آدینک                      )افسانہ(

زند انا غٹ ءِ وسیلہ غاک اگہ کہ پورو اَلوسہ، ولے خلق انا شابیت آ پاناد آن دا پاش ئس کہ وسمی اس ساڑی ءِ۔ زند گڑا نہ گڑاس آسرات خننگاکہ۔ دا آسراتی دا گڈیکو پیڑی نا غزہ اَلو، بلکن باوہ پیرہ غاتا خید و خواری نا بھرم ئسکہ۔ ہرافتا کِسہ غاتے دا پیڑی نا بندغ آک اسہ ایلو تون شاغسا بسرہ۔ دا پوسکن آ پیڑی اسہ عجب ءُ وجود اس تین تون اتسا ودی مسوسس۔ او کل بندغ ئسرہ…. اِرا نت و اِرا دُو والا بندغ…. کاٹم والا بندغ…. اوفتا نت دوتیٹی ہور ہم ئسکہ…. نیم سبر آ جون اتون، پچ و پوشاک و ٹوپ و دستار نا پرخ ءِ ہم سرپند مسرہ۔ داڑسکان تون اوفک بندغ خننگارہ۔ ولے اوفتا ناپوروی ءِ اوفتا بے مونی درشان کریکہ۔ اوفتے مون اَلو۔ چٹ بے دروشم ءُ پیڑی اس ودی مسوسس۔ او اسہ ایلو ءِ درست کریرہ، ولے دروشم آن آخا، بلکن ہاٹی، مندری و بڑزی، پچ و پوشاک، ٹوپ و دستار و چرینگ نا وڑ و ڈَول آن۔ اسہ ایلو تون واخبی تخارہ۔ اوفتے سما اَلوکہ مون ہم اسہ گڑاسے نا پن ءِ۔ او تینے اسُل پورو تکارہ۔ تیدار آن کاڈی اسکان اوفتا دروشم نا دا بشخ ہڈ آن ساڑی اَلوکہ۔ اسہ عجب ءُ خلقت اس ڈغار آ دڑنگاسس۔ بے دروشمی اوفتا ویل اَلو۔ اوفتا خنک خننگتوسہ، ولے او خنارہ، اوفتا خفک ساڑی اَلوسہ، ولے او بنگرہ۔ اوفتے با اَلو، ولے ہیت و گپ کریرہ و کنگرہ۔ او تینا جوزہ غاتے اشارہ اٹ اسہ ایلو ءِ پہہ کننگ کتوسہ، دن ہم اَلوکہ او مونجا ئسر۔ بلکن او خوشی نا درشانی ءِ ہم کریرہ، ولے اوفتا خوشی بے دروشمی نا گواچی مرسا اوفتا مون انا بشخ آ خننگتوکہ۔

خلق اٹی اولیکو وار ونجارہ اس بس تو اوفک بھلو کچ اسے ٹی ہمو ونجارہ نا دارہ ایرہ غان مچ مسر، ونجارہ رزان بہا کریکہ، ناس انا دبلی، اونا جیب اٹی تخوک ئس، او دم دم آ ناس کننگ کن ہمو دبلی ءِ جیب آن کشاکہ، با اس ناس انا شاغاکہ، و پدا دبلی ءِ جیب اٹی شاغاکہ۔ دبلی نا بائی آ اسہ چنکو آدیک اس ئسکہ، ہراٹی او تینا مون ءِ ہم ہُراکہ، نہاد آتے شیف بڑز کرسا او بیرہ منہ رزان بہا کننگ کرے۔ ولے داسکان اونا داپار ایپار آن منہ بندغ ساڑی ئسر۔ او اسہ وار ولدا ناس انا دبلی ءِ کشا، ناس انا با اس باٹی شاغا۔ و دبلی نا بائی نا آدینک اٹی تینا مون ءِ ہُرا۔ ہمو وخت آ بے دروشم آ بندغ آتیان اسہ بندغ اس دبلی نا آدینک اٹی تینا کاٹم آ تخوک آ ول ول آ دستار ءِ خنا، بسٹ دو بٹے و ونجارہ غان دبلی ءِ ہلسا تینا مون انا پارہ غا تورے۔ داسہ ہم آدینک اٹی او بیرہ تینا دستار ءِ خناکہ۔ او دبلی ءِ تینے آن مچے مر تورے تو او آدینک اٹی تینا جون انا نیمہ ءِ خنا۔ او بندغ ونجارہ تون دبلی ءِ بہائی کرے، ولے ونجارہ پارے ”دا دبلی ٹی کنا ناسک ءُ۔ پگہ بسٹ تو نے کن پوسکن ءُ دبلی اس اتیوہ۔“ پیشیم آن گڈ ونجارہ پدا تینا خلق آ رادہ مس۔

پگہ غا ونجارہ نا توار خلق اٹی پنا تو کل آن مست ہمو بندغ رسیفے تینے۔ ونجارہ اودے دبلی اس ترسا پارے ”دبلی نا آدینک چنک ءِ۔ اگہ بھلو آدینک اس درکار مس نے تو کنے پاس۔ ای نے کن اتیوہ۔“ ہمو بے دروشم آ بندغ دبلی نا آدینک اٹی تینے سیل کرسا بھاز خوش مس ونجارہ نا خن تیان اودیم مس۔

اینو ونجارہ نا رزان تیان ہچڑا اس بہا متو۔ او نیمروچ تون او خلق آن پیش تما پین خلق اسے آ مون کرے۔ بے دروشم آ بندغ آدینک اٹی تینے سیل کرسا تینا سنگت آتا مجلس اٹی بس و تینا کل سنگت آتے دبلی ءِ نشان ترسا پارے۔ ”دا آدینک اٹی سیل کبو تینے۔ دا آدینک نا اسہ جوانی اسے۔بندغ امر کہ ارے ہندن نشان ایتک تے۔اونا کل سنگت آک ہمو آدینک اٹی تینے سیل کریر۔ اوفتے دا آدینک بھاز دوست بس۔ ولے او پاریر ”اگہ دا آدینک مچے بھلن مسکہ نن تینا پورو آ جون ءِ سیل کرینہ۔ گڑا چس کریکہ۔ ننے دا چنکا آدینک نیمہ ءِ نشان ایتک۔“ ہمو بندغ پارے ”ونجارہ کن تون قول کرینے کہ اگہ بھلو آدینک درکار مس تو کنے پابو۔ ای نم کن بھلو آدینک اتیوہ۔“ او کل بش مسر، ونجارہ نا کسر آ بسر۔ دیگر نا وخت آ ونجارہ تینا سائیکل آ سوار تینا خلق انا پارہ غا ہناکہ۔ او ونجارہ ءِ توریر، اودے پاریر کہ ”دبلی والا آدینک چنک ءِ۔ پگہ بسس نن کن بھلو آدینک اتیس۔“ ونجارہ امنا کرسا تینا کسر آ راہی مس۔

اِرا دے آن گڈ ونجارہ اسہ وار ولدا اوفتا خلق آ بس۔ اینو ونجارہ تون کیہی آدینک آک ساڑی ئسر۔ اونا کل آدینک آک بہا مسر۔ ونجارہ بھاز خوش مس کہ اینو کنا پوریا جوان مس۔ بے دروشم آ بندغ آتا خلق اٹی آدینک نا قدر وداسس۔ ہر بندغ تینے تینا آدینک اٹی ہُننگ خواہسکہ۔ ولے اوفتا است خواہی ہچ ءُ وڑ اسے ٹی پورو مننگ کتوکہ۔ انتئے اوفک داخس ہم ہزگار ا۔لوس کہ ہر اسٹ تا تین کن آدینک اس ہلوسس۔ خلق اٹی عجب ءُ بے تاغتی اس تالان مسوسس۔ دا بے تاغتی ءِ خلق انا میر، متبر و ٹکریک سرپند مرسا اونا ایسری کن اسہ ہند آ توسر۔

سلاہ و سلابت آتا بنا مس۔ کیہی سلاہک مون آ بسر۔ ولے میر انا سلاہ کل ءِ دوست بس۔ میر دا سلاہ ءِ تس کہ ”خلق انا ہر اسہ بندغ کن آدینک ہلنگ تو مفک۔ ونجارہ ءِ پانہ اسہ بھلو آدینک اس نن کن اتے، او آدینک ءِ خلق انا نیام اٹی درنجنہ۔ پدا کل تینے ہمو آدینک اٹی سیل کینہ۔“

ہیت بھاز کاٹم تے اسٹ۔ ونجارہ تون گپ کننگا۔ ونجارہ پارے ”شار اٹی اسہ آدنکک ساز اس ارے، او آدینک بہا کیک۔ ای نم کن ہموکان بھلو آدینک اس اتیوہ۔“

منہ دے آن گڈ خلق انا نیام اٹی اسہ بھاز بھلو آدینک اس درنجوک ئس۔ خلق انا کل بندغ آک نئے بیرہ ہموآدینک اٹی سیل کریرہ، بلکن اوفک اسہ ایلو ءِ ہم خنارہ۔ او کل اسہ وڑ ئسرہ۔ چٹ بے دروشم، و بے مون۔ اوفتا بے مونی و بے دروشمی اسہ ایلو آ پاش مسوسس۔ منہ دے اٹی اوفک دا آدینک آن بیزار مسر۔ اوفتے ہندن لگاکہ دا آدینک ننا کل انا دشمن ءِ۔ نن تو اسہ وڑ افن۔ ولے دا آدینک ننے کل ءِ اسہ وڑ نشان ایتک۔ خلق اٹی اسہ وار ولدا بے تاغتی اس کاٹم ہرفے۔ میر، متبر و ٹکریک ویل انا ایسری کن پدا کچاری کریر۔ دا جار ہم میر انا سلاہ غا امنائی کننگا۔

میر فیصلہ کرے کہ ”دا بھلا آدینک ءِ پرغوئی ءِ…. دن تو آدینک نا پرغنگ کبین ءُ کاریم اس اف۔ ولے دا نیک انگا کاریم اٹی خلق انا کل بندغ آک بشخ ہلیر، تاکہ اوفتا پن ہم بروک آ وخت اکن زندہ سلے۔“

پگہ غا خلق انا ہر بندغ نا دوٹی اسہ خل اس ئس، او کل آدینک نا خڑک آ سلوک ئسر۔ بھلو مچی اس ئسکہ، میر انا اسہ اشارہ تون بندغ آتا دو تیان پیش تموک آ خلک آدینک نا وجود ءِ شیشپہ شیشپہ کریر۔ آدینک نا ٹکرک ہنداخہ خوڑت مسر کہ اوفک ہچ ءُ کاریم اسے نا اَلوسہ۔ ہمو دے آن گڈ ونجارہ خلق اٹی سر خلسا چنکو آدینک بہا کیک۔ بے دروشم آ بندغ آک گل و بال ءُ۔ خلق اٹی ہچ ءُ بے تاغتی اس کاٹم ہرفتنے۔ زند مہالو آن زیات آسرات ءِ۔ انتئے کہ ہرکس نا آدینک اوڑتون تد ءِ۔

ہفتئی تلار، تاک 16

18-24، April  2020