نیم گھنٹہ نا خدا                                       1

اِرا بندغ اونا رند ءِ ہلکسر۔

داخس بڑزی آن ہمو ہڑتوم آک شیف اٹی تیزگامی اٹ فصل آتیٹ برسا اِرا چنکو گوازی نا گڑا غانبار خننگارہ۔ ہڑتوم آتا کوپہ غاتیا تیلی آنبار ہشکن ءُ توفک تخوک خننگارہ۔ یخین اٹ اوفتا است اٹ اودے کسفنگ ئس۔ ولے او بندغ آک داسہ اوڑان بھاز مُر ئسر۔ نگاہ نا راست اتون او شیفکو نیمہ غا ہُرسا است اٹ تینا پارے کہ ہراڑے کہ ای اُٹ، اوڑسکان او ہڑتوم آتے رسینگ کن چار گھنٹہ لگک۔ اوتم اسکان….!

او پراومیت ءُ نگاہ اسے تون پیری کنسا تینا زی آ مش انا ٹول ءِ ہُرا۔ ”ساردو“ مش انا دوانزدہ ہزار فٹ مرغن آ ٹول اوڑان داسہ بس اسہ گھنٹہ اسے نا پند ئس۔ اسہ وار اس او مش انا ٹول آ سر مرے۔ ولدا ہڑتوم آتا دوٹی بننگ کپک۔ ساردو مش انا ارٹمیکو پارہ غان ”گڈہالی“ نا پینگن آ جنگل ئس۔ ہرا کہ اونا ہروک خنوک ئس۔ ہرانا کنڈ کنڈ آن او ہنداخس واخب ئس، ہراخس کہ دا جنگل نا اسہ ساہدار اس مریک۔ دا جنگل نا ڈکوک آ کسرک، ساہدار تا ہند آک، دیر کننگ نا جاگہ غاک، کل اودے سما ئسر۔ اگہ اسہ وار اس او ساردو مش انا ٹول آ سر مس تو ولدا تینا پدرند ءِ اتوک آتا دوٹی بننگ کپک۔

ہراتم او ٹول اسکان سر مس تو او ایلو نیمہ نا خرن آ ڈک مک آتیا گڈہالی نا جنگل ءِ خنک، و جنگل آن مر سیم انا پول ہرادے ڈائنامائٹ بمب اٹ بٹیسر، اودے خنک۔ تموک آ پول انا ایلو نیمہ غان اونا تینا وطن ئس۔ اسہ وار او ٹول آ سر مرے، ولدا اودے شیف انا مون شوہ ئی و پینگن آ جنگل ءِ گدریفنگ اٹ ہُرے لگپک۔ پول اف تو انت مس، او بھا جوان ءُ تاروگر اسے۔ او گڈہالی دریاب آن ایپار مرسا تینا علاقہ ءِ سر مریک۔ و مَش انا ٹول اسکان سر مننگ کن اودے بس اسہ گھنٹہ اس لگک۔ و ہمے ہڑتوم آک…. اونا دشمنک داسہ اوڑان چار گھنٹہ نا مُری آ ئسر۔ …. آخا …. او اودے ہلنگ کپسہ۔ او ورنا ءِ، سوگو ءِ، و چار گھنٹہ اوفتیان مہالو راہی مسنے۔ او اودے ہلنگ کپسہ۔او داسہ دا خل آ پانزدہ بیست منٹ تولنگ دم کشنگ کیک۔ و مر شیف فصل آتیان گدرینگسا گھٹ آتا پارہ غا بروک آ ہمو ہڑتوم آ بندغ آتے جوانی ہیجکامی اٹ ہُننگ کیک، ہرا کہ اودے کسفنگ کن بننگ ءُ۔ او بشخندہ ہم کننگ کیک، انتئے کہ او اوفتیان بھاز مُر ءِ۔

یخین اٹ اوفک اودے خنانو۔ شیف انا فصل آتیان مش انا ٹول اسکان دا نیمہ نا مش ہرانا زی آ او چرینگسا ءِ، اسُل لوچ ءِ۔ بس چنکو چنکو جر ءُ۔ ”سنتھہ“ نا و خیسن شنکی نا۔ ہرافتے ٹی بندغ ڈکنگ ہم مفک، و ڈغار آ ترک کروک آ تنک آ بئے ءِ۔ و شیف مون انگا خلک۔ نن انا پر آن پالنی و متکن آ جل آن لغوشتی۔ دا متکن آ جل آن سلوک آ دیر انا گند بریک۔ و ژلی آ مش آ نک لغوشت کیرہ۔ اودے بھلو ہشاری اسے ٹی مون انا پند ءِ سر تروئی مریک۔ ہندا سوب آن تو او دا مزل ءِ ایسر کننگ کن ہرا نیم گھنٹہ ٹی ہیجکامی اٹ ایسر مریک، اسہ گھنٹہ اس سجفینے۔

بس اودے بیرہ ہندا ہیت انا افسوز ارے کہ او شیف انا خلق آن نرنگ نا وخت آ انتئے تینا ریفل ءِ تین تون اتنگ کتو…. نرنگ نا وخت آ او ریفل ءِ ہموڑے اِلا۔ دا اسہ بشخنگپروک ءُ نسخان اس ئس۔ ولے داسہ انت مننگ کریکہ…. اگہ اوڑتون دا وخت آ تینا ریفل مروسس تو او ہڑتوم آ شیف آن بروک آک داخس بے خلیس آن اونا پد اٹ بننگ کتوسہ۔ او آسانی اٹ اسہ خل اسے نا پد اٹ ڈکوئی اٹ اسہ جوان ءُ جاگہ اس اوفتا چاری مننگ کریکہ، و تینا ریفل نا ہَد اٹی بننگ وخت آ ہمو بندغ آتے سم انا گواچی کننگ کریکہ۔ ولے او انت کے، دا وخت آ او دُو خالی ئس۔ و داسہ ہر ساہت اونا دا کوشست ئس کہ او اوفتا توفک نا دَک آن مون آ ہنسا کے۔

او پد اٹ بروک آتا پد آن ہم مُر اسکان فصل آتے ہُراکہ، و فصل آتیان مُر سوف، آلوچہ، و زڑدلو نا درخت آتیٹ اندر ”موگری“ نا خلق ءِ ہُرا۔ اسہ ساہت اسے کن اونا است اٹی مونجائی نا اسہ کبین و خیسن ءُ چشخ اس چکنگسا ہنا۔ ہمو خنجر نا ہشکن و تیز تڑوک آ شِل آنبار، ہرا دا وخت آ ”موگری“ نا است اٹی پیہوک ئس۔

موگری، ہرا کہ سوف انا پھل آتیانبار زیبا ئس۔

کاشر، کن دا المی مسوسس کہ او موگری نا ساہ ءِ ہلے۔ گروشکی آ مون خنی آ موگری، پوغ آتیانبار خیسن جوڑ تا گودی، نوزدہ سال انا موگری۔ ہراتم کہ او مخاکہ تو ہندن لگاکہ دن کہ سوف انا لڑ تیان پھل آک تمر۔ عجب پر زباد و پیہن ءُ مخنگ اس او اسہ مسڑ اسے تون ہم خنتویسس۔ مخنگ کہ سوف انا پھل آتا یات ءِ اتے، یا ناگمان آن پرہ غاتے ملنگ تون تہو اٹی کپوت آنبار بال کے و مچے ملوک، مچے تفوک پوغ آتیانبار خیسن مرسا شوخ انگا جوڑک، ہمو جوڑ تیا ہراتم او تینا جوڑ تے تخاکہ تو اودے ہندن لگاکہ کہ اونا دتر نا وہنگ اٹی تریشونک آک سٹسا کارہ۔ دن کہ جوزہ دیر مرسا دتر، و دتر دیر مرسا زراب و زراب دیر مرسا دروت جوڑ مرے۔ و او سرجم موگری نا مون آ شیف کریکہ تینے، داخس ترند آن کہ موگری نا دم اونا سینہ ٹی بند مرسا کریکہ۔ او تینا چنکا چنکا دوتیٹ اونا مون آ چپلہ خلسا تینا مون ءِ اونا مون آن جتا کننگ کریکہ۔

”نی تو بس ساہدار اسے اُس کاشر۔“ او دم توس مرسا پاریکہ۔

”و نی خاخر اسے اُس۔“ او تینٹ تینا جوزہ نا ودکی آن خلسا زرس پدی مرسا پاریکہ۔

”کنا خلق اٹی کس اس تپک کہ ای اسہ دشمن اسے نا مار اتون مریبت کیوہ۔“

”کنا سپاہی تیان ہم کس ءِ سما اف کہ ای گڈہالی نا جنگل اٹی ہڑدے کس اتون ملنگ کن کاوہ۔“

او ہڑتوم آک گڈہالی نا جنگل اٹی جیپ انا اسہ کچہ ءُ کسر اسے آ توسرہ۔ اپڑس نا اسہ پنوک ءُ بنڈ اسے آ۔ پد آن جیپ سلوک مسکہ۔ مون آ اسہ چنکو مون شوہ ئی اسے نا بھلا و پینگن آ بئے۔ اسہ چکل اس اسہ کچ اسسکان بے توار وہاکہ۔ گاوانی آ پھل آتیا دیر انا پڑیک تمسا خاچارہ۔ و چارما کنڈ بھلا بھلا تمبو تیانبار بڑز انگا اپڑس و اوفتا پینگن آ لڑ تیان خرن وڑ انا روشنائی مر مرغن درنجوک انگا فانوس آتیانبار گروشک تسرہ…. کاشر ءِ ہندن لگاکہ کہ کس پائے او اسہ مغل بادشاہ اسے نا دیوانِ خاص اٹی بے ارّفنگ آن بسنے۔ داڑے بننگ تون او ہڑتوم آک اخہ منٹ اسکان جنگل نا کڑمب انگا چپی ٹی گوہنگارہ۔ و مدان مدان آ کرار آ ہیت کریرہ۔

وخت اس ہندن لگاکہ کہ دن کہ مچ آ جنگل ہم چپ ءِ۔ وخت اس دن لگاکہ کہ مچ آ جنگل اوفتا داپار ایپار آن کرار آ ہیت کرسا ءِ۔

موگری علاقہ غیر انا خلق اسے آن اسہ کٹور اسے ٹی میوہ غاتے ہرفسا گڈہالی نا پول اسکان بسکہ۔ ہراکہ کاشر و اونا سپاہی تا دوٹی ئس۔ او سوف، ناشپاتی، کیلا، آلوچہ، انگور نا شول، یا بس اخروٹ، مکئی و چنکو چنکو خوش رنگ ءُ زڑدلو ہرافتے خنسا گروشکی آ اشرفی تا درک مریک، ایسکہ۔ و موگری داخس زیبا ئس کہ پول انا خیالداری کروک آ سپاہیک منہ منٹ اٹی اونا کٹور ءِ ہورک کریرہ۔ کل آن پد اٹی کاشر بسکہ، و ہراتم کاشر موگری نا خڑک آ بسکہ تو کل سپاہیک مر مسرہ۔ انتئے کہ اوفک چاہسرہ….

ولے ہرادے موگری نا تاڑنگ آ علاقہ غیر انا خلق والاک گڈہالی نا پول ءِ ہرا کہ اوفتا دوٹی ئس، ڈائنامائٹ بمب اسے تون بھس کریر۔ ہمودے اودے کچ آن زیات دک اس لگا۔ دن کہ اونا است انا تہٹی ہم اسہ پول اس ئس، ہرا ڈائنامائٹ آن پش پش مسوسس۔ و او پیشن نا پول تو وخت انا وخت اس ولدا جوڑ مریک، ولے تہہ انا پول ءِ اول سر آن دیر جوڑ کننگ کیک؟

ہندا سوب آن او گڑینگسا پول انا ٹکر تے ہمو کڑمب انگا دیر تیٹ وہنگ آ ہرسا ئس۔ ہراڑے نازرک آ جوزہ غاک ہم کبین ءُ خل مرسا ہندن ڈب ہلکرہ، کہ ولدا اسُل بڑزا بتوسہ۔ او ہوغنگ خواہسکہ، ولے اونا خن تیٹی خڑینک بتو۔ و او موگری ءِ کرینگ تننگ خواہسکہ، ولے اونا دوی آ لوز آک بننگ کتوس۔ او چاہسکہ کہ ہر سپاہی نا نگاہ اوڑاٹے۔ ہمو نگاہ ہرا کہ پاش وڑ اٹ ہچ پاپک۔ ولے چپ انگا لہجہ ٹی غاو کننگ آ خننگک۔ ہراتم او ہمو خن تا مری ءِ سگنگ کتو تو تینا ریفل ءِ ہرفے گڈہالی دریاب اٹی خسا تینے۔ و اونا سپاہیک اودے توننگ کتوس۔ و اونا کنڈ آ بیرہ ہُننگ کریرہ۔

دریاب آن ایپار مرسا گڈہالی نا جنگل اٹی پیہا، اٹ دے اسکان او تنیا بینگن ملاس جنگل اٹی گوہی کرسا کرے۔ و او ہمو کل جاگہ غاتیا ہنا، ہراڑے او موگری تون اوار ہناسس و ہمو جاگہ غاتیا ہنسا او ہمو کل جوزہ غاتے گیرام کننگ خواہس، ہرا کہ موگری نا ساڑی گری ٹی اوڑکن سہب سبائے مڑدان نا ویدن جوڑ کریسس۔ اٹ وار او موگری آن پد ہم داڑے بسوسس، ولدا ہم اودے ہر جاگہ موگری آن پد ہم موگری نا ساڑی مننگ نا درک لگاسس۔ ہمو درخت نا بنڈ ہراڑے موگری توسکہ۔ اونا داپار ایپار آن اسہ گڑد ءُ روشنائی اسے نا گمان مسکہ، موگری اَلوکہ، ولدا ہم کس پائے مش تیان تموک آ دیر تیٹ اونا توار نا روانی اوار مسوسس۔ ہر پھل اٹی اونا زلف آتا زباد ئس، و ہمو ڈغار ہراڑے اوفک توسرہ، ہموکان موگری نا بدن نا نمب ہنین آ زباد بسکہ۔

ولے اینو اوڑے ہچ اَلوکہ۔ جوزہ غاتا ویدن آک چٹاسر، درخت نا بنڈ بس درخت نا بنڈ اس ئس۔ و دیر انا تمنگ، دیر انا تمنگ تون وہسا ئس۔ ہر وڑ انا درستی و نادرستی اوڑان سستہ سلوک ئس۔ او چیہانٹ خلسا مچ آ جنگل ءِ بش کننگ خواہسکہ، ولے اونا بن وار وار آ بارسا ہناکہ۔ اونا کل احساس آتیا اسہ مج اس تالان مسوسس۔ جنگل اٹی بے کسر چرینگسا اٹ وار اودے خیال بسکہ کہ اگہ او ہندا مج ءِ تینا زیل آتیٹ ارّے تو تو مننگ کیک تہہ آن تے موگری نا زندہ و اصل انگا دروشم سابت پیش تمک۔ ہمو موگری ہرادے او تینا است آن درست کریکہ۔ ولے مج ہچ ءُ وڑ اسے ٹی مر متو۔ و او پین پینگن مرسا کرے۔ جنگل اٹی اونا ساہ بند مننگ ئس۔ درخت آتا گھیڑ اوڑکن تنک مننگ ئس۔ اودے ہندن لگاکہ کہ چارما کنڈ آن جنگل نا درخت آک شیف مرسا اوڑا تمنگ ءُ۔

ولدا او خلیس آن جنگل آن پیشن نرسا ہنا، و گڈہالی نا جنگل آن ایپار مرسا او ساردو مش انا برفی آ ٹول آن ایپار مس۔ ہراڑے موگری نا خلق ئس۔

اٹ دے اسکان او بیرشت بدل اٹ تاڑ کرسا ئس۔ کس اوڑا شکبر متو، انتئے کہ اونا مون و دروشم ہندن ئس دن کہ علاقہ نا بندغ آتا ئس۔ اونا پچ آک ہم ارّنگوک ئسر، و اوفتا بولی ءِ بھاز جوانی اٹ پاننگ کریکہ۔ ہندا سوب آن کس ءِ اوڑا شک متو۔ و او اسہ دے اس وار ءِ ہرسا نیم نن آ موگری نا اُرا نا ہمو کوٹھی ٹی پیہا، ہراڑے موگری خاچوک ئس۔ موگری کوٹھی ٹی تنیا خاچوک ئس۔ او بیدس تک و توار آن درگہ ءِ تہہ آن کڑی کرے۔ ریفل ءِ کوپہ غان شیف کرسا اسہ کنج اسے ٹی تخا۔ و مدان آ سراپ کرسا موگری نا جاگہ نا خڑک آ ہنا۔ خڑک آ ہننگ تون او تینا خنجر ءِ کشا۔

او خنجر دوٹی ہُرے اسکان جک سلیس۔ موگری نا دمہ نا پر چس توار ءِ بنسا ئس۔ چارماکنڈ بھاز تارمئی ئس۔ او موگری نا مون ءِ ہننگ کتوکہ۔ اونا است اٹی بھاز بھلو است خواہی اس ودی مس کہ او اسہ وار اس تیلی اس لگفے، موگری نا مون ءِ ہُرے، ولے بھلو خواری سے آن پد ہم او اسہ آزار تروک ءُ است خواہی اسے تینا است اٹی تورے۔ ہُرے اسکان او خنجر دوٹی ہندن سلوک ئس۔ و موگری نا دمہ نا ہمو بے توار آ وہنگ ءِ بنسا ئس، ہرا کہ داسہ اونا است انا پارہ غا وہسا ئس۔ او مدان مدان آ موگری نا مون آ تینے شیف کرے۔

بس اسہ گڈیکو ءُ دروت اس، ولدا خنجر…. ولے شیف مرسا مرسا اونا دمہ نا روانی زیات مرسا ہنا۔ اونا مزغ اٹی تیرونک خلوک آ توارک چارما کنڈ آ تالان مرسا ئسر۔ او تینا ہشنگوک آ لڑزوک آ جوڑ تے موگری نا جوڑ تیا تخا۔

(برجا ءِ)

ہفتئی تلار

تاک: 19

09-15 May 2020

P# 05