بڑز مش نا باتیک (ناول)……..مسٹمی بشخ

مسٹمی بشخ (iii)

اسہ نن نا مسافر

نن ساہت اس جوان دافتے تورین۔ بلکہ اسٹ ارٹ اس تا ٹھپی ہم کرین۔ ولے نناسم تا ایسری نا اوفتے ہم گمان ہرفے تو اوفک جھل و کھڈ آتے السا مونی بننگ ئسُر۔ ہراڑان ای فیروز ءِ ہندا پاریٹ کہ چا اناپیالہ پُدین مس…… فیروز ہنداڑے پارے۔

مہران فیروز آ ہُرا پارے…… چا ہراکان مَش اٹ بس نم کن؟

فیروز مخا……دلبر دا چا تا پاننگ اُٹ کہ پُدین مسُر۔

سلطان فیروز کن لٹ بڑزا کرسا پارے……کپہ فیروز بٹوہ نے آن ہیت آتے کاٹ کپہ۔

فیروز چا کش کرسا پارے……آ بابا سلطان گپ کرک۔

سلطان ہیت ءِ مونی درسا پارے…… تو ای فیروز ءِ پاریٹ اسہ دم تون سُم تاکُٹنگ آن جوان ءِ نن تینے پدی کشن۔ بلکہ پین کسر اس ننے دو برے۔ ہندا ہیت آک ئسُر کہ اوفک ننے آ جوان سُم تا شنزہ اس کریر۔ بقو ل فیروز کہ کس پائے دافک پیٹی پیٹی سُم ایسنو انت کہ کُٹنگ نا پن ہلنگ افس۔ نن جِک مننگ آن سلیسُن۔ ننا بخت بس ہندا ئس کہ نن بڑز جاگہ اسے آ ئسُن نہ تو اولی ساہت آتیٹ ننا کسہ چٹاسس۔ نن مش انا ایلو مون کن تینے ریڑ تسُن ہراتم اسکان کہ اوفک مَش آ بسُر تو نن جھل تے ہلکُسن بیرہ نن اسٹ ایلو نا نت تا وخل تاریڑ ہلنگ نا توار ءِ بننگ ئسُن کہ اوفک ننا رند اٹی ءُ نن اوفتا مون اٹی جاگہ جاگہ ای فیروز ءِ پاریٹ کہ نی بڑزائی سم کاری کرک کنا سمک ختم مسُر۔

مہران……اونا سوب انت کہ بڑزائی سم کاری کے؟

سلطان……گپ دا کہ اوفتے ہندن لگے کہ نن اوفتے خننگ اُن۔ اوفتیا فیرنگ کرسا اُن۔ تاکہ ساہت اس اوفتا گامک سلر۔ ننے مونی ہننگ نا پین وخت دو برے۔

مہران……اچھا۔

سلطان……آن نا جنگ اٹ طاقت کم مس تو دوارہ عقل آن کاریم ہلنگ بھاز المی ءِ۔ انتئے کہ سخت انگا و فریشان انگا ساہت آتیٹ کس عقل گیرام کرے تو اسہ نقصان ارٹ مریک۔ تو ننے آن اخس مس نن عقل انا دو ءِ یلہ کتون۔

ہراتم کہ نن جھل تے ایسر کننگ ئسُن تو داسہ ننے آ ہندن چا کہ آسمان دڑا انتئے کہ داسہ مش اس بس۔ ہراڑان زی میدان آنبار ئسک اگہ نن سلوسُن ہم سائیں نا بندغ آک ئسُر اگہ نن ددینگوسُن ہم سائیں نا بندغ آک ننے مُر آن سُم کاری کریرہ۔

ہنداٹی ای فیروز ءِ پاریٹ بس ددینگ نن کن زبر ءِ بلکہ قسمت نصیب میدان آن ایمون مرین۔

فیروز تینا حالت و جون ءِ ہُرسا پارے…… ددینگے کنا دشُمن زرس چَپ دو آ ہرک کنے کھڈ اَس نظر بریک۔ ہمونگ کان۔

ہراتم نن کھڈ انا ماس ءِ سر مسُن تو کسہ پین وڑ ئس۔ دا چُنکو کھڈ اس الو بلکہ اِرا بھلو خل انا نیام اٹ تل اس ئس۔ ہرا نا شیف تامور ئسک خن خنتوکہ کہ شیف آ انت اس ارے انت اس اف۔ داسہ سائیں نا بندغ آتا خڑک بننگ نا خلیس زیات مس تو فیروز پارے انت پاسہ سائیں نا بندغ آتا دوآن کہنگ خواسہ یا دا کرود خل تا شیف آ؟

ای پاریٹ ……ای تو داخل تا شیف ءِ جوان سرپند مریوہ انت کہ ارے تو ارے ولے نی تینا پڈ ءِ امر کیسہ……؟

فیروز……دمہ ءِ تینا چکا ہراڑان اونا پڈ مچٹ شیف مس و یلہ کرے تے پارے بلکہ کسر اس جوڑ مرے۔

سلطان……تو اسہ جاگہ یلہ تروئی ءِ تینے نہ تو اسٹ ایلو نا زی آ تمون ……خاص کر نی کنا زی آ بفیس مسلمان۔

مہران……ہندا نیام اٹ فیروز آ ہرا بشخندہ اس کرے۔

فیروز……سہی بس نی چا تے تینا کن و کسہ خف تو۔

سلطان……تو نن تینے اسہ جاگہ یلہ کرین۔ ہیت ہمو فیروز والا ئسک ولے دا کسر کنا بدن کن چنک لگنگ ئس تو دمہ چکسا و دانگ اینگ کرسا خل تیان ٹھپی مرسا…… سائیں نا بندغ آتا سر مننگ آن مُست نن اسہ بھلو زمبہ اسیٹ شیف دا کرود نا لگان۔ ہراڑان ساہت اس تینے سنبھالنگ اٹ لگا انتئے کہ کنے تو ہندن لگا کہ ننے ڈغار چکمک آنبار تین کِن چکا۔ ہنداٹی فیروز پارے……سلطان اخس کہ سیڈ کننگ کیسہ تینے سیڈ کر۔ ہندا گپ ئس کہ سائیں نا بندغ آتا چڑچڑ نا توار بننگ ئس۔ و اوفک ہندا خل تا نیام انا تل آن فیرنگ کننگ شروع کریر۔ نن تینے کلہ سیٹ ہندا در نا مون آن سُم تیان سیڈ کرین۔

سلطان فیروز آ ہُرسا مخا……او وخت آ بابا نا مون ہننگ کڑزاکہ۔ کس پائے خل جوڑ مس بارس سفا۔

فیروز ……او وخت آنے آہم جوان دوشہ اس گدرینگا۔

سلطان ……آن گپ راست ئس۔ ننے تو ہندن لگا کہ ننا زند انا آخری ساہت آک ءُ۔ ولے اوفتے انت گمارا کہ چُپ کریر۔ جوان وخت اس متو کہ بھلو بھلو خل یلہ کننگ ءِ شروع کریر۔ ہرافک ہندا در ءِ ہندن بند کریر کہ روشنائی آن بیدس پین کس اکن کسر الو۔

فیروز……ہمو کسہ مس کہ ننا مفیسہ کس انا مفیس۔ اوننے زندہ گندہ ہنداکھڈ اٹ کہنگ کن الار۔ کسر ءِ ہم بند کریر۔

سلطان……نن ہم ہندا ٹی خوش ئسُن امر کہین کہین ولے دافتا دوٹی کہنگ آن جوان ءِ۔ ہنداڑے بینگنی و ملاسی آن ساہ ایتن۔

سلطان ہیت ءِ مونی درسا پارے……ایہن تو ساہت اس نن ہندن تینا جاگہ غا تیان سُرتون کہ نوائے دافک ولدا برور پین چم اس کرور۔ ولے وخت جوان گدارا تارمئی نا سوب آن ای و فیروز تینے ہم خننگ الونہ۔ ای فیروز ءِ توار اس خلکُٹ کہ امر اُس۔

فیروز نا ہندا پاننگ مس کہ زندہ گندہ اُٹ پین……پڈ کنا بھاز ہسون مس۔ ایہن داسہ کنے بھلا پڈ انا غم نا خبر مس۔ ایہن نی ہم اوخہ لاغر افیس کہ کنے آ او وخت آ ہیت بٹیس۔ داکان اگہ زندہ بچان تو کُننگ آتے کم کرون مچٹ۔

سلطان……یرہ مرک کاٹم آ نا بس۔ ولے نا ہیت بٹنگ نا عادت سلتو۔

فیروز……عادت شیری نہ روے پیری۔

ای وار اس دا مون ہننگ ئسُٹ تو وار اس ہمو نازرک آروشنائی ءِ ہننگ ئسُٹ۔ انتئے کہ خیسنی آن داسہ تارمئی اٹ بدل مس۔ ہراشام انا ڈس تننگ ئس۔ ای گوکلا اٹ فیروز ءِ پٹاٹ و اونا پاناد ءِ ہلکُٹ توسُٹ۔ وخت ہندا وڑ اٹ گدرینگسا ئس۔ خیر نصیب کہ توبے نا نن اس ئس کہ داخل تیان اونا روشنائی ننا تنیائی تون اواری کن دا کھڈ اٹ گام تخنگ ئس۔ دا روشنائی ءِ خننگ تون فیروز ءِ انت سُجا کہ یک دم بش مس۔ داسہ ای ہم گڑینگاٹ۔ انتئے کہ زیات تارمئی اٹ مننگ آن پد خنک ہم تارمئی ءِ سرپند مریرہ و گڑاتے تامور تامور اٹ ہم مچٹ خنرہ ایلو توبے نا روشنائی اٹ داسہ ننا خنک پین خنی مسُر۔

فیروز داکھڈ اٹ پیری کننگ ئس۔ اسہ کنڈ اسے آ گُم مس۔ وا کنا مون آ بس۔ تو وا ایلو مون آ گُم مس۔ ای حیران ئسُٹ کہ فیروز انت کننگ ءِ وار اس دانگ تو وار اس اینگ ہننگ ءِ، وار اس ہڑتوم آ دوتے تینا بڑزا کیک تو وار اس چَپ راست کنڈ آ تالان کیک تا۔

ای پاریٹ تے……ایلم کاٹم نا زی آتو تمتنس کہ دُن گنوکی کننگ اُس۔

فیروز……ہندن چا کہ کنا عقل داسہ کاریم ءِ شروع کرے۔ ایہن ہم پاروک اس پارینے تنیائی و قید انا بھلا فائدہ دادے اوٹی نے سوچنگ نا وخت بھاز دو بریک۔ تو ای ہندا وخت آن فائدہ ہرفسا سوچ خلنگ اُٹ و ہننگ اٹ کہ انت کسہ ءِ داڑے۔

سلطان……واہ بھئی گڑا دا پا انت نتیجہ دو بس نے۔

ہندا ہیت اٹ فیروز بس و کنادو اٹ ہلسا پارے ……بش مرک و ہڑتوم آ دوتے تینا بڑزا کرک کنا رند اٹ برسا کرک۔

ای پاریٹ دا انت گنوکی کرفسہ۔

فیروز……نی اسیکا کرک تو سہی…… اگہ ای نے آنبار عقل انا ولی اس افٹ۔ اوخہ خالی ہم تو افٹ۔

ای اونا چم تون چم کننگ ئسُٹ…… آخر کنے پارے پہہ مسُس یانہ۔

ای پاریٹ انت اس……؟

دا کھڈ اس اف دا غار اسے ……بلکہ بیرہ غار اس اف اسہ جوان تراشوک ءُ غار اسے ہر نیمہ غا اسہ وڑ کوٹھی نا چَھت آنبار بریبر ءِ دیوال جوڑ ءِ مطلب دادے کس جوڑ کرینے۔

ای فیروز نا ہیت اتون تو آن کریٹک ولے کس جوڑ کرینے تا دا ہیت کنا ملی ٹی دڑتو ای فیروز ءِ پاریٹ اگہ کس جوڑ کرینے تا تو کسر اس ہم مرو ءِ تے۔ دا زی آن ہننگ نا تو کنے کسر اس لگپک آن ہرا وڑ کہ ای غور کننگ اُٹ روشانی نا کسر لگک تہو اسے کن۔

فیروز…… آن کنے ہم ہندن لگک کہ دا روشنائی نا کسر ءِ نن بسنک بھلوس تو ارے ولے داخہ بھلوس انتئے؟ خبر اف۔ ولے ننے دانا ایلو کسر ءِ پٹوئی ءِ۔

نن اومیت اس زندہ کرسا دانگ اینگ پیری کننگ شروع کرین نوا جاگہ اس خل اس یلہ مرے یا پین بڑز شیف کسر اس دو برے ولے نن نا اومیت مسُن انتئے کہ دا غار انا دیوال تیٹ سیلہ سینا کچ ہم کسر الو۔ آخر ای فیروز ءِ پاریٹ پین کپیسہ دے اس مُست بینگنی آن سا ایتنہ انتئے کہ دا وڑ تیٹ بدن نا ساہ سیک کم مرسا ءِ۔

فیروز ہم آخر سرپند مس دا پٹنگ آک پوک ءُ تو کنے آنبار غار انا دیوال آ جوکہ کرے توس۔ اسہ دم اتون سوختہ مرسا سائیں ءِ کرینگ تننگ ءِ شروع کرے کہ مرک آن پد ہم ننے غم اسیٹ مرک انا بٹے شوم …… ہندا گپ اتون غار انا فرش آ تالان آ مِش تے چنک کرے و روشنائی نا در اکن خسا ……وا فیروز چُپ کرے توس۔

ای دا منظر ءِ خننگ آن گڈ سوچ اسیٹ تماٹ کہ وڑ اس تو ارے دا مِشک ہراکان داڑے بسنو۔ ہراڑسکان کنے خبر دن ءُ مِش ای دا خڑک آتیٹ تینا زند اٹ خنتنٹ امر کہ ارے دا مِش تے کس اس داڑے شاغانے۔ ای ہندا سوچ اٹ فیروز ءِ پاریٹ…… فیروز اسہ وار واپس مِش خس۔

فیروز سوختہ مرسا پارے……اگہ پاس کاٹم آنا تین تون اوار مِش شاغو۔

ای فیروز نا خار ءِ خنسا پاریٹ…… مرے نی کنے سیل کر ای خسوہ غور کیس۔

ای مِش تا چنک اس ہرفیٹ روشنائی نا کنڈ آ خساٹ تو فیروز ءِ پاریٹ انت خناس۔

فیروز ……مِش۔

ای پاریٹ ……واپس عقل آ بر خار آن ملی نا جاگہ غا اف۔ دا مِشک انتئے بال کپسہ واپس چَنک آن چنک لگرہ غار انا ڈغار اٹ۔

فیروز…… تہو اس تومرے۔

ہفتئی تلار
تاک: 39
22-16 اکتوبر 2021ء
پنہ: 03