکٹ کہ کنا دیر اسے نا بارّو ہم اف ڈغار اسے نا رومبی ہم اف گڑا اینو دا دوست انگا وخت آ امر پیش تمانٹ؟ تو سوچ کریٹ کہ گدان نا دا سیمینار ہم کشار اسے آن کم اف، اسہ ادبی فصل اسے نا رومبی آن کم اف، ولے بارو نا ہیت آ است ایکیم متو، انتئے کہ ادب اٹی کنا بارو بھاز کم بسنے، او دن کہ کنے پروگرام آتیٹی اسٹیج ہچ ملتنے، بھاز کم ادبی پروگرام آتیٹی بشخ ہلکنٹ، ایلوفتے کن چاپ و تاڑی خلسا دو تے خیسن کرینٹ بسنٹ، ولے اینو نیت کریٹ کہ گدان نا اسٹیج آ امر کہ مرے کاوہ، پانے کنے چاری ٹی تورر ہم کاوہ۔۔۔ ہندا شوق و سوچ اٹی موبائل ءِ آن کننگ گیرام دریسٹ، سنگت آک کنا نمبر ءِ بند خنار تو گمان کریر کہ دا دھوکہ تس۔ ولے شاباس ءِ حسن ناصر ءِ کہ مستونگ آن ہم دا کوٹائی سنگت آتے است تس کہ نور امر کہ کے نمے دھوکہ تفک، اقراری آ جاگہ غا تینے ضرور سر کیک۔ و ای حسن نا ارمان تا بھرم ءِ تورسا ہمو سنگت آتیان مسہ چار منٹ مست اقراری آ جاگہ غا سلوک ئسٹ۔ ولے اوفک تینٹ الور۔۔۔۔

خیر سنگت آک اوار تمان سر ہلکن نماز ءِ لک پاس آن شوہ کرسا ادا کرین۔ مستونگ آن مستونگی سنگت آتے تد کرسا کھڈ کوچہ ٹی ناشتہ اسے کن اڈ کرین، نت کنا ہسون مسکہ، پک اپ نا واگ آتے حسن ناصر ءِ تسٹ، تینے یوسفی و آغا غریب شاہ نا نیام اٹی پد انا سیٹ آ جوکہ کریٹ۔ حسن امر کہ افسانہ ءِ تاہک ہندن دم اٹی کنا گاڈی ءِ ہم تاہس، پارے ”گاڈی نا پک کم ءِ۔“ ای پاریٹ ”دا پک اپ اف، بلکہ پک اف ءِ، ڈیزل سَے سد روپئی آ سر مسنے، دا نا پمپ ءِ کم تخانٹ کہ بیرہ گند کشے۔ ولے دا بھلا سفر اٹ گند کشسا کشسا خواجہ نا جیب انا جوس ءِ کشک۔۔۔

گاڈی ٹی کسر اٹ سنگت آک ادب نا چندی آ سرحال آتیا ”مخ تلف“ ہیت کریرہ، ولے ای اِرا گڑتی ٹی دیر ئسٹ کہ اسٹ نت کنا لنگ ئس، پرسنالٹی کنا خراب مننگ ئس، ایلو اسٹیج کن سوچ کریٹہ کہ اولیکو نشست نا کنے وس اف کہ او ڈاکٹر فاروق بلوچ، ڈاکٹر عالم عجیب و رازق ابابکی کن تخنگانو، ارٹمیکو نشست شاعری نا ءِ کنے شاعری بفک، مسٹمیکو سازوزیمل نا ءِ اوٹی ہم کنے بنوئی تمک، ہچ ءُ کسر اس خننگتوکہ، مونجائی نا کنڈ آ ہنوک آ است ءِ تسلی تسٹہ کہ حسن ناصر ہم شاعر اس اف، او ہم کن تون اوار ءِ، ولدا سوچ خلکٹہ کہ بخال بے گڑ مفک، حسن ناصر ءِ شاعری تو باوئی میرات اٹی ملانے، او تین کن مون ءِ دیک۔و ولدا پک ءِ کہ ای سلوہ ای ہرا اسٹیج ءِ خنپک۔

سوراب نا پدین آ تہو ننے شفیق بلوچ آن مست بخیر کرے، ای خواست کریٹ کہ مین روڈ آ ”خرو“ ءِ سروس اس کینہ کہ ٹیپل نا مشک سوراب نا روڈ آتے خراب کپس، تانکہ سنگت آک چا چلم اس ہم کیر۔۔۔ رازق لالا ہم دیچہ است اٹ انت سجفیسس، یا کہ او کلہو اسے نا چاری ئس، کہ وار اتون کنا با غان ہیت ءِ پلا، و پارے اؤ ہندن کینہ۔ داسکان شار انا کنڈ آ ہنپنہ۔ جوان ءُ چا اس کنین ولدا سلاہ اس کینہ۔ و ہم سلائی تیان پد کرین ہم ہندن۔ پک اپ ءِ سِلنگ کن تسن و روڈ آن ایمون ہوٹل اسے کن مون کرین، داخسے ٹی بابا اس ہکل تس پارے ”ہوٹل دادے نما خڑک آٹے، نم ہرانگ کارے۔۔۔؟“ بابا نا اشارہ غا خن تورین تو سروس نا چٹ رہی آ دکان اسے نا تہٹی ہوٹل اس ملوک خنان۔۔۔ بابا مہروان مس، ماما اس پیش تما، ننا تب انا چا اس کرے، ولدا وضاحت کرسا پارے کہ سوراب شار انا کل آن گچین انگا چا داڑے نمے ملک، دا ہوٹل ءِ ہفتہ اس مست او ملاسس، پاریکہ دعا کبو سرسہب مرے، ای پاریٹ ماما نی سرسہب اُس دا سوب آن کہ بندغ ءِ کوک اٹ ہم ہڑسسہ، دا بھلو کمال و جرات اس خواہک، ننا مخلوق کاروبار نا خواست آتے تینے آ کبین تکک۔۔۔ ماما پارے نیمروچ آ داڑے ارغ ہم ارے، پاچہ بسوہ، اسہ وار تو کنے لگا کہ ماما کنا لنگ انگا پاچہ ءِ خنا کنے آ ٹوک بٹے، ولے آخا او ننا مون آ تینا قصاب ءِ فون کرے پارے جوان و تازہ ءُ پاچہ راہی کیس۔ ای پاریٹ اوغان سرہ پاچہ ءِ تازہ اسل کنپک، متکن کیک کنیک کہ متکنی ٹی تے وٹامن آک ودرہ۔ خیر ننے تینا مصروف آ دے سجاکہ، پاچہ غاک تو ننے نصیب اَلوس۔۔ رازق لالا کوئٹہ غان اشتاف نا باڑو ءِ دوٹی توریسس، ولے دیچہ انتئے بازار نا کنڈ آ ہننگ خواتوکہ۔ ولے نن ہرچار ضد کرین کہ بازار اٹ چکر اس خلینہ، گڑا سنگت آتتون رابطہ اس کینہ۔ و ولدا ہراتم کہ شار کن مون کرین، تو بازار آن مست بروک چوک اسے آ گدان ادبی دیوان نا چیئرمین سلام الفت بلوچ ءِ خنان، ہرا تینٹ پروگرام نا ہال اکن رادہ ئس۔ دا وڑ تیان رازق لالا نا دوآن اشتاف نا باڑو بال کرے، و ہال اٹی پترینگوک آ پیشن نا مہمان تے ٹی نن اولیکو ئسن۔۔۔ مننگ کیک ہندا سوب ئس کہ رازق لالا ءِ بازار نا کنڈ آ بننگ آ وارہ کنتوکہ۔

سوراب نا سنگت آتے ٹی اسٹ کنا درستی راستی پیش تما، عنایت ساغر۔ او کنا لنگ کننگ نا سوب ءِ ارّفے ایلو سنگت آک سلام الفت، صادق ندیم و پین ورناک ہرافتے ای ہم تتوٹہ، ولے ”تلار“ نا پنہ غاتیان درستی راستی ئسن، اوفک کنے لنگ خنار، دا سرپند مسر کہ نور طنزومزاح لکھک، تو بیوسی سے آن کہ موٹو نت اسے آن لنگ ءِ، لنگ آ بندغ نا رومانویت اٹی چانس آک فطری محدود ءُ، کہ اونا گشاد ءِ اونا ہاٹی و بالاد خلیک۔۔

ہال کرسی تیان پر ئس، داسکان پروگرام نا ترتیب آک بریبر الوس، ساؤنڈ دائیک سیٹ الوس۔۔ ای تینا ارمان (اسٹیج) ءِ خناٹ خوش مسٹ کہ ای ہراڑکن بسنٹ او تخوک ءِ، ساڑی ءِ۔۔ نن پنچ منٹ ہال انا اولیکو چر اٹی تخوک آ صوفہ غاتیا جوکہ مسن، تو سنگت شفیق بلوچ سر مس، نن تینا ہیت ءِ بٹین کہ نن کوئٹہ والاک سر مسن نم سورابیک داسہ اسٹ اسٹ آ بریرے؟ تو او ماخول ءُ بشخندہ اسے تون دا کمزوری یا بیوسی ءِ سوراب آن کشا نوشکے نا لخ اٹی شاغا کہ نوشکے آن غمخوار، عجیب، آغا حق نوازشاہ و ضیاء جان فاروقی اسک استو بسر، تو ننکان خصوصی فرمائش کریر کہ نوشکے والا تا خوراک موسیقی ءِ، ننے ارغ تفبو موسیقی نا پروگرام اس اڈ ایتبو، گڑا ننے تغ بریک۔ نن عبیدسحر و شاہ سمال اسک استو سَے بجہ اسکان نوشکے والا سنگت آتے سرونز نا توار آ کلہ خاچفینن، تو خوامخواہ لیٹ مریک۔۔۔ ننے سوراب نا سنگت آتا بیوسی آ دیخ اس ارمان بس، و نوشکے والا سنگت آتیا دیخہ خار بس کہ اوفک تینا خلقی عادت آتے مسافری ٹی ہم الیپسہ، حالانکہ اوفتتون اسہ سید بزرگ اس و ایلو ملا بزرگ اس ہم تد اریر۔۔ داخسے ٹی ڈاکٹر فاروق بلوچ، پروفیسر امان زہری و ڈاکٹر خدائے رحیم میرواڑی اسک سر مسر، تو ننے ہال آن بش کرسا اسکول نا لائبریری ٹی دریر، ہراڑے گڑدگڑد کرسیک خلنگاسر، زنڈان تو سنگت آک برسا کریر۔ نظام مینگل پی ڈی واپڈا ہم بس، تو بیا بخیر مس، سرپند مسٹ کہ نظام مینگل صاحب کنے تتو۔۔ وخت اس او ٹیپل اٹی واپڈا نا اے سی کہ ایکس ای این ئسکہ اوڑتون ارا مسہ ملاقات مسوسس، خیر نن دا بھلا تا کچاری ٹی تینے بزغر اسے نا کچ اٹ تورسا کنج کرین تینے۔۔۔ منتظم آک بسر بش کریر ننے کہ کانبو پروگرام ءِ شروع کینہ، تو سر ہلکن ای تینے وا پدا توریٹ کہ کُر اٹی لنگو آ ساہدار ہم آخر اٹی سٹ خلیک، مون اٹی کاروان ءِ بے زیب کپک۔۔۔

ہال آن پیشن بک اسٹال خلوک ئس، چندی کتاب آک تخوک ئسر۔ ہمو اسٹال نا خڑک آ غمخوار عجیب اسک، قلات آن بروک آ سنگت یوسف عجب، اللہ بخش لہڑی، حمید عزیز آبادی و ایلو سنگت آک سلوک ئسر۔ ڈاکٹر فاروق بلوچ، ڈاکٹر خدائے رحیم میرواڑی و نظام مینگل، رازق ابابکی، حسن ناصر، آغا غریب شاہ کون آ ادبی بیورکریٹکلی و دراخ ہاٹی نا گشاد والا تے بیا بخیر کرسا دو دو ہلکر، ہال اٹی پترینگار۔ کنا و یوسفی بلوچ نا ادبی گشاد ایہن ہم کچ اٹی ئس، ولدا کنا بالادی گشاد ءِ ہم کنا لنگ کننگ شَے آن دریسس، تو ننا چکار متو۔ بیرہ غمخوار و اللہ بخش لہڑی نن کن اڈ ہلکر و نن اوفتے خوش آمد کننگ کرین، داٹی ہم ای ادبی گشاد آن پیشن راجی خڑکی ءِ تکاٹ، کہ فطری گنوکی تے ٹی پرکاڑی ساسولی و لہڑی اسہ ایلو نا خڑک سیال ءُ۔۔۔ خوش مسٹ کہ جاگہ جاگہ دا راجی ہم گرنچیک ہم کاریم بریرہ۔۔۔ ہال اٹی پترینگان تو اولیکو ارا چر صوفہ غاتا ئسر، اوفتے گشاد نا خواجہ غاک وختی ہلکسر، نن دیوال نا کنج اٹی خلوک آ اسٹوڈنٹی کرسی تیا زنڈان تو انتظامیہ نا سنگت آک ننے اوکان بش کریر کہ دا چر تو زالبول آتا ءِ، بش مسن۔ ای است اٹی پاریٹ کہ اینو نن ہیجزہ غاتیان ہم زیات عاجز اُن۔ ننے بھاز چرخ تفبو۔۔۔ یوسفی بلوچ کنے آن کانڈا ئس، او ہال انا نیام اٹی کرسی اسے آ زو زو زنڈا و اسہ کرسی اس کن کن تورے، ای سٹ خلسا یوسفی بلوچ نا فتح کروک آ کرسی آ کوزہ ءِ تینا تخاٹ۔۔۔ ولے دا انت دا بے خواجہ کرسی تیا چنا تا آسراتی کن اسہ پلو آن ٹیبل خلوک ئس، ہرا کنا عذابو آ نت ءِ باڑسو تننگ کن ایلو نت ءِ تخنگ کن بے گیگ کریسر۔ ولدا دانگ اینگ نظر چریفیٹ چارما پلو چنا تا نیام اٹی ئسن، یوسفی ءِ پاریٹ سنگت تاریخ شاہد ءِ کہ دنیا نا ہرا ہرا فاتح آ بندغ آک کہ جاگہ اس کوزہ کرینو، تینا مفاد آتے کل آن مست سوج کرینو، داڑے اسٹ تو نن چنا تا نیام اٹی اُن، ایلو ویڈیو کوریج آن چٹ مر اُن، کیمرہ نا زوم انا آخری وس آن ہم پیشن اُن۔۔۔ پنچمیکو چر اٹی اِرا کرسی خالی خناٹ، تیمور لنگ آنبار بش مسٹ، کوزہ کریٹ، یوسفی ءِ ہم کمک تسٹ۔۔۔ چپیکو کنج آ نظر کنا تما تو غمخوار ہال انا آخریکو کرسی آ تینا چار شیدائی تون فدا خننگا۔۔ او ادبی کامریڈی نا درشانی کریسس، ولدا سوچ خلکٹ کہ او ہنداخہ پنی ءِ کہ فطرت ٹی وی قلات مرے یا چاند ٹی وی سوراب مرے تینا کیمرہ غاتے زوم تے ٹی پرغر ہم غمخوار ءِ مچی تیان و کنج آتیان کشرہ اتیرہ۔۔۔

داسہ پروگرام نا باقاعدہ بنا مس، تو ہال انا آخریکو کرسی ہم کوزہ مسوسس، داسہ ای کہ زالبولی آ چر آ نظر شاغاٹ تو زالبول اسٹ ہم الو، سورابیک تینا پیہن ریشی تے ہمو مخصوص کرسی تیا زنڈفیسر، چر انا اولیکو کرسی آ سوراب نا بھلا مرشد چٹ آزاد آزاد زنڈوک ئس، نن داڑے نت اسے نا مریفنگ کن عذاب عذاب ئسن۔۔۔ اسٹیج سیکرٹری نا زمواری تے شفیق بلوچ با ٹی کرے، انتئے کہ او دو ٹی مائک ءِ وار وار شیف بڑزا کریکہ، و ہندن ءُ ماخول ءُ وڑ اسے ٹی ہیت کریکہ کہ اونا چہرہ نا تاثر آن لگاکہ کہ او اعلان آتے ہم ترنم اٹی کننگ ءِ۔۔۔ مائک ءِ دن مہر اٹی شیف بڑزا کریکہ گمان مسکہ کہ اوڑان دروت کن گیگ پٹاکہ۔۔

شفیق بلوچ پن ہلسا پروگرام اٹی ساڑی چنا بھلا ءِ بخیر کرسا کرے اونا بخیری سلسلہ سہب آن شروع ئس تو اولیکو نشست نا ختم مننگ بیگہ تون چار بجہ اسکان کٹتو۔۔۔ او کنے یوسفی بلوچ ءِ گیرام درے تو نن اسہ وار ہال آن پیش تمان ایلو وار لنگ لنگ کرسا تینے اودے نشان ترسا دن کہ واپس تینا جاگہ غاتیا زنڈان او ننے بھاز مہراٹ بخیر کرسا ننے سیال (کوئٹہ غان اوار بروک آسنگت) آتتون سیال کرے۔۔۔

(برجاءِ)