ارباب خدائیداد خان کاسی نا کُٹالی (4)

بہرام خان سہب انا نماز آن پد ہچ آ سوار مس، مزل خلسا دشت آن مندوست ءِ بیگہ نا مجلس آ سر کرے۔ اِرغ کننگ آن پد ارباب خدائیداد خان بہرام خان ءِ پارے ”بہرام خان، ایت حوال ءِ۔ بنگنن دشت اناسے اُس؟“ بہرام خان پارے ”حوال خیر ءِ، نما کاٹم نا دراخی ءِ۔ ٹکر اس ڈغار خولم کریسٹ۔ دیر اف، خشکاوہ غا خنک توروک ءُ، ہرکس تینا مالداری و کھڈ و کامبیل آتیٹی گٹ ئس، دنیا نا دندوک اسُل چٹپسہ، اُرے نا سے است کشاکہ نا مجلس اٹ ساڑی مریو۔ نا خننگ کن بریو، ولے سیال و سیالداری ہم تینا تے خواہک۔ غم شادے نا چندی ویل آتے ایسر کننگ آن پد تینا سانگ بند مندوست ءِ ہم تین تون اوار دشت آن شالکوٹ نا چکر آ ایسٹ۔ مندوست دشت انا پنی ءُ زمیندار اسے۔ خشکاوہ نا دیر آ چندی ایکڑ ڈغار تے آباد کیک۔ اونا ڈغار تا خولم اونا پالیز نا کوٹغ و گلو نا مٹ اف۔ اونا ڈغار تیٹی ہندن ءُ کوٹغ ودی مریک، ہرا کہ چار قندھاری مچ مریر ہرفنگ کپسہ۔ پین حوال خیر۔“

”ارباب صاحب! نی ایت حوال ءِ تینا۔“

ارباب حوال تس پارے ”حوال خیر ءِ، ہڑدے شام اتون یار آتا کٹالی لگک، نیم نن اسکان گل خندان سنگت آتا نیام اٹ ای ہم مشغول اُٹ۔ دا بور جان پنی ءُ سنگت اس قندھار آن بسنے۔ دا ایلم ءِ تے، دا ہم قندھار نا پنی ءُ زمیندار اسے۔ دا ہم وڑ وڑ انا فصل دسک۔ پین حوال خیر ءِ۔“

بور جان و ایلم نا تے خنک مندوست اٹ سخت ئسر۔ دن نہ کہ زمینداری نا بار واٹ مندوست نا زمینداری ءِ شیف خلیو۔ بھلا ایلم وار اس چنکا ایلم نا نت ءِ جاگہ تسکہ، وار اس با ءِ ہیت اکن دوٹی توریکہ، ہیت کپیس، دا نا وس اناس اف۔ دا با پٹ اتون ای مون ایتوہ۔ نہ تو نے زندہ کنیک۔ پارے ”ارباب صاحب، دشت ءِ ہُر، اونا فصل ءِ ہُر۔ انت مرو ءِ مالداری تے، انت مرو ءِ زمینداری تے۔ سور مرغ آتیا پاش ءِ۔ خشکاوہ نا دیر آن پاش ءِ، مندوست بے وس لوڑی نا دمبورہ غامبار ءِ۔ ڈغار تا بارو اٹ پرسجو کیسہ، قندھار اٹ ننا ءُ، کس انا افس۔ ننا زمیندار تے اِلے، ننا بزغر آتے خنس امب آنبار پوشکن، انار آنبار خیسن، کلک آک تا کرنو نا خل آنبار جرکرہ۔“

او ہیت ءِ برجا تخا ”ارباب صاحب ننا ڈغار تیٹی ہندن ءُ کدوودی مریک، اسہ کدو ٹی خروار اس غلہ نا بریک۔“

ہفتئی تلار
تاک: 35
24-18 ستمبر 2021ء
پنہ: 07