نیم گھنٹہ نا خدا                       2

موگری نا کل بدن اٹی لڑزہ اس ودی مس۔ اودے ہندن لگا، دن کہ موگری چیہانٹ خلو ءِ، ولے او ہندن ترندی اٹ تینا جوڑ تے موگری نا جوڑ تتون اوار کریسس کہ چیہانٹ خلنگ نا سوج ہم ودی متوکہ۔ مہالو تو موگری نا مچ آ بدن برف آنبار یخ تفسا ہنا۔ او مدام ہندن مسکہ۔ اودے اوڑان مہالو کہ بھاز آ رنگی و زیبا غا تدوک آ ساہت آک یات بروسر، ہراتم موگری مریبت کرسا کرسا اسہ وار اتون اونا خمب اٹی یخ مسکہ۔ و بھاز ہُرے اسکان اونا ہندا حالیت مسکہ۔ دن کہ او است انا ہُب اٹ اونا مزاحمت ءِ کننگ ءِ۔ و ولدا مدان مدان آ اونا دروت آتا تہوش آن اونا مچ آ بدن باسسکہ۔ مدان مدان آ دن چا برف دیر مرسا ئس۔ و بدن اٹی جانکشی و ولدا سیم سیم، ولدا سما کریکہ۔ و باسن انگا دمہ تہوش آنبار دیر مسکہ۔ و او بیوس مرسا کاشر تون خمب شاغاکہ، و تینا دو تے اونا لخ اٹی شاغاکہ۔ موگری نا است انا تہٹی مننگ کیک مریبت و بدبیسئی نا ہر پاس بدل مروک ءُ تول اس شیف بڑز مرسا ہناکہ۔ تینا دشمن تکسا اودے اوڑان بد بسکہ۔ تینا محبوب تکسا اوڑتون مہر کریکہ۔ و وخت اس ہچ ءُ ایسر اسے آ سر متوکہ۔

دا وخت آ ہم ہندن مس۔ موگری نا یخ مروک آ خلوک و تینے آن تینٹ تنیا غا بدن مدان مدان آ تہوش تننگ ئس۔ دن کہ رغ رغ آن روشنائی پیش تمے۔ دن ءُ روشنائی اس ہرادے خنک تو خنپسہ، بس دوک محسوس کننگ کیرہ۔ موگری تو پک ئس کہ ہمو دروت ءِ درست کریسس، زیبا و خلیس آن پر ءُ زند اس تیر کروک ءُ نیاڑی اسے نا زند اٹی بھاز آ دروت آک بریرہ۔ خورہ غانبار ءُ کنوک ءُ دروت، و جوجک آنبار لچوک ءُ دروت، بارن بارن و پاپڑ آنبار ءُ دروت، و لپچڑ و خراب ءُ دروت، دن چا جوڑ تیا پوک چرینگ انگ ءُ، شک کروک ءُ بھیم زدہ ءُ دروت و خلوک، نزور و ناجوڑ ءُ دروت و جوڑ تکڑہ و شوخ ءُ دروت، موگری آنبار انگا زیبا غا نیاڑی تے ہر وڑ انا دروت آتتون مون ترئی تمک۔ ولے او دا ہم چاہک کہ دافتیان ہرا دروت دن مریک ہرا کہ است ءِ سرفک۔ بس ہمو سرفنگ نا ولدی ٹی او دروت نا بدل اٹی دروت ایتک۔ آخا تو تینا جوڑ تے مون آ کیک۔

ولے دا وار موگری بس منہ ساہت اکن برف آنبار یخ تفے۔ ولدا او تینا زی آ شیف مروک آ جوڑ تا زباد ءِ درست کرے۔ و درست کرسا ہم او منہ ساہت اکن بھیم و خلیس اٹی یخ تفیسس۔ ولے مدان مدان آ اونا نادرستی مر مرسا کرے۔ نیم نن انا نیم باسن انگا تارمئی ٹی اسہ بے سما ءُ خوشی سے آن اونا مچ آ ہروہ لڑزا۔ و او تینے آن تینٹ کاشر نا خمب اٹی بس۔ و دن بس دن کہ اینو اسکان ہچ بتویسس۔ کاشر ءِ ہندن لگا کہ آسمان ڈغار آ شیف بسنے۔ و ڈغار بھلو آڑسندہ کشسا دم توس مرسا ءِ۔ اسہ تریشونک اس ئس ہرا برف انا تہٹی ڈبینگسا ئس۔ برف انا پنوک انگا ٹکر آک گل گلاب نا چٹ ہلوک آ پھل آک، کرار کرار آ لگوک آ سگریٹ، بدن نا گھیڑ ءِ پرغنگ نا کوشست اٹی تموک و پیش بش مننگ نا وڑ۔ اسہ وار اتون گھیڑ پنّا۔ مچھی تے طوفان نا دیر درے۔ بھاز زیات ڈیوا اسہ وار اتون کسکر۔ ولدا کل احساس آک نیم تغی نا خرن آ ناوڑ اٹی گم مسر….

ہراتم او سما کرے تو ہندن گگ تہاری تالان ئسکہ و موگری اونا خمب اٹی بے سما خاچوک ئس۔ دیچہ دا بے سمائی ٹی ہراتم کاشر تینٹ تینا دُو انا خنجر ءِ اسہ کنڈ آ تخاسس۔

او پالو ءِ بدل کرسا مدان اسے آ خنجر ءِ کشا۔ مدان آ موگری تینے تغ اٹی سرفے۔ مسن تموک آ کاشر ءِ موگری نا دو تینا مخ آ محسوس مس…. ٹپیفسا خاچنگ نا پارت کرسا، داڑان مست کہ او ولدا تینا جوزہ غاتا روانی ٹی ڈبینگوسس او اسہ وار اتون مچ خنجر ءِ دستہ اسکان موگری نا است اٹ جاگہ تس۔ موگری چیہانٹ ہم خلنگ کتو۔ مدان مدان آ اونا لڑزوک آ بدن یخ تفے۔ ولے کاشر موگری ءِ بھاز ہُرے اسکان تینے آن جتا کتو۔ مدان مدان آ کاشر نا بدن موگری نا کہوک آ جون انا ہر لڑزہ ءِ تینا تہٹی پوشسا کرے، و ہراتم موگری نا جون اسُل یخ تفے تو او موگری نا بدن ءِ تینے آن جتا کرے اونا یخ انگا جوڑ تے ولدا ہندن دروت ہلک، دن کہ او اسہ ادیرہ اسے آن دروت ہلنگ ءِ۔ ولدا کڑی ءِ ملسا پیشن حویلی ٹی بس و تیز تیز گام کرسا او حویلی نا دیوال آن جپسا اسہ آمخ اسے آنبار ددینگ انگ ئس۔ انتئے کہ داسہ اونا مزغ انا رغ رغ مس انا تار تیانبار توار خلسا ئس۔ و بدن نا تے ہر ہر بند اٹی خلیس نا شوکار آک توار خلسا ئسر۔ دا اونا خوش بختی ئس کہ مچ آ خلق تغ اٹی ڈبینگوک تنگان ئس۔ کس ہم اونا جون اٹی لگوک آ توار تا خلیس نا شوکار ءِ بنتو۔ او فصل آتیان پیش تمسا ساردو مش انا بڑزی آ لگنگ ئس، سہب انا ہراتم موگری نا ایلمک موگری نا لاش ءِ خنار و دیوال آ ٹیک تروک ریفل ءِ درست کریر تو اونا رند اٹ تمار، ولے داتم اسکان اودے چار گھنٹہ نا کمک رسینگاسس۔

داخس مری آن او اوفتے خننگ کریکہ۔ موگری نا ہڑتوم آ ایلمک بریبر گام کرسا زو زو بسرہ۔ او موگری نا ایلم تے درست کریکہ۔ او ہڑتوم آک دلیر، بہادر و جفا کش ئسر۔ اوڑانبار گڑتی تیان پر ءُ زند اسے آ ہیلاک ئسر۔ جیرتی و بیر ہلوک ئسر۔ او اوفتیان ہچ ءُ رحم اسے نا اومیت اس کننگ کتوکہ۔ خواست ہم کننگ کتوکہ، اولیکو ہیت اونا کڑدار نا برخلاف مسکہ۔ ارٹمیکو اونا تینا تب ءِ دوست بتوکہ۔ اگہ ریفل اونا دوٹی مروسس تو او ہمو ہڑتوم آتتون جنگ تننگ کریکہ۔ و داخس مری ضرور تخک کہ اسہ وڑ اسے ٹی ہم اوفتا ریفل نا زد اٹ بف۔ اوفک بھاز ترندی اٹ ہیل کروک آ خواری کش آ مشی آ خچر آتیانبار راہی روان ئسر۔ او ہم بریبر اسہ وڑ اٹی مچے مچے دم کشسا ساردو نا زی آ لگنگ ئس۔ ولے مری مدان مدان آ کم مرسا ئس۔ انتئے کہ او ہڑتوم آک فصل آتیٹی ئسر۔ راست انگا و ترند آ کسر آ۔ و او لغوشت انگا بڑزی آ ئس۔ ہراڑے درنگ آتا خلک ئسر، و گری آ مِش۔ و درے نن ہراتم او موگری نا خمب اٹی ئس، وخت اسے آ ساردو مش انا بڑزی آ پر کریسس۔ و مچ آ مش پالن ئس۔ و گری آ مِش اٹی ڈب ہلوک آ خلک تینا جاگہ غان سرسا ہنارہ۔ و اودے ہر گام ءِ پامداری اٹ و خلیس اٹ تخوئی مسکہ۔ و جاگہ جاگہ سلسا اسہ ساہت اسے کن پدی چک خلسا ہم ہروئی مسکہ کہ او ہڑتوم آک ہراڑکن ءُ، و اخس مر ءُ۔ مش داخس لوچ ئس کہ ہڑتوم آ مدعیک اسہ ایلو ءِ خننگ کریرہ۔ و ہر ہر ساہت دا تاڑنگ نا کساس ءِ کننگ کریرہ۔ نرّوک آ ہم و پد اٹ تموک آک ہم۔ ہڑتوم آک دا تاڑنگ اٹی بریبر اسہ ایلو ءِ نگاہ اٹ تخنگ آ بیوس ئسر۔

مدان مدان آ سہب انا پیہنی، پوشکن و گلابی پرہ غاک آسمان آن سرفنگارہ، و دے آسمان نا خرن انگا دریچہ غاتیان شیف کوکڑو کننگ ئس۔ مدان مدان آ اونا روشنائی ترند، بھاز سخت و بے رحم مرسا ہنا۔ و کاشر ءِ درک لگنگ ئس دن چا دے ہم اونا رند اٹ تمانے۔ اونا لخ، مون و بج آن خید آک یلہ مسر۔ روشنائی اودے تینا مچاچک آتیا تولوک محسوس مننگ ئس۔ و چڑیسک نا کوڑہ غاک اونا جون آ لگنگ ئسر۔ و ملاسی آن اونا گٹ پت آنبار جوم لگنگ ئس۔ و او ہم ہنسا کرے۔ مچ آ سہب پند کرے، ولدا نیم روچ ہنسا کرے، وار اس ترند، وار اس مدان، وار اس بھلو گام، وار اس دم درینگوک کبین آ گام تتون، اسہ ساہت اس بیدس سلنگ آن ہنسا کرے۔ ملاسی اونا گٹ ءِ بھاز بارّفیسس، کلک، دوی، نُک، چنکا دوی، و بن اٹ تے کس پائے جاگہ سے آن پتی آ بوچ آک ترک کرینو، و دمہ نا نلی آن دم ہندن تہٹی ہناکہ پیش تماکہ کس پائے لوڑی نا بارن و سخت گری سلی آ دموک آن پیش تمک۔ داسہ تہو انا لوار اسکان پت آنبار تیز و ہشکن ئس، ہم تو او ہنسا کرے۔ انتئے کہ او سلنگ کتوکہ۔ انتئے کہ اونا رند اٹ تموک آک ہم جاگہ اس اسہ ساہت اسے کن سلتویسر۔ ہنسا ہنسا ہراتم او ساردو مش انا مسہ بشخ آن زیات کچ اس گدریفے، و ہراتم او ساردو مش انا برفی آ ٹول ءِ بھلا و شک انگا خل تے ٹی تموک تینا کاٹم نا بڑز آ خنا، و ہمو پیہن انگا جمبر آک ہرا کہ اوڑان بھاز خڑک گوہی کریرہ، اونا کوپہ غاتتون لگنگ آ ئسر۔ تو او منہ ساہت اکن دم کشنگ ءِ حق تکا، و خلیس آن ہم ہورک۔ و او اڑینگسا بے کچ بیوس مرسا خل تا کیرغ آن وہوک اسہ چکل اسے آ ڈول کرے تینے، و ساہدار تیانبار گوڈ خلسا دیر کننگ ءِ شروع کرے۔ دیر کنسا کنسا او بھلو کوشست اسے آن پد تینے نیام اٹی تورسا خن تے چرخ ترسا شیف انا کنڈ آ ہُرا، اونا رند ءِ ہلوک آک مش انا کسر ءِ نیمہ غان زیات گدریفیسر۔ ولدا ہم او بھلو وخت اسے کن گڑتی تیان پیشن ئس۔ و داسہ ٹول اِرا ہزار فٹ انا مُری آ دن چا اونا کاٹم نا زی آ ہیجکامی نا سیخا کروک سلوک ئس۔ اسہ جیرت اس پین…. و ولدا او گڑتی تیان پیشن ئس۔ اسہ وار اس او ٹول آ سر مرے ولدا گڈہالی نا جنگل اٹی اودے کس اس ہلنگ کپک۔

دا خیال نا بننگ تون او است جم ءُ دم اس ہلک، و تینا مچ آ مون ءِ چکل نا دیر اٹ ڈبیفے۔ دیر کننگ تون اونا چکنگوک آ باسن انگا جون اسہ وار اتون کس پائے سیر دیر مس، یلہ مس تما۔ او تینا خن تے جوان تسلی اٹ تر کرے۔ و ہموڑے چکل نا رہی آ تینا جون ءِ یلہ کرسا نت تے مریفے۔ و تینا خن تے تر کرے و ساہت اسے کن دم کشنگ کن اسہ نیم تغی نا دنیا سے ٹی گم مس۔ داسہ زرہ سے آن پد بس، بس ساہت اسے آن پد او دم کشوک بش مریک و مش انا گڈیکو بشخ ءِ گدریفسا ٹول آتے سر مریک، و گڑتی و خلیس آتیان پیش تمک۔

او ہندن ساہت اسے کن ہندا نیم تغی نا حالیت اٹی دم کشنگ ئس، ساہت اسے کن اونا بدن ءِ آسراتی رسینگاسس، تو اونا است آن وخت انا درک زیان مسوسس۔ آسراتی نا اسہ نواریفوک ءُ نشہ اس ئس، ہرا کہ اونا جان و بدن اٹی دڑنگسا ئس۔ ہندا حالیت اٹ او مہالو اسہ اِرا ساہت اٹی ٹول آن گری آ مِش تیان لغوشت کرسا تموک انگا خل تا تمنگ نا توار ءِ بنتو۔ ولدا ہراتم اسہ وار اتون زیات مروک آ گڑگڑارہ نا ہمو توار اونا خف تیا تما تو او گڑینگسا بش مس توس۔ ولدا او بھیم و خلیس آن اسہ چیہانٹ اس خلک، چکل آن مر مس، و ٹول آن تموک آ ہزار آ ٹن مش و خل تا خلیفوک آ ترندی اٹ شیفکو نیمہ غا ددینگ اٹ بروک آ مڈی آن تینا جان ءِ بچفنگ کن اسہ کنڈ آ نرّا۔ دا نرنگ اٹی ہم او تینے دا گڑیفوک آ بھلا زمبہیر آن بچفنگ کتو۔ہزار آ توپ انا کچ گڑگڑارہ تون اسہ طوفان اسے آنبار ءُ زمی جمب اس کس پائے اونا خڑک آن گدرینگا۔ و او ڈغار آ لتریپ مس۔ اودے تینا بن اٹی، شوخ آتیٹی و دمہ نا نلی ٹی مِش انا زرہ غاک پترینگ آ محسوس مسر۔ و اسہ خلیفوک ءُ تراپ نا توار اسے آن مچ آ ڈغار نا لڑزنگ نا گمان مس۔ ولدا اسہ بھاز ترند ءُ گڑاس اونا نت تیٹی لگا، کس پائے بھلو ترند ءُ آہنی ءُ کدینہ اس اونا مخ آ بٹینو، او تسینگا۔

ہراتم او سما کرے تو ساہت اس اسکان اودے دا درک مس کہ او کسکنے۔ و اسہ کڑمب ءُ قبر اسے ٹی کھڈ ءِ۔ اونا چارماکنڈ، داپار ایپار، بڑز شیف، مِش، خل ڈک آک و چنکا چنکا خلک تموک ئسر۔ و او اوفتے ٹی مُسن لیٹوک ئس۔ ولدا او خن تے ملسا ہُننگ نا کوشست کرے تو او تینا ہڑتوم آ دُو تے خنا۔ ہرا مِش تیٹی پورنگاسر۔ او مہالو تو بھاز ہبکہ ئی اٹ تینا دُو تے ہُرا، ولدا مدان آ اوفتے سرفے۔ ہراتم او سرار، تو اونا ہبکہ ئی مر مرسا کرے۔ اودے باور بس کہ او زندہ ءِ۔ او بھلو کوشست اسے آن پد لیٹوک لیٹوک اسہ وار تینا راستیکو دُو ءِ مِش و خل تا ڈیر آن آجو کرے، ولدا ایلو دُو ءِ، ولدا مش تے خُتا و تینا مخ ءِ آزات کرے، ولدا تینا چپیکو نت ءِ، ہراتم او سرفے تینے و پالو ءِ بدل کننگ نا وڑ اٹی تینا راستیکو ٹانگ ءِ کشنگ کن زور خلک ہرا کہ اسہ بھلو خل اسے نا کیرغ آن بسوسس، تو بھاز دڑد و ہسونی آن اسہ ترند ءُ چیہانٹ اس اونا گٹ آن پیش تما، و تینا کوشست اٹی بے سہب مرسا ہموڑے ڈغار آ تموک ہلشاکہ۔

ہراڑے او خاچوک ئس، و ہرا وڑ اٹی او خاچوک ئس، ہموکان او مَش انا شیفکو نیمہ نا ندارہ ءِ بھاز جوانی اٹ خناکہ، او خننگ کریکہ کہ بھلا خل انا بھلا مڈی اونا بدن آن بس منہ فٹ انا مُری آن گدرینگاسس۔ ساہت اس ہُرے مروسس تو اونا جون انا ٹکرک بال کریرہ۔ یا ساہت اس مہالو اگہ اودے سما مروسس تو او ہندا بھلا خل انا مون آن اسُل بچاکہ…. او مُر اسکان سر مروک آ بھلا خل انا کسر ءِ ہُرا، بھلا خل ہراکان ہراکان گدرینگاسس، بوچ آتے کشکسا بُٹ آتے بٹسا خل تے درشسا اسہ بھلو درنگ اس جوڑ کرسا گدرینگاسس۔ ساہت اسے کن اونا است اٹی دا تسلائی نا گمان بس کہ او ہڑتوم آک ہم کسکنو۔ دا بھلا خل انا کیرغ آن برسا لکھ آ ٹن مش تا کیرغ آن اوفتا جونک پورنگانو۔ بروک آ ساہت اٹ او خنا کہ شیف آن اسہ خل اسے ٹی اندر ہڑتوم آ ایلمک دراخ جوڑ پیش تمنگ ءُ۔ ریفل آک دوٹی ءُ، بھلو پامداری سے ٹی کسر اٹی برسا تینا خن تیا وار وار دُو ءِ تخسا بڑز انا کسر ءِ ہرسا کیرہ۔ اونا مون آ اسہ خرین ءُ بشخندہ اس بس۔

تینا جان و بدن نا پبی ءُ زور اس خلسا او تینا راستیکو نت ءِ ہم ہندا بھلا خل آن خلاس کرے۔ خل کہ یلہ مس تو ہُرے اسکان شیف گڑگڑارہ کرسا تما۔ اونا توار آن شیف رند اٹ بروک آک ہیجار و اوفک اودے بش مننگ آ خنار، ولے داسکان او بھاز شیف ئسر۔ و او اوفتا ریفل نا دنگ آن مُر ئس۔ تینا چپیکو گوڈ آ پورو زور شاغسا او جیرت اٹ بش مس۔ ولے اولیکو گام ءِ ہرفنگ تون اڑینگسا تما۔ اونا راستیکو ٹانگ انا ہَڈ پناسس۔ اسُل جتا مسوسس۔ و اونا مخ اٹی پردڑد ءُ خل/ اس ئس۔ و داسہ او چرینگ کتوکہ، واہم او کوشست کرسا ولدا بش مس، و تینا راستیکو ٹانگ ءِ ہرفسا اسہ نت آ کسر آ سٹسا ہننگ نا کوشست کننگ ئس۔ یخین اٹ او شیف رند اٹ بروک آک اودے خناسر، و داسہ زُو زُو گام کرسا اونا پدرند ءِ کرسا ئسر۔ او دُو تے نت تیا زور ترسا سٹسا مونی ہنسا ئس۔ ولے خل/ پدے دُو ودسا ہناکہ۔ او نیام نیام اٹ لاچار مسکہ کہ اسہ خل اسے آ تولو و ساہدار تیانبار ہلشو، خل/ انا ریسانک آک ودسا ئسر۔ اونا مچ آ بدن اسہ بھلو دڑد اسے آن لڑزسا ئس۔ و مری کم مرسا ئس۔ ہمو ہڑتوم آک خڑک بننگ ئسر۔ او سٹسا کم و وَد دینگ انگ ئس۔ بھلو ڈک مک ءُ ددینگ اس ئس۔ ولے او ہچ کننگ کتوکہ۔ اگہ ساہت اسے کن ہم پنوک انگا ٹانگ ءِ ڈغار آ تخاکہ تو خاخر و تیزاپ نا اوار سوار ءُ ہشنگوک ءُ حالیت اسے آن گداراکہ۔ و اسہ وار اتون تینا پنوک انگا ٹانگ ءِ بڑزا ہرفیکہ۔سٹسا سٹسا او ہزار دوانزدہ سد فٹ پین بڑزا ہنا۔

مش انا ٹول داسہ اوڑان بس پنچ سد ہفت سد فٹ انا مری آ ئس۔ ولے داسہ او بے کچ دم درینگاسس۔ اونا جون اٹی سیلہ غانبار جوم لگاکہ۔ وار وار اوڑا نیم تسینگ واج ءُ وڑ اس مسکہ، و اونا خنک تارمئی کریرہ۔ داسہ اودے لگا کہ اونا جون اسُل سلیسنے۔ داسہ او اسُل چرینگ کپک۔ وڑ اسے ٹی زور خلنگ تون او بش مننگ نا کوشست کرے۔ ولے ہراتم او بے سہب مس تو او کاٹم ءِ شیف کرے لیٹوک بڑز انا کنڈ آ کینکس ءِ شروع کرے۔ تینا سروشک ءِ جاگہ ترسا او ہر فٹ بڑز آن بڑز کینکس کرسا ئس۔ دا کینکس آن اونا گوڈ آتا سل ہرفنگا۔ اونا سروشک آتیان دتر وہنگ ئس۔ دو تا ہورک ٹھپی مرسا ہنار۔ اونا کوپہ غاتا سل ہرفنگا۔ ولدا ہم او ہر ساہت اتون مون بڑزائی کینکس کرسا ئس۔ مچ زند انا خواری و اومیت اونا دڑد، انتظار اونا خن تیٹی مچ مرسا بسوسس۔ او تینا جون آن آخا بلکن تینا خن تیان ہننگ ئس۔ گڈیکو سد فٹ…. داسہ او پدی ہُننگ ءِ اِلاسس، گڈیکو پنجا فٹ…. او بڑزا کینکس کرسا ئس۔ ولدا دنّان تے گٹ ہلسا، و تینا جون آن زیات تینا ہروہ نا کل آ زور ءِ خلسا تینا زند انا ڈکوک آ واکداری تے توار کرسا و گڈیکو سی فٹ ءِ ہم انچ انچ نا کینکس اٹ گدریفے و مش انا کل آن بڑز انگا خل آ سر مس۔ ہرا کہ رند اٹ بروک آتا کنڈ آ جک سلوک ئس۔ ولے گڈہالی نا جنگل نا کنڈ آ اسہ دم کشکوک ءُ کڑسی سے آنبار مون شوہ ءُ دروشم اس تینائی کریسس۔

ٹول آ سر مننگ تون او تینے ہندا خل انا بڑز انگا آسرات آ کڑسی آ بٹے و ہلشسا ہلشسا تینا خن تے تر کرے۔ ہراتم او تینا خن تے ملا تو گڈہالی نا خرن انگا و پینگن آ جنگل مر شیف اسکان اونا نت تیٹی تالان خننگاکہ۔ دریاب آن ایپار اونا تینا علاقہ ٹی دے کی ہلنگ ئس۔ و مر اسکان آسمان تالان ئس۔ اونا علاقہ نا گھٹ آک و خلق آک، برنج نا فصل آک و ول کنوک آ دریاب آک، اسہ مالٹائی ءُ دمز اسے ٹی گم مسوسر۔ و ہراڑے وخت اس پول ئس، ہموڑے گندار نا کنگرہ تالان مسوسس۔ او ہُرے اسکان حیرانی اٹ زیبا انگا رنگ آتا دا نازرک آ کنگرہ ءِ ہرسا ئس۔ ہرا کہ اونا است انا تغ تیانبار زیبا ئس۔ و اسہ وار اتون اودے درک لگا، دن کہ اونا سفر نا گڈیکو مزل بس۔ داسہ ہرا جاگہ غا او تموک ئس، ہموکان او اسہ انچ اس دانگ اینگ سرنگ کپک۔ او ٹل اسکان سر مسوسس، و اونا جون اودے جواب تسوسس۔

او کاٹم نا اسہ چنکو سرفنگ اسے آن پنوک آ پول انا کنج آتیا وطن نا سپاہی تے سلام کرے، و ولدا خن تا کوک آن شیف ارٹمیکوپارہ غا مش آ لگوک آ موگری نا ہڑتوم آ ایلم تے بننگ آ خنا۔ داسہ او اوفتا ریفل نا دنگ اٹ ئس۔ ولے او اودے خلنگ کتوسہ۔ انتئے کہ اونا پد آن اسہ سخت و بھلو خل اس ئس۔ اوفتے اودے خلنگ کن ٹول اسکان بروئی تمک، و ٹول اسکان بننگ کن اوفتے داسہ نیم گھنٹہ اس پین لگک۔

اوفتا بننگ آن داسہ نیم گھنٹہ اس ارے….

ساہت اسے ٹی او بھاز مُر تینا چنکی ٹی پدا ہنا۔ و ہندا اولیکو ساہت آتیٹی اودے تینا چنکی نا، تینا خلق انا مشک یات بسر، مرغن آ چوٹ لکاٹ آ کسر، وَل آ سلوک نا گمان آ بیگانہ غاتیانبار خننگوک آ اپڑس و بھلا جوک شیطان آ تیانبار لٹ آتیٹ ددینگوک آ، و دے انا گد مدان مدان آ اسہ خلق اسے نا مون آ چکنگ، و تارمہ غا نن تا زباد، ہراٹی چنکا چنکا ڈیواک نن نا مدان آ سر آتیانبار گروشک ایترہ۔ و مہر انا مدان آ مروک ہیت آتیانبار زباد تالان کیرہ۔ ساہت اسے کن او بھاز مر ہموڑے پدا ہنا، ہرا کہ اونا بنا ئس۔

ولے بنا غان کہ او پدا بس تو بروک آ ساہت اٹی تینا کل زند ءِ جپا۔ و اسہ وار اتون اودے لگا کہ دا وخت اسکان او کہ اخس زند ءِ گدریفے او ایلوفتے کن ئس۔ موگری نا اولیکو وفا کن۔ و اونا گڈیکو بے وفائی کن۔ تینا وطن نامہر اکن و اونا گڈیکو بیر اکن۔ و گڈ سر اٹ ہمو بھلا کھڈ اکن ہر اکہ است آتے است آتیان جتا کیک۔ پڑی پڑی کرسا ہراتم او تینا زند انا کل حساب ءِ تس تو اودے لگا کہ اوڑتون بس ہندا نیم گھنٹہ بچوک ءِ ہرا پورو وڑ اٹ اونا جند انا ئس۔

ولے نیم گھنٹہ تو بھاز زیات مریک۔ او تو اسہ بھلو وخت اس مریک۔ دا وخت اٹی او بھاز گڑا کننگ کیک۔ او ہڑتوم آ دو تے تالان کرسا آسمان تون دولخی کننگ کیک، ڈغار آ ترک کروک آ بسنتی پھل آتے گند کشنگ کیک، تہو اٹی بال کروک آ نازرک بدن توتکی و ڈغار آ وہوک آ تولوک آ دریاب ءِ ہُننگ کیک۔ ہندا نیم گھنٹہ ٹی او اسہ پورو ءُ زند اس گدریفنگ کیک۔ نیم گھنٹہ تو گنج اسے….

ہراتم اودے لگا کہ کس پائے او اسُل داسہ ودی مسنے۔ اسہ وار اتون اونا مچ آ بدن آن دڑد پیش تما۔ او تینے اسُل پوسکن ودی مروک ءُ چنا اسے آنبار سبک و کودک اس تکا۔ اسہ وار اتون اونا است خواہس کہ او دُو تے تالان کرسا ترند آن ٹاکو خلے۔ دن ءُ خوش نصیب ءُ نیم گھنٹہ دنا زند اٹ بسنے۔ اول سر آن گڈ سر اسکان اونا تینا، اونا بنا غان آخبت و ایسر، اسکان اسُل معلومدار، دا نیم گھنٹہ ٹی او تینا تقدیر آ پورواری اٹ قادر ئس۔ او ہندا نیم گھنٹہ نا خدا ئس۔

خوشی نا اسہ چرک اس اونا است اٹی گوہی کرے و او بھلو است جمی اسے ٹی تینا نت تے مچ کرے، تینا بدن ءِ اسُل یلہ اِلا و ہڑتوم آ خن تے تر کرسا موگری نا ایلم تا کسر نا چاری ئس۔