مسہ کسہ…. کور، بادشاہ، پیش گوفوک                   1

اسہ ئس بادشاہ اس۔ بادشاہ خدا ءِ خدا نا رسول ءِ۔ بادشاہ اسہ دے تینا وزیر ءِ، وکیل ءِ، قاضی ءِ، منشی ءِ، گڑاس پین دوست سنگت ہرفے، پارے کانبو اینو اوار بازار نا چکر ءِ خلین، مخلوق ءِ ہرن۔ گڑا راہی مسر کہ حالیت آتے ہرن۔ بسر بسر کسر آ خنار اسہ بندغ اسے ہلی آ سوار ءِ، ہلی ہم ہندن تیزگام کیک نک تے وخت اس ڈغار آ لگرہ وخت اس ڈغار آن کشکنگرہ۔ دا بندغ خلیک ہلی ءِ چابک اس۔ بادشاہ تینا وزیر ءِ پارے ”دا دیر اسے؟“ وزیر پارے ”بادشاہ سلامت دا فلانی نا مار ءِ، فلانی پن ءِ تے۔“ بادشاہ پارے ”دادے امر خنن۔“ وزیر پارے ”دانا بازار اٹی پڑچون نا دکان اسے۔“ بادشاہ پارے ”لکھبو پن ءِ تے ہنبو پابو تے شام آ بادشاہ تون نا ارغ مہمانی ءِ۔ شام آ بریس۔“

ہنار مچے پین مونی۔ بادشاہ خنا اسٹ اسے بنگلہ تفک۔ بادشاہ توار کرے تینا وزیر وکیل ایلو بندغ آتے، پاریر ”دا بابا مہالو پیش گوفیکہ۔ پڑچ جوڑ کریکہ۔ دا داسہ بنگلو تفک۔“ پارے ”لکھبو پن ءِ تے۔“ لکھار پن ءِ تے۔ ہنار پاریر تے ”بادشاہ سلامت نے کن اینو شام انا مہمانی کرینے۔“

دادے الار مچے مونی ہنار بازار اٹی سر مسر، اسہ بندغ اسے پنڈک، خیرات خواہک۔ خن تیان کور ءِ، ہرکس اودے اسہ دینار اس ایتک۔ دابابا تینے اسہ پنجہ اس خلفیکہ، بس بادشاہ تس تے پنجا دینار۔ دا بابا ہلک پیسہ غاتے، بادشاہ نا ایلو دو اٹ ہلک تورے، بادشاہ ءِ پارے ”کنا کاٹم اٹی اسہ پنجہ اس خڷ۔“ دا پارے ”امر ای نے اسہ پنجہ اس خلیو۔ دانا ثواب کاہک۔“ بابا پارے ”ثواب تے کاہک کاہے، کنے اسہ پنجہ اس خڷ۔“ بادشاہ مدان آ دو ءِ تینا کاٹم اٹی ٹڑکیفے۔“ بابا پارے ”زور آن خڷ کنے۔“ بادشاہ مچے زور آن خلک تے بونڈار اس۔ بادشاہ پارے ”دانا ثواب ہنا۔“ بادشاہ تینا منشی ءِ پارے ”دانا ہم پن ءِ لکھبو۔ خلبو تے سلہ اینو شام انا مہمانی نا۔“ وکیل وزیر پاریر تے، پارے ”سہی ءِ جواجہ خن تیٹ بریوہ۔“

بادشاہ ہنا بازار نا چکر ءِ خلک۔ میڷ خراس ہلکر۔ قضا دیگر تون مخلوق ءِ مچ آ پارے اینو کنا مسہ مہمان بریرہ۔ ہمو مہمانی ٹی نمے کل ءِ سلہ ءِ بریرے۔ کل ءِ رہیئت ءِ سما تما۔ دا پاریر ”کس ءِ کسہ خف توروئی ءِ برے دا تینا جوانی نا کسہ غاتے کیرہ۔ کس اس روزگار کرینے لچخ یا لنگار یا پین ہندن ءُ کاریم دم درینگوک ءُ، او کار خاچر۔ و لنُڈ آک تولر۔ کسہ ٹی ہیت کروئی اف۔ وتاخ آن پیشن مروئی اف۔ دا بادشاہ نا حکم ءِ۔“ شام مس مخلوق ءِ، تھام آک تیار مسر، مہمانی مس۔ ہلی والا بابا بس، زرس مس پیش گوفوک بس، جٹ اسے آن گڈ حافظ کور بس۔ ارغ مس تھام آک مسر، کل نوشی جان مسر سیر کریر۔

بادشاہ ہکل کرے پیش گوفوک آڑا پارے ”مہالو پیش گوفیسہ پڑچ جوڑ کریسہ، اینو پگہ بنگلہ تفسہ، کر تینا کسہ ءِ مچے مونی مر۔“

دا توار کرے ”ای ئسٹ کنا زئیفہ ئس، پیش گوفیٹہ، غریبی ئس۔ دے انا کنا ہشت آنہ اس مسرہ۔ چار آنہ نا پنوک ءُ پیالہ اسے ٹی دیخہ گاسلیٹ ہلکٹہ چلک ترسا پیالہ نا کپ اَلو، ہموٹی ایسٹہ۔ شام انا چمنی ننا ئس، ہموٹی شاغانہ نن ءِ تینا سہب کرینہ۔ ایلو چار آنہ ءِ مچ کریٹہ جمعہ اسکان۔ گڑاس اُرانا خڑچ مسکہ گڑاس بچارہ، جاز بسکہ پیش ایسکہ۔ ہموفتا پیش ہلکٹہ۔ ہناٹہ گوفیٹہ۔ کنا دھندو ہندا ئس۔

اسہ دے پیش گوفیٹہ اِرا ورنا بسر۔ پاریر ”خدا ءِ تروئی مس، دا سد روپئی آن ایتک۔“ ایلو تا پارے ”خداءِ تروئی مس دا کڑکوک آ روپئی آن ایتک۔“ ہمیڑتون کڑکوک آ روپئی ئس، تینا جیب اٹی شاغا روپئی ءِ۔ ایلو تا کنے آ سد روپئی تورے۔ ای ہلکٹ سد روپئی ءِ۔ خوشی آن تپرہ کیو امر۔ است اٹی پاریٹ گاسلیٹ اینو مچے بھاز ہلیو۔ خوشی آن ہناٹ قصاب آن ارا سیر خراس نا سُو ہلکٹ۔ بچوک آ پیسہ غاتے دستار اٹی تینا تفیٹ۔ سُو تے تینا سینہ غا تخاٹ اُرا غا بسٹ۔ کسر آ کنے اسہ شکاری اس ہلک، شیروقاب اس، ای است اٹی پاریٹ نے آ انت بلہ تمانے، ای غریب اسے اٹ۔ قسمتی سُو اس ہلکنٹ دا کاٹم آن کنا دستار ءِ ہرفے ہراٹ نیمہ آسمان اسکان ہنا۔ وقاب شیف بتو۔ کنا دستار ءِ درے۔ اُراٹی بسٹ مونجا مسٹ زئیفہ ءِ است انا مونجائی تون کل حوال ءِ تسٹ

ایلو دے ولدا ہناٹ پیش گوفنگ ءِ ہرفیٹ۔ ہندا مارکوک ولدا بسر ہمو تا کنے سد روپئی تسوسس۔ ہمو پارے ”ایت ماما حوال ءِ تینا دا سد ءِ امر کریس۔“ ای پاریٹ ”مش مس۔ دن دن۔“ کسہ ءِ کریٹ۔۔ ایلو تا توار کرے۔ ”اللہ تس دا کڑکوک آ روپئی آن ایتو۔ اگہ تتو ہچڑا تفرو۔“ تینا کڑکوک آ روپئی ءِ کرے جیب اٹی۔ ولدا نا کنے سد روپئی تس۔ اینو ای دکان ءِ زو زو بند کریٹ، ہچ ءُ سودا مودا اس ہلتوٹ۔ کنے درو نا سد بتر ہشاسس۔ ای دا سد روپئی ءِ اینو گانَڈو اٹی خلکٹ۔ کسر اٹ دوخلسا کریٹہ۔ بسٹ اراٹی ڈکو تے، ہراڑے ہراڑے؟ ہرا کنڈ آ پگ انا ارا لوت ئسر ہمو پگ آتے ٹی ڈکاٹ پیسہ غاتے۔ پنچ روپئی ہرفیٹ سودا مودا ہلیوہ۔ ایلو پیسہ غاتے مچ کریٹ ہندا پگ آتے ٹی خلکٹ، جند کنا بازار آ ہناٹ۔ داڑے ٹھیکدار بسوسس، کنا پگ آتے ہلکوسس۔ روپئی آ۔ آلم نا پگ آتے ہشت آنہ غا ہلکوسس۔ ای بازار آن رسیفیٹ۔ زئیفہ ءِ است وار تتو پارے ”ہڷ دا پیسہ غاتے۔“ ای ہراٹ داخہ پیسہ ای نرینہ سے اُٹ کمائی کپرہ۔ نی نیاڑی داخہ پیسہ ہراکان ایسس۔ ایس حوال ءِ تس ہیت باٹی تے سلتو۔ پارے ای پگ آتے تسنٹ۔ ای کاٹم اٹی تے ارا چوٹ خلکٹ۔ ”مون نا مون مرے او پگ آتے ٹی ای نود و پنج روپئی کریسٹ۔ پگ آک ہنار، نود و پنج روپئی ہنار۔“

ہفتئی تلار

تاک: 28

18-24 July 2020

پنہ: 03