مہمانی دیر کن ءِ؟

شیخ سعدی رحمتہ اللہ شیرازی، ایران نا اسہ پنی ءُ شاعر و عالم اس ئسّک۔ ہرا ایران نا خلق شیراز اٹی رہینگاکہ۔ او ایلو شاعر آتیان بھازغریب ئس۔ او اسہ سادہ ءُ زند اس گدریفیکہ۔ اسہ دے اس شیراز نا پنی ءُ کاروباری ءُ خواجہ اس شیراز نا غٹ کاروباری آ بندغ آتے دعوت اسے آ بٹنگا۔ او مُچّی اونا مسڑ نا برام نا مُچّی ئس۔ ایلو بندغ آتتون اوار سعدی ہم دا مُچی ٹی ساڑی مس۔ غٹ مہمانک سینگار ئسر مُچی ٹی ساڑی مسر ولے سعدی اوفتیٹ غٹ آن بدل خننگاکہ او سادہ ءُ پُچ بیناسس، مہماندار غٹ بندغ آتے مزہ اٹ بخیر کریکہ۔ ولے سعدی چپ اسہ کُنڈ آ سلوک ئس۔ ہچ اسّٹ اس ہم اونا پارہ غا ہُرتوکہ۔ کس اونا کُنڈ آ تینا چکار ءِ کتو۔ سعدی فریشان ئس کہ کنے کس بندغ اس سمجھتو کس پوسکن ءُ پچ بیناسس اوفتے جوان ءُ وڑ اسیٹ بخیر کریرہ۔ مہماندار بندغ آتے دوٹی ہلسا پین کوٹھی تیٹ درسا کریکہ۔ ولے سعدی فریشان سلوک ئس۔ شیخ سعدی سوچا کہ اینو دا مہمانی نا مسخت ءِ ای دافتیان امر ارفو بھلّو سوچ اسے آن پد سعدی ءِ چم اس سُجّا۔۔۔ شیخ سعدی تینے اسہ وڑ اسیٹ پاناد کرے، و اسہ دکان اسے آ ہنا۔ او سوچا کہ ای گڑاس پچ ہندا دکان آن وام اٹ ہلیو گڑا کاو کنے گر عزت تسّر گڑا ہندن چا کہ داٹش پش انگا بندغ آتا مہمانی اسے۔ تو سعدی ہنا دکان اسے آن پچ ہلک پچ آتا آستونک آک خیسن نا کشیدہ اٹ بیرفوک ئسر۔ او اسہ دستار اس ہم تین تون ہلک۔

سعدی دا غٹ گڑا تے بینا اسہ وار اس ولدا مہمانی جاگہ نا کنڈ آ ہنا تو داسہ ہر اسٹ اونا پارہ غا ہُراکہ۔ ہر بندغ اونا مون آ پیش تما۔ مہماندار گچین ءُ وڑ اسیٹ اودے بخیرکرے۔ او شیخ سعدی ءِ کوک کرے پارے بر ننا گچین آ شاعر بھاز ارے آن خننگتنس نن نا انتظار اٹ بھاز بے کچ بے آرام مسنن۔ شیخ سعدی تینے سادہ کرے و اوفتتون اوار ہمو جاگہ غا ہنا ہراڑے بروک آ مہمان تے کن ارغ نا بست و بند ئس۔

سعدی ءِ تولفیر اونا مون آ خیسن و چاندی نا رزان تیٹ وڑ وڑ انا تام تے تخار۔ مہماندار جوان انگا بوٹی تے سعدی نا مون آ تخا۔ سعدی ہنداکان برنج و کتخ آتیان ہرفے تینا پچّ آتیا چٹ تس۔ پارے ”ہرفبو کنبو۔“

دا مُچی دا دعوت نُما ءِ۔۔۔ غٹ مہمانک فریشان مسر دا گنوک مسنے۔ مہماندار پارے ”نے انت مسنے نی دا انت کننگ اُس ہُر کہ غٹ مخلوق حیران ءِ۔۔۔۔۔۔

سعدی ورندی تس پارے دا مہمانی بندغ آتے کن اف دا مہمانی زیبا غا پُچ آتیکن ءِ، ہرا وخت ای سادہ غا پچّ آتیٹ بسٹ کنے کس ہُرتو ای دا کرائی آ پُچ آتیٹ بسٹ کنے نم ہندن ءُ شرف اس تسرے کہ ای اسہ وزیر اسے اُٹ۔ کنے آن زیات دا پُچ آتا عزت ئس۔ نما ہند آ بندغ آن زیات پُچ آتا عزت ارے۔

مہماندار شکی مس سعدی آن بشخنداری خواہس و شیخ سعدی ءِ خوش کریر، و او اسہ پنت اس ہلکر۔۔۔۔۔

ہفتئی تلار
تاک: 33
10-04ستمبر 2021ء
پنہ: 07