اول تینا زِنچک

اینو دنیا جہان نا بندغ آتتون تول/ بش آن بھاز بھلو گڑاس مزغ اٹ بس کہ دنیا ٹی ہزار آ ویل و جنجال آک اریر، دافتا روتہ غاک ہراکان پیشن مریرہ، و دا انتئے چُٹِّنگ نا پن ءِ ہلپسہ۔ یخین اٹ دانا کل آن بھلا سوب تینا جند آن ارفپننگ یا تینا زنچک ءِ ہرپنِنگ ءِ۔ اینو ہر بندغ ایلو ءِ شیف خلیک و خطاوار پاہک ولے تینے کس ہُرپک کہ کنے آن ہرا کمتیک و ردینک آک مریرہ، اوفتے دیر ختم کیک؟ قسمِ ہمو پاک انگا رب انا کہ اگہ اینو ہر بندغ تینا زنچک آ نظر شاغوسس و تینا ردینک آتے چٹفوسس تو داخس فریشانی و جنجال ودی متوکہ۔

اینو بادشاہ غان ہلیس لس بندغ اس اسکان کل ایلوفتے غلط پاننگ نا ٹھیکہ ءِ ہرفینو، بادشاہ مُست انا بادشاہ تے شیف خلیک، افسر ایلو افسر آتے، استاد شاگڑد و شاگڑد تینا نزوری و زوال نا سوب استاد ءِ پاہک، چناک لمہ باوہ ءِ و لمہ باوہ چنا تے شیف خلیک، دن اسہ ہندن ءُ چاگڑد اس جوڑ مسنے کہ ہراڑان اسہ زراب اس دنیا ٹی لگوک ءِ۔ پاننگ نا مسخت دادے کہ ہر بندغ ایلو ءِ پاہک کہ نی دا غلطی کریس کہ اینو ای یا نن دن جنجال اٹ اختہ مسن و فریشان مسن، ہر بندغ ایلوفتیان گلہ دار ءِ، و اسٹ ایلو آن است خواہی و مہر آتے کم کرسا ءِ، ولے کس انا ڈکھ و فریشانی ٹی کمتی بفک اخر انتئے؟

دا ہیت ءِ ہم ہر بندغ پہہ مریک کہ انسان آن خطا مننگ انسان تون ازل آن ارے و ہر بندغ خطا (ردینک) نا اسہ بت اسے، ولے خدادوست آ انسان ہمودے ہرا تینا ردینک ءِ منّے، و اودے ختم کننگ کن نت دو خلے، بھاز جوان پارینو کہ انسان اٹی ساہدار و فرشتہ ہڑتوم آتا خاصیت آک اریر کہ او ردینک ہم کننگ کیک و اوڑان تینے بچفنگ ہم۔ گڑا اگہ انسان ردینک تون سنگتی گنڈِک و اسہ ساہدار اسے نا وڑ تینا ردینک آتتون زندِ تدیفک یا تینا گناہ و خطا تیا نظر شاغک و اوفتے چٹفنگ نا کوشست کیک، دا انسان نا جند انا زی آٹے کہ او فرشتہ نا وڑ اٹ اسہ پاک ءُ زند اس تدیفے یا ساہدار نا وڑ اٹ….! اینو ہر بندغ تینا جاگہ غا جوان ءِ، ولے اصل جوانی ایلوفتے کن جوان مننگ نا پن ءِ، ہر بندغ دا سوچے کہ آیا ای تین کن تو جوان اٹ، ولے ایلوفک کنے انت پارہ؟ یا ای اوفتے کن اخس جوان اٹ؟ 

کنا پٹ وپول نا رد اٹ اینو ننا اُرا تیٹی، ننا دامون ایمون آن بندغ آتا اسٹ ایلو تون کرکر، جنگ و پھسات نا بنداو ہم ہندادے کہ ننے آن ہرکس تینا نِزد اٹ بھاز گچین اُن و ننا جند اٹی ہچ ءُ کمتی کوتاہی اس خنپنہ۔ ولے دن تِپنہ کہ ہندا ہیت ءِ مزغ اٹ تخنگ و دن سوچِنگ ہم ننا اسہ بھاز بھلو ردینک اسے کہ نن تینا ردینک آتے تِپنہ و ہرپنہ، شاعر اس امر جوان نوشتہ کرینے کہ

”نگاہِ عیب گیری سے جو دیکھا اہلِ عالم کو

کوئی فاسق، کوئی مشرک، کوئی ذندیقِ اعظم تھا

مگر جب ہوگیا دل احتسابِ نفس پہ ماہل

ہوا ثابت کہ ہر فرزندِ آدم مجھ سے بہتر تھا“

ہندن ردینک ہم ہر بندغ نا زند انا بشخ اسے، ولے اودے پہہ مننگ و اونا رند ءِ ہلنگ اسہ جوان ءُ گام اسے، ببو کہ نن اسہ کِسہ اسے تینا نظر آن کشنہ، کہ اسہ وخت اس حضرت موسیٰ علیہ السلام نا زمانہ ٹی اسہ نیاڑی اسے اونا شار والاک میدان اسے آ رُمب ترسا دریر کہ اودے خل اٹ خلینہ (سنگسار کینہ) ولے اوفتیان کس ءِ دا سما الو کہ نیاڑی نا ردینک انت ءِ؟ ہرکس ایلوڑان بِنسا و خل اس ہرفسا ہنا، گُڑا ہنداڑتون حضرت موسیٰ علیہ السلام بس پارے دا نیاڑی نا قصور ءِ کنے پابو، کس ہیت کتو، گڑا حضرت موسیٰ علیہ السلام پارے ٹھیک ءِ خلبوتے۔ ولے شڑت دادے کہ اولیکو خل ءِ ہمو بندغ خلیک ہراڑان ہچ ءُ ردینک و خطا اس متنے۔ ہندا ہیت انا بننگ تون ہر بندغ خل تے شیف بٹسا تینا اُرا تا کنڈا راہی مس، انتئے کہ اوفتے خبر ئس کہ ہر بندغ آن گناہ و کوتاہی مننگ کیک و کس پاک اف، دا کِسہ غاتے ٹی نن کن بھاز بھلو سبخ اریر کہ انسان ردینک آن خورک اف ولے تینا ردینک ءِ منے و اودے پین وخت کپننگ نا نیت تخے۔

ایلو بندغ آتا ردینک آتے ڈکنگ و رازدانی نا سوچ ودی مرے کہ تانکہ انسان آن اللہ ناراض مف کہ اللہ تون ہر بندغ نا راز آک اریر اگہ خدا رازدانی ءِ اِلے تو ہربندغ خن نشان تننگ نا وڑ اٹ مفرو، ہندا سوب آن پارہ کہ رازدانی اسہ خدائی ءُ ’صفت‘ اسے، اگہ دا انسان نا زند اٹ ودی مرے تو انسان عظیم ءُ ہستی اس جوڑ مریک۔ ہندا وڑ اٹ تینا کروک آ گناہ تیان توبہ، پدی منِنگ ہم بھاز جوان ءُ عمل اسے۔ گڑا انسان بایدے ایلوفتا کوتائی تے پاش کننگ یا ایلوفتا پچار ءِ کننگ آن مُست تینا زنچک اٹ ہلے، ہُرے، و تینے جوانی نا کنڈ آ دے تو راج اٹی اسٹ اسٹ آ پراگندئیک ختم مرسا کارہ۔ انشاء اللہ

ہفتئی تلار

تاک: 36

19-25 September 2020

پنہ، 6