کُبینی نا زراب

گراک: السلام علیکم ایلم
دکاندار: وعلیکم السلام۔
گراک: ایلم کنے ارا کلو بورہ ایت۔
دکاندار: داسہ تول کیوہ ایتوہ نے۔
گراک: پیسہ غاک تا اخس مریرہ۔
دکاندار: 150 روپئی مریرہ۔
گراک: اینو داخس کُبین تننگ اٹی اُس؟
دکاندار: دروآن بورہ پین کبین مسنے۔
گراک: انت اکن داخس کبین مس؟
دکاندار: دا کہ پوسکن آ ٹیکس لگا۔
گراک: (خار اٹ) دا ٹیکس ئِ واہ دیر خلک؟
دکاندار: گورنمنٹ خلک تے، پین دیر، ای تینٹ تو خلتنُٹ تے۔
گراک: گڑا دا گورنمنٹ تینا لیڈر و تینا افسر آتا عیاشی کن، ننا غریب آتا با انا باخوئِ ہم ننے آن پُلِک؟
دکاندار: افسر آتا اتنگ آ تو ننا وس چلینگ پک، لیڈرآتے تو نم تینٹ وونٹ ایترے اتیرے۔ بایدے دن انگا عیاش انگا لیڈر آتے، نم وونٹ تفبو، اوفتا بدل اٹی جوان انگا بندغ آتے وونٹ ایتبو لیڈر جوڑ کبو۔
گراک: نن ہرکس ئِ کہ جوان تکنہ وونٹ ایتنہ او کہ لیڈر مس بیرہ تینا پِڈ انا سوچ ئِ خلیک، راج و راج انا کاریمک کل یات آن تے کارہ۔
دکاندار: انت اس کہ سوچرے وونٹ تننگ آن مست سوچبو، پد انا سوچ فضول ئِ تینا مون آ بندغ آتے وونٹ تننگ نا حالیت ہندن مریک، داسہ نرخ آتا کبینی ئِ سگبو نہ۔
گراک: نی جوش اٹی اُس کہ، داوار نن نمے وونٹ تتون، نا الہ ہم بھلو سرمایہ دار ئُ لیڈر اسے، اودے ہم نن وونٹ تسُن لیڈر کرین، اوکان مُست ننا بھلاک نا پیرہ ئِ وونٹ تسر سرسہب کریر، اسہ وار، نا بھلا الہ نا مار ئِ ہم تینا لیڈر کرین، داسہ ہم نا اسہ اہلم اس ننا حلقہ نا کونسلر ئِ، گڑا نن مدام نمے وونٹ ترسا کین؟ دا شار اٹی نما خاہوت آن بیدس پین جوان ئُ بندغ اف کہ نن اودے تینا لیڈر کین؟
نمے ہم خنان، نم ہر وخت سرکار نا جی حضوری، اونا اشارہ اٹ، ہر جاگہ غا سودا مننگ و جعلسازی نا سوب آن، پیرہ غان ہلیس تا نواسہ اسکان نم ننا لیڈر مرسا بسنرے، نم پابو کہ نم نن کن انت کرینرے؟ انت لیڈری بیرہ نما خاہوت نا میرات ئِ؟ ہیت دادے کہ نم کون آ سودا مروک آ خاہوت آک، پالیسی جوڑ کروک آ پین ملک آتا ایجنٹ و لالچی آٹولیک، گندہ انگا سیاسی لیڈر آک، رشوت خور آ افسرآک دا ملک اٹی ہندن ئُ نظام اس جوڑ کرینرے کہ، کڑدار والا جوان انگا بندغ آک، نئے اسمبلی تے ٹی نئے دفتر آتے ٹی، بھلا بھلا پوسٹ آتیا بننگ کیرہ، دُن کہ نُت ئِ بِروے کیر، نم اوفتے ہندُن بِروے کیرے کشرے خسرے۔ نم چارے کہ اگہ جوان انگا افسر آک یا گچین آ لیڈرآک بھازی اٹ، دفتر و اسمبلی تے ٹی سر مسُر، تو ننا کل انا دُزی تا کسرک بند مریرہ۔ اگہ اوفتیان اسٹ ارٹ اس ابوبی اوڑے سر مسُر تو نم، دُز آتا ٹولی اوفتے تین کن خطرہ تکرے۔ اسہ نہ اسہ وڑ اسے ٹی دفتر یا اسمبلی تیان اوفتے مُر کیرے، یا وڑ انا وڑ اسیٹ اوفتے بے وس و بے سہب کیرے۔
دکاندار: شغان اٹ پارے ”نی لنگڑ و مفلس اسے اُس، نے ہچ ملپک، ہندا سوب آن نی گنوک آتیانبار تینا مون ہیت کننگ اٹی اُس، اگہ نے گڑاس ملا تو نی ہم چُپ مروس۔
گراک: گڑا کنے شغان ایتسہ؟ دوارہ کنے شغان تسُس تو جوان بوز اٹی کُنوس، مگہ کنے خبر اف مُست زمانہ ٹی نم ہم تو مفلس و لنگڑ ئسُرے، سیاست اٹی بننگ آن گُڈ، سودا مروک آ سرکاری لیڈر آتا ٹولی تون اوار تمارے، مال و مڈی و جاگیر آتا خواجہ مسُرے۔
دکاندار: ہِن اُڑے تینا کسر ئِ ہل/ آخا تو جوان مفرو۔
گراک: ای اسُل داکان ہنپرہ، مون آ نا سلوک اُٹ، کوا انت کیسہ کنے۔
دکاندار: خار اٹی بس تینا ترازو نا وَٹہ ئِ گراک نا خلنگ کن ہرفے۔
گراک: ٹھیک ئِ خل/ کنے، پدا، ہُرون ہِنون ۔
ہنداڑتون ہُرے آن کیب آتا سلوک ئُ مسہ ورنا کہ او دافتا ہیت آتے اول سرآن بننگ اٹی ئسر، بسُر نیام تمار، اوفتے جنگ اکن اِلیتوس، گراک ئِ منت زاری کرسا اُراغاتے مون تسُر، دکاندار ئِ دلاسہ کرسا چپ کرفیر۔
دافتے چُپ تننگ آن پد، دا ہر مسہ ورنا تین پہ تین گپ خلسا پاریر کہ راست انگا ہیت دادے کہ نرخ آتا کبینی مخلوق نا ہوش ئِ پریفینے، ہندا سوب آن ہیت جنگ اسکان سر مس، آخا تو لس زند اٹی، دا گراک بھاز جوان ئُ اخلاق اسے نا خواجہ و پامدار ئُ بندغ اسے، ہیت آک تے ہم بھاز گچین ئسر۔
ایلو ہیت دادے کہ، ناروا پیسہ کٹوک آ بندغ آک لیڈری و مال مڈی نا گہوش آن ہنداخس مغرور مسنو کہ، او غریب نا ہچ ئُ ہیت اسے سگپسہ، اونا چنکا ہیت آ جنگ اکن تیار مریرہ۔
غریب آتیان انت گلہ کین او بے وس آک تو نرخ آتا کبینی نا زراب آن بے حال مسنو، او حیران ئُ کہ تینا خاہوت ئِ امر ولفن۔ اوفتا حالیت تو ہندُن مسنے، دُن کہ براہوئی نا دا متل ئِ:
”شاہی خروار ئس، باوہ لنگڑی آن اُزدیرکرے“
واہ کبینی نا زراب نی غریب آتا انت حال ئِ کرینُس۔