بے رُو آ مار۔سوزان پری نا ہلی              3

الّے دادے ہڷ ہن بے رُو آ مار آ۔ او ہندا کور انگا دون اٹی ءِ۔ اسہ سوداگر اسے، اسہ شار آن مال دیک ایلو شار آ۔ بس کسر آ ہندا دون آ پڑاو کیک۔ ایس لوک آتے تینا۔ اودے مار ءِ تے۔ بٹیر چڑہ ءِ دون اٹی۔ داسہ مار باوہ چکرہ چکرہ چڑہ بفک۔ پارے ”پری اسے اُس دیو اسے اُس۔ انت اس کہ اریس خاص خدا ءِ رضا ننے الّے۔ نن دیر کشن نن ہم بھاز ملاس اُن۔ ننا لوک آک ہم ملاس ءُ۔“ دا دون آن توار کرے پارے ”نئے ای پری سے اُٹ نئے ای دیو اسے اُٹ۔ ای آدم ذات اسے اُٹ۔ پین گڑا ساہدار زوراک ءُ انت ارے ہلہ بڑزا چکبو کنے۔ سوداگر مار ءِ ہکل کرے، پارے ”ہلہ زو کر خرن آلوک ءِ اتہ، چٹ اٹی تف۔“ مار باوہ ایسر لوک ءِ چکار جواجہ ءِ۔ حالی حوالی مسر۔ پارے ”دن کنا باوہ بادشاہ سے۔ اِرا برام کرینے، کنا لمہ بے رُو آ زئیفہ ئس۔ ایلو زئیفہ رُوئی آ ئس۔ کنا و کنا لمہ نا خیا ل ءِ کتوکہ۔ ایلو زئیفہ نا خیال ءِ کریکہ۔ اونا ارا مار ئسر۔ ایس اوفتے کن مولوی صاحب اس، ہرا خواننفے تا۔ کن کن ہلک چار پنج ہیٹ انا ای کر خوافیٹہ۔ او ملا تون خوانارہ۔ باوہ شام آ خاچا تغ اٹی خنا سوزان پری نا ہلی آ مچ آ ملک ءِ چکر خلیوہ۔ مار تے ایس خیسن پیہن آن ہلی تا سنج سلہہ کرے۔ ای رند اٹ تا بسٹ کسر آ دن بھلا دیوءِ خلکٹ۔ دن کسر آ ہفت دز خلکٹ ہناٹ سوزان پری نا ہلی ءِ خڑتا نیام آن نہار تا نیام آن ہناٹ، سوزان پری خاچوک ئس۔ دن دن ہناٹ ہلی ءِ تے ایسٹ، بسٹ کسر آ ہناٹ ایلم تا پدرند ءِ خلکٹ، دن دن برام تسٹ تا۔ ولدا بسن ہندا کسر آ پڑاو کرین۔ دون آ دیر کشان۔ کنے پاریر ایلم ہلہ زو کر چڑہ ءِ چکہ ای تینے مونی کریٹ۔ او کنے دھکہ تسر۔ ای تماٹ دون اٹی اللہ نا قدرت کنے ہندن اسٹ اس ہلک شیف کرے۔“

سوداگر ءِ پارے ”تینا حوال ءِ ایت۔“ پارے ”ای سوداگر اسے اُٹ دا شار آن اے شار آ مال دیوہ۔ ہندا کور انگا دون آ ہر وار پڑاو کینہ۔ اینو بسن دون اٹی چڑہ ءِ بٹین۔ ای و مار چکنہ چڑہ بفک۔ نے ہکل کرین۔ نی جواب تسس۔ نے چکان کشان پین حوال اف۔ خیر ءِ۔ خواجہ جوڑ بڑ پین خیریت ءِ۔ اللہ خیر کے۔“ تسر تے انت اس کنوئی ءُ ئس۔ کنگ سیر کرے۔ خداحافظ کرے۔

 بے رُو آ مار ہندن اندری اندری بس اُراٹی پیہا۔ لمہ تے خنا تے۔ ہوغا۔ چوک دروت۔ گڑ انا چا اس کرے تس تے۔ لمہ ءِ تینا پارے ”لمہ ہرس باوہ برو کنا ارّفو۔ ہرس کنا پاپیس تے۔ برو گد پلو کرونے نت تے ٹی نا ہلو۔کنا پاپیس۔“

الّے دادے، بسر رُوئی آمارک سوزان پری نا ہلی ءِ ایسر۔ باوہ خوش ءِ سوزان پری نا ہلی آ سہب اتون سوار مریک مچ آ ملک ءِ چکر خلیک۔ بے رو آ مار انا لمہ ہنا ارّفے، پارے ”کنا مار؟“ دا بھاز رعب اٹ پاریر نن خن تتے خنتنن ہرا پارہ غا ہنانے۔“

ہر خدا نا دے تے کہ ایکان سوزان پری نا اینو ہفت دے پورو مسر۔ بش مس تغ آن دانگ اینگ ہرا، اڑے گد کنا اف۔ کاٹم مشوک سرند کنا اف۔ آدینک اٹی ہرا تےنے اڑی دا بک اس کنے آن ہلکنے، رند کرینے کنے۔ ہنا ہرا کہ ہلی کنا اف۔ ہندن ءُ تیز ءُ چیہانٹ اس خلک تمام دنیا نا دیو آک اسہ دم اٹی مچ مسر۔

سوزان پری پارے ”پابو کنے دیر اس دا ہلی ءِ درینے۔ کانبو اونا پدرند ءِ خلین۔“

ہر کس تا تین کن راشن توشہ ہرفے، کس تا دہ من پاٹ انا کس تا برنج سو انت اس کہ خدا تعالیٰ دا دنیا ٹی جوڑ کرینے۔ مچ آ توشہ غاتے ہرفیر۔ شام انا پیش تمار سہب انا گربام آتتون ہندا بادشاہی ءِ سر مسر۔ سوزان پری کلہو راہی کرے، ہمو بادشاہ غا ”ہرا مار نا کنا ہلی ءِ ایسنے ہمو مار ءِ تینا کنے آ راہی کر یا تو اسہ لغت اس خلکٹ تما م بادشاہی نا ہس بُس مرو۔“ بادشاہ مار تے پارے ”اڑے پوغی نی ہناس ہلی ءِ ایسس؟“ پارے ”اﺅ باوہ۔“ پارے ”خرہ ہن اے باوہ تون تینا ہیت کر۔“ جوان ریش ءِ تیل خلک سرند کرے۔ بروت آتے تاب تس۔ ٹوپ ءِ اسہ کنڈ آ تخا۔ ہنا ایڑے سوزان پری پارے ”نی کنا ہلی ءِ ایسنس؟“ پارے ”جی گودی۔“ پارے ”امر امر؟“ پارے ”دن ہناٹ ایسٹ تے۔“ دا ہنداکان خلک تے لغت اس۔ بوز تے اسہ خش آ چوٹ مس۔ پارے ”خرہ ہن ہمو ایلم ءِ تینا راہی کر۔ ہراسٹ دا ہلی ءِ کنا ایسنے۔“ داسہ دا بلل ہیت کیک۔ ”چی اﺅ چی اﺅ“ کرسا پدی بس۔ ہنا ایلم ءِ تینا پارے ”داسہ نی ہن کنا با چوٹ مس۔“ داپارے ”مرک خنوٹ نے۔“ پارے ”نی ہن اسیکا با نا چوٹ مریک یا آخا۔“ دا ہنا تینے جوان تیل چرپ کرے، بس۔ سوزان پری پارے ”نی کنا ہلی ءِ امر ایسس؟“ پارے ”دن بسٹ ہلی ءِ نا خناٹ۔ ہرفیٹ تے۔“ دا ہنداکان خلک تے اسہ چپلہ اس۔ است تے باٹی بس۔ دنّانک تے کل شولنگار۔ پارے ”شاباس ہن ہمو ایلم ءِ تینا اتہ۔“ دا ہنا ایڑے باوہ ءِ پارے ”باوہ ننے آ دن بلہ تما۔ دن بلہ تما۔ ایلم ہنا سوزان پری نا ہلی ءِ ایس۔ ننے برام تس۔ نن دن دن پیسہ غاتے کٹفین۔ ایلم ننے آزات کرے۔ دن دن۔“ باوہ نا ہم با بارّس۔ بس اراٹی بے رُو آ مار انا لمہ ءِ پارے ”ہلہ مار، مار ہرادے۔“ دا پارے ”کنے انت خبر ءِ۔ دریر مار ءِ کاٹم ءِ تے گوہار۔ داسہ کنے ہراکان خبر مس۔“ باوہ ہندن ءُ خڑینک شولک گد پلو کیک۔ مار ہرادے مار ہرادے۔ آخر اولیاد ءِ است اٹی تے ترس بس۔ مار ہم پیشن بس۔ باوہ ءِ پارے ”خلپہ ای اریٹ۔“ دیو بس بادشاہ ءِ پارے ”ہرا مار نا بس ہلی ءِ ایس ہمو مار ءِ تینا راہی کر۔ اسہ لغت اس خلکٹ تمام بادشاہی نا چٹ مرو۔ بے رُو آ مار پارے ”سوزان پری ءِ پاس مچے سلہ ہنداخس سر مریو نے۔ تینٹ خبر تمک نے۔“ دیو ہنا سوزان پری ءِ پارے ”مار اس خناٹ کنے دوست بس، نوا نے دوست برو۔ مچے رُو تے چارا چارا ئس پارے سوزان پری ءِ پا ہنداخس سلہ ای سر مریو۔“

بے رُو آ مار تینے جوان سینگار کرے انت اس کہ نشانی ئسر دا کل ءِ ہرفے۔ بس سوزان پری ءِ خنا، کشا خیسن نا سرند ءِ۔ پارے ”دا دنا سرند ءِ؟“ سوزان پری پارے ”کنا ءِ۔“ کشا دسپاگ ءِ، پارے ”دا دنا دسپاگ ءِ۔“ پری پارے ”کناءِ۔“ پارے ”او دنا ءِ۔“ پارے ”نا ءِ۔“ ہندن کشا آدینک ءِ پری تون آدینک اَلو۔ پارے ”ہنداڑے کٹاس کنے۔“ سوزان پری چلکارہ اس خلک کل دیو آک مچ مسر۔ سوزان پری پارے ”دا دلیر کنا لائخ ءِ۔ ای دادے تینا شوق اٹ کیوہ برام۔ دا کنا زی آن کنا خڑ تیان نہار تیان تینا جان ءِ کنے اسکان ایس سر کرے۔ ملاءِ پارے کنا ہندن نکاح ءِ خوانس کس انا ءِ خوانتنس۔ ملا نکاح ءِ خوانا۔

دا تینا جاگہ غا خوش ئسر نن اوفتے الان نما مجلس آ بسن۔

دا کسہ ءِ کنے شاعررفیق زیب ہارونی بنفے۔

(عنایت ساغر)

ہفتئی تلار

تاک: 19

09-15 May 2020

P# 07