حیات بلوچ کون آ واقعہ غاتے توننگے

ظلم ہمو بندغ کیک، ہرا خف تیان بنے ولے کر مرے۔ خن تیان خنے ولے کور مرے۔ سُوئی آ است تے خل مرے، ہیتی مرے و دوی آ زار اس تخے۔ پاش انسان اس مرے، ولے تہہ آن خرما اس مرے۔ پاہے تینے مسلمان اس، ولے اوٹی مسلمانی مف۔ پاہے تینے انسان اس، ولے مون انا انسان ءِ ساہدار اس خیال کے۔ حیات بلوچ ءِ ہم ہندن ءُ بندغ اس مون تما۔ لمہ باوہ نا دا لاڈی آ مار است جمی اٹ خواننگ اٹی ئس، بروک آ وخت اٹی قوم انا خذمت نا جوزہ اس تخاکہ۔ خاہوت نا غریبی ءِ کٹفنگ خواہسکہ۔ اودے انت سما ئس کہ او ہم نہار آ بندغ آتا سم تا گواچی مرو ءِ۔ گڑا زوراور آک تینا بندغ آتے ہنداخہ ترند کرینو کہ اوفتے ہر فیصلہ نا اختیار ءِ کہ او سلوک سلوک قاضی ہم جوڑ مریر۔ ادارہ سے نا کماش نا کچ اٹ واکداری تخر۔ اوفتے ٹی دوست و دشمن نا فرق مف، یا اوفتا دوست آک ہمو مریر ہرا اوفتا ہر ہیت آ امنا کیر؟ کس تینا است انا ہیت ءِ کرے اودے سم تا گواچی کے؟ کس آسودہی خواہس گناہ اس کرے، کس تینا تا نیام اٹی توس تو اونا دشمن مس؟ دن انگا بندغ آک اسہ دے اٹی جوڑ مفسہ یا تنیا اسٹ اس مفک، اوڑانبار اختیار تخوک آ ہر ہمو بندغ دن ءُ فیصلہ کننگ کیک کہ اوڑتون سلہہ و واکداری ارے۔ اودے دن ءُ زمواری تننگانے۔ دا ترندی بندغ اٹی اسہ دے اٹی جاگہ کپک، یا دا ترندی تینے آن ودی مفک، دا ترندی ءِ سوگو کروک آک اونا بج آن تولوک مریرہ۔ دا اولیکو بندغ اف، نئے اولیکو وار دن مسنے۔ ہڑدے ہندن مننگ اٹی ءِ۔ چندی بے گناہک سم تا گوچی مننگ اٹی ءُ یا پریفنگ انگ اٹی ءُ۔ دا کل دا سوب آن مننگ اٹی ءُ کہ کانود اف، ملک آک کانود اٹ چلینگرہ۔ حق و ناحق نا فیصلہ غاک عدالت آتیٹی مریرہ۔ ولے داڑے تو ہرکس خواہے ہراڑے خواہے امر خواہے عدالت ءِ تینا خلے۔ اسہ ساہت اٹی نئے مون ءِ ہُرے و نئے پد ءِ ہُرے۔ بس فیصلہ کے و ہندن ءُ بھلو فیصلہ کے کہ ہرا ملک اٹ اسہ فیصلہ کننگ آ چندی سال آک لگرہ۔ چندی شاہدیک مون آ اتنگرہ۔ مون انا بندغ ءِ تینا سفائی ءِ تننگ نا باقاعدہ وارخواہی تننگک۔ ولدا ہم اودے اگہ سزا اس مرے تو اونا گڈیکو ارمان ءِ ہرفنگک۔ ولے حیات بلوچ نا معاملہ ٹی اسُل دن متو۔ بلکن اونا لمہ باوہ نا مون آ اوفتا ارمان تے دتری کننگا۔ داڑان بیرہ اوفتیا قیامت اس گدرینگتو، ہر بندغ اس کہ دا ہیت ءِ بنگ اوڑا قیامت اس گدرینگا۔ ہرا بندغ اٹی ہم انسانیت اس ارے او دا عمل ءِ اسُل جوان پاپرو ءِ۔

حیات نا ناحق آ خون ہر ورنا ٹی خلیس اس ودی کرینے۔ ہر لمہ باوہ ءِ ہوغفنگ نا سوب جوڑ مسنے۔ زمانہ سے آن پاننگ انگ ءِ کہ بلوچستان نا ویل سیاسی ءِ دادے سیاسی وڑ اٹ ایسر کننگے۔ حکومت ءِ کس اسے آن گلہ اس ارے تو اوڑتون تولے ہیت کے۔ مچ آ ملک انا خوانندہ غا و انسان دوست آک پاننگ ءُ کہ بلوچستان تون بیدادی مسنے۔ تو بایدے بلوچستان تون مروک آ بیدادیک ایسر مریر۔ کس روزگار کن پیسکنگ اٹی ءِ۔ کس ءِ گلم اس دیر انا نصیب اف۔ چناک تعلیم خوارہ تعلیم نا آسراتی اف، دزگیر کروک آتے عدالت آتا مون آ پاش کننگے۔ مخلوق نا جان ءِ خوندی تخوک آ ادارہ غاک سدھ و سنبھال نا تینا زمواری تے پورو کیر۔ ملک آن وڈی خوری ءِ کٹفنگے۔ سیاسی بدل ہلنگ نا کسر ءِ توننگے۔ ملک انا داخلہ و خارجہ پالیسی تے لس مخلوق نا منشا اٹ جوڑ کننگے۔ وونٹ ءِ شرف تننگے، لائخ آتا لائخی نا قدر ءِ کننگے، دز و ڈنگ آتا زوراکی ءِ کٹفنگے۔ اگہ دن مفک تو بے گناہ تا دتر ہندن وہسا کرو ءِ۔ کس انا عزت خوندی مفرو ءِ۔ ہرافک بیداد کننگ ءُ، اوفتا بیدادیک پاش مرسا کرور۔ انت ریاست مدینہ ٹی ہندن مریک کہ ہرکس اس دوٹی نا بس سم تا گواچی کننگے۔ بیرہ چمچہ و چاپلوس آتیا بھروسہ کننگے۔ ایماندار و انسان دوست آتیٹی خلیس ودی کننگے۔ بیرہ بلوچستان آخا، سندھ، خیبر پختونخواہ ٹی ہم مخلوق ہندن غاوی ءِ۔ سینٹ و قومی اسمبلی ٹی ہم ہر وڑ انا بیدادی تیا سیاسی کماش آک ہیت کننگ اٹی ءُ۔ ولے مجال ءِ حکومت کس انا ہیت ءِ بنے۔ اٹ و مٹ دا ملک ءِ ہندن چلیفنگ ءِ۔ بایدے حیات بلوچ نا خاہوت تون انصاف مرے۔ زوراک آتا کسر ءِ توننگے، مدامی امن کن حق و انصاف تننگ نا بنا مرے۔

ہفتئی تلار

تاک: 35

12-18 September 2020

پنہ، 1