ورناک وخت ءِ نہادی کبو

دا وخت آ مچ آ دنیا ٹی کورونا کورونا مننگ اٹی ءِ، ہرا بندغ ءِ بندغ آن، و لس پیری کننگ آن تورینے۔ تعلیمی ادارہ غاک بند ءُ۔ کاروبار مفننگ ءِ۔ سیال و سیالداری ءِ بریک لگانے۔ دن کہ ہلی نا ریس انا وخت آ ہلی تے قطار اٹی سلفنگک، جیکی اونا لغام آتے ترندی اٹ تورک، ناگمان اسہ اشارہ اسے تون قطار نا گیٹ آک ملنگرہ۔ ہُلیک تینا زور و جم و جوش اٹ ددینگنگ ءِ بنا کیرہ۔ دا نیام اٹی ہرا ہُلی ریس اکن تیار مریک، دم ءِ راست تخک، ہمو کٹک۔ اینو ورناک ہندن ءُ ریس اسے کن اُرا تے ٹی بند کننگانو۔ ہرافک تینے بندی تکرہ، اوفک دادے تے گدریفنگ آن گڈ زور و ترندی اٹ بروک آ وخت اٹی مستی مرور۔ ہرافک دا بندی ءِ چھکا، لڈو یا بیرہ وخت تیری سے ٹی گدریفرہ، کورونا نا ہننگ و گدرینگنگ آن گڈ اسیکا پدا دم دروک زند انا مقابلہ کن پیش تمور۔ ہرافک دا دنیا ٹی کتاب آتتون سنگتی کریر، تینا تخلیقی آ لائخی تے کاریم اٹ ایسر۔ تینا جانجوڑی آ پامداری تخار، دا سخت انگا دے تیان بروک آ وخت اکن آسانی ودی کننگ نا بارو اٹ ٹَک خلکر، بروک آ وخت ہموفتا مرو ءِ۔

پارہ تنیائی سیانڑا تے نصیب مس، مفکر جوڑ مریرہ، سائنس دان آک گڑاس ایجاد کیرہ، سیاستدان آک قوم انا غم خوری و سرسہبی کن ٹک خلیرہ۔ کاروبار کروک آک گدرینگوک آ نف و نسخان تے ترازو کیرہ۔ کم عقل آک وخت ءِ برباد کیرہ۔ تنیائی نا ٹھپ آک ہموفتے کن مریرہ، ہرافتتون آئیڈیا مفک۔ ہرافتتون مستی زند ءِ جوان و پائیدار کننگ نا جوزہ مفک۔ ہرافک قدرت آن نا اومیت مریرہ، ہرافک چسپانی آ دا ویل ءِ پہہ مننگ کن تیار مفسہ۔ ہرافک ایہن آ دے تیٹی و اینو نا دے اٹی فرق کپسہ۔ ہرافک گدرینگوک آ دین (وبا) تیان واخبی نا کوشست ءِ کپسہ۔ زند انا شیفی بڑزیک قومی کمبوتی و لائخی تا امتحان مریرہ۔ ہرافتتون علم اس ارے، اوفتتون اینو نا دے اٹی جوان ءُ ساہت تیری اس مرو ءِ۔ ہرافک داسکان علم انا جوانی تیان واخب افس، اوفک بے مسخت دا دے تے تدیفور۔

براہوئی ٹی پارہ “جہان نا غم غم اس اف۔” دا زرقول ءِ پہہ مروک آک جہان نا غم ءِ غم اس تکپرور، ہرافک پہہ مرور تینا خلیس نا گواچی مرور۔ زند ءِ بے مسخت خیال کرور۔ چڑہ خوک کننگ نا بارو اٹ سوچور۔ مطلب دا کہ بے کار آ بندغ خوک انا کسر آ پیش تمک۔ دا وخت آ دا پک کروئی ءِ کہ کورونا انسان تے مدامی جتائی ترو ءِ، نا ممکن ءِ، خاہوت آتے پرغو ءِ، دا اونا خام ءُ تغ اس مرو ءِ۔ قومی وڑ اٹ بربادی نا سوب جوڑ مرو ءِ، دا ہم المی اف۔ انتئے کہ انسان دا ڈغار آ کل آن سوگو آ ساہدار ءِ۔ اودے رب اشرف جوڑ کرینے۔ بس اگہ او تینے پہہ مرے۔ اگہ او تینے پہہ متو تو چاس پیہن ءُ ساہدار اسے۔ بے پن مننگ اونا مقدر ءِ۔ بے بندغی اوڑکن نوشتہ ءِ۔ بس ننا ورنا تے پک کروئی ءِ کہ اوفک تینا خاہوت آتے سنبھالنگ نا لائخی تخرہ۔ قوم انا پن ءِ زندہ تخنگ اوفتا زمواری ءِ۔ قدرت نا پارہ غان مون تروک آ کورونا ءِ بے سہب کننگ نا اوفتے ٹی لائخی ارے۔ اگہ دانا بننگ، جہی مننگ تغ اسے تو دن انگا تغ تا پرغنگ اوفتے بریک۔ کورونا نا مون آ مسن تموئی اف، جنگ تروئی ءِ، ہرا گڑا اودے ہبسی مننگ کن دوست ءِ، او گڑا اونا نصیب مفرو ءِ۔ انتئے کہ نصیب انسان تون گنڈوک ءِ۔ جوان انگا بخت سوگو انگا انسان تے کن مریک۔ نن سوگو، ننا ورناک سوگو، گڑا انت مجال ءِ کہ کورونا ءِ ننا نیام اٹی سوگوی اس دو برے۔ اومیت ءِ کورونا نا ترندی خرما اس جوڑ مفرو ءِ۔ انتئے کہ ننے ننا پاوالی آ زند خرما تتون جنگ تننگ و سرسہب مننگ ہیل تسنے۔

ہفتئی تلار

P# 1

02-08 May 2020