”سلام استاد دے“ (گپ و تران)

استاد ہمودے ہرا بندغ ءِ بے چاہنداری آن کشے، چاہندار جوڑ کے۔ ہرا تینا علم و ہنر ءِ بروک آ انسان آتیا قربان کے۔ ہرا تارمئی و روشنائی نا فرق آن بندغ ءِ واخب کے۔ ہرا نادانی آن کشے دانائی نا کوپہ غا سوار کے۔ ہرا کست و کاڑ و احسان نا پش اس تینا تب اٹی تخپ۔ ہرا تینا شاگڑد نا سرسہبی آ خوش مرے۔ و ہر کنڈ آ سرسہب ودی کننگ نا جوزہ ءِ تخے۔ ہرا تینا شاگڑد آتے یات تخپ، یا ہنداخہ زیات مریر کہ اودے گیرام کیرولے شاگڑد آک اودے زند اٹی ہر جاگہ غا شرف ایتر۔ اونا کہنگ آن گڈ ہم اودے یات تخر۔ اسہ جوان ءُ استاد اس تینے وخت اس ہم استاد پاپک۔ او تانکہ زندہ ءِ تینے ٹی پین زیات استادی نا ہنر ودی کننگ اٹی اختہ مریک۔ جوان انگا استاد شاگڑد آتیٹی فرق کپک۔ او شاگڑد ءِ شاگڑد سرپند مریک، درو نا استاد اینو انتئے کل اکن شرف تخک۔ دا سوب آن کہ اوفک سیاست سیاسی نزوری تا گواچی اَلوسہ۔ اوفک تینا خوانفنگ و ہنر اٹی سوگو ئسرہ۔ اوفتا جوزہ غاک پاش ئسرہ۔ زبان و کلام اٹی آدینک آنبار ئسرہ۔ ای ”سلام استاد دے“ انا اینو اسکان مروک آ دیوان آتیٹی یا یاتگیری تیٹی ہچ ءُ اینو نا استاد آتا شاگڑد آتیان بنتوٹ کہ اوفتا علم و ہنر نا لائخی تا سفت مرے۔ ہرا استاد آتا نن ہیت ءِ کینہ او وخت ہرا تعلیمی نظام ئسکہ ہمو نظام آن بے مٹ ءُ بندغ کشارہ۔ نہ تو او وخت آ استاد آتا تنظیم آتا بارو اٹ بنگن نئے جوڑ مروک آ تنظیم آتیٹی اوفتا علم انا برخلاف یا نسل انا تعلیمی نسخان کن ذاتی مفاد آتیٹی اختہ مننگ نا کِسہ غاتے بنگن۔ نئے نقل نا است بڈی ٹی اوفتا کڑد اسے نا درک ءِ خنان، نئے تعلیمی ادارہ غاتیٹی نشہ نا ہیت ءِ بنگن، نئے استاد و شاگڑد نا یاری و سنگتی ڈری اس جوڑ مسوسس۔ باوہ اس کہ چنا ءِ خاص وڑ اٹ مار اسے اسکول اٹی داخل کریکہ استاد ءِ پاریکہ ”خواجہ! دا مارکو نا سوک نا ءُ، ہَڈ آک تے کنا ءُ۔“ مطلب دا کہ چپانٹ و لغت نا گرج تمے تو او نمے آ بشخ ءِ۔ ولے ہڈ پرغنگ نا مطلب استاد نا گنوکی و جاہلیت ءِ پاش کرو ءِ۔ بے شک داٹی ہمو لمہ باوہ غاک ہم سلتوس۔ یا گڑا بروک آ استاد آتا چم آتے خنسہ، لمہ باوہ نا است اٹی شک اس ودی مسنے۔ ہندا سوب آن استاد نا اعتبار سلتنے۔ ہرا استاد آک تینا استاد آتا دا دے آ سفت و ستا ءِ کیرہ، ہمو استاد آتیان ارّفنگے کہ نی دا سفت و ستا ٹی ہرا جاگہ غا سلوک اُس۔ درو نا مون اٹ اینو نا استاد نئے تو پیادہ ءِ، نئے سائیکل آ بریک۔ درو تو بھاز انگا استاد آتا تعلقداری ایلو صوبہ غاتیان ئسکہ، اینو تو استاد نا تعلقداری تینا خلق و علاقہ غان ءِ۔ یا تینا صوبہ غان ءِ۔ گڑا انتئے تعلیمی ادارہ غاک تباہ ءُ۔ دا دے ءِ اڈ تننگ نا مسخت بایدے نن درو و اینو آ ٹک خلین۔ کرائی آ اُراٹی تولوک آ، بھاز مر آن بروک آ استاد، مچٹ ءُ تنخواہ و آسراتی تیٹی کاریم کروک آ استاد آتا جوزہ و ایمانداری ءِ پاش کین۔ اگہ بندغ آتا نزوری اسے اوڑا ہیت کین، اگہ تعلیمی نظام خراب ءِ، اودے پاش کین۔ اگہ اینو نا استاد آتا نزوریک بھاز ءُ، اوفتیا گپ و تران مرے۔ نہ کہ منہ استاد آتا بیرہ سفت ءِ کرسا لخ ءِ خلاس کرسا تینا زمواری ءِ تکن۔ کنا خیال ءِ کہ استاد بیرہ تعلیمی درسگاہ تا تعلقداری اٹ مف، ہرا کہ ایہن اسہ کودک اسے نا دو ءِ ہلسا اوفتا راہشونی ءِ کرینو۔ اوفتے ہم یات کننگے ہرا پیچ کش و پلاس اس دوٹی تسنو، یا بینر اسے ٹی بندغ ءِ سفتی جوڑ کرینو۔ اوفتے ہم سلام کننگے۔ چندی کروڑ پتی و ارب پتیک ہم تینا استاد آتا منتوار ءُ۔ مطلب دا کہ زند انا علم انا ہرا بشخ اٹی کس اس اگہ کس اسے شرف انا پَوڑی اسے آ تولفینے، اودے بایدے یات کننگے۔ او تینا نابودی یا مون انا بندغ نا نابودی تے گپ و تران اٹی اتے۔ ننے بایدے تینا گچین آ استاد آتے یات کرسا، اینو نا گچین آ استاد آتے شرف ایتن۔ بے مٹ آ استاد آتا زند و بود آ نوشتہ کین، اوفتا خوانفنگ و جہد و کوشست نا جوزہ ءِ دوئی کین۔ اگہ اینو ہم استاد اس ہمو کل ءِ کمال آتے تخک، ہرا دور انا استاد تخاکہ، بایدے اونا است بڈی ءِ کرسا اونا کڑد ءِ زیات آن زیات پاش کین۔ اگہ دن انگا استاد آتا مون آ ویل آک تخوک ءُ اوفتے اوار مرین مُر کین، پین مف تعلیمی ادارہ غاتے برائی تیان سفا کین کہ اوڑے نسل آتے کن کماش ودی مریک۔ زند ءِ زیبائی تروک آ لائخ آ بندغ آک اوکان ودی مریرہ۔ دا وخت آ نشہ پوسکن آ نسل ءِ بھس کننگ اٹی ءِ۔ داڑا زیات آن زیات ٹک خلوئی ءِ۔ تاکہ علمی درسگاک بے عیب ءُ بندغ با کمال ءُ بندغ ودی کننگ کن دراخ ءُ چاگڑد اس ودی کننگ نا سوب جوڑ مریر۔

ہفتئی تلار
تاک: 39
10-16 Oct, 2020
پنہ: 01