غلام علی ساگر نا شاعری و کنا خیال

 

دنیانا ہر زبان نا اسہ بھلو بشخ اس شاعری ارے، براہوئی ادب نا ایلو بشخ آتیانبار شاعری نا بشخ اٹی ہم بھاز جوان کاریم مسنے، مننگ ءِ۔ ہراتم کہ نوشتہ کروک آ خواجہ تینا قلم نا بادوی ءِ ملک، تو اونا توار ءِ تینا توار تون اوار تشبیہہ ایتک۔ زبان و قلم دا ہڑتوم آک زیل وسو آنبار ءُ۔ ولے قلم ہر بولی نا ءِ، ہراکہ اوڑان کاریم ہلیک تو اونا جوزہ غاتا، احساس آتا، خوشی غمی، توڷ و بش، امپ وبٹ، اونا کننگ بیننگ، رسم و رواج آتا سر جمی اٹ مون پاشی ء کیک۔ داسہ قلم آن کاریم ہلوک آ خواجہ نا کاریم ءِ کہ او انت نوشتہ کیک، و ہرا ہرا کاریم تے اودے قلم آن ہلوئی ءِ۔ ہندن براہوئی بولی نا ورنا غا شاعر آتے ٹی پوسکن ءُ پن اس ہراکہ فکروفن انا گرداب آتے ٹی بٹینے، ایپار مننگ کن نت ودو خلنگ اٹی ءِ، دا خواجہ نا پن غلام علی ساگرءِ۔ ساگر تینا سادہ غا لوز آتے ٹی ہر وڑ اٹ تینا فن ءِ مون آ اتنگ ءِ، دن کہ ای اول سر اٹی پاریٹ کہ شاعر تینا شاعری، تینا جوزہ غاتا، احساس آتا، خوشی وغم، توڷ و بش نا بھاز جوانی اٹ حوال ءِ ایتک، ہندن شاعر تینا ڈیہہ و ڈغار ہنکین تون مہر تخک، دا مہر انا درشانی ءِ اسہ شاعر اسے آن زیات دیر چاہو، ہندن ساگر تینا ہنکینی آ جاگہ ءِ نازیفسا درشان کیک:

کنا ہر خیال نا تصویر بولان ءِ

کنا ہنکین و جاگیر بولان ءِ

فدا ساہ ءِ کنا دھرتی کن ساگر

وطن لمہ کنا تقدیر بولان ءِ

ساگر نا شاعری ٹی داخس سادہی و آسانی ارے کہ اونا شاعریک بنوک آ بندغ ءِ جوان دوست بریرہ، ساگر تینا شاعری ٹی مہر انا پدینی، باسنی، سختی و سوری، شیفی و بڑزی، گلہ شونی نا خیال آتے بھاز گچینی اٹ درشان کیک، دن کہ جاگہ اس پاہک:

اف کن تون نے محبت دلدار پہہ مریوہ

دا است ءِ ریفسا نے اٹ وار پہہ مریوہ

نا خنک پارہ تینٹ نا رازءِ است انا ہم

اف مہر است اٹی نا اے یار پہہ مریوہ

شاعری ٹی لوز آک توار کرسا پارہ کہ راستکی انت ءِ؟ پارہ کہ شاعر و ادیب راج و قوم انا خن پاننگک، شاعر نا نوشت اٹی اسہ نہ اسہ دروشم اس المی تخوک مریک، ساگرؔ نا شاعری ٹی گچین و پر مغز ءُ خیال آتیان بیدس گچین ءُ روانی اس ہم ارے، ساگر نا شاعری عام فہم لوز آتے ٹی نوشتہ کروک ءِ، بندغ دادے پہہ مریک دن کہ جاگہ اس نوشتہ کیک کہ:

دوستخواہ نا شکل اٹی دشمن خنان

دا جہان ِء رنگ رنگی نن خنان

یخ باسن غم سہانن جان اٹی

زندگی ءِ نن تینا پن پن خنان

مہر اٹی ساگر غلام علی ہرک

است ءِ تینا سادہ غا روشن خنان

ساگر تینا شاعری ٹی ہر وڑ اٹ سرسہب خننگک، او لوز آتے بے مات و قطار کرفتنے بلکہ خیال ایسنے وطن نامہر اٹ نوشتہ کیک کہ:

اے زیبا وطن نا مش تے کن

نا خل تے کن نا جل تے کن

ای ندر سدخہ نے کن مریو

نا بولان نا اے ول تے کن

ہر پھل آتا نی خوشبو تے بن

چک آتا نی چڑچڑ تے

اخہ زیبا ءِ دا زیبا غا وطن

ہر مش تا نی بڑزی ءِ ہر

دیر اٹ نی مچھی ءِ

اخہ بے کچ زیبا ءِ دا چمن

ساگر نا شاعری نا ہیت سر حال نا مرے یا فن، ہڑتوم آتیا جوان دسترس تخک، اونا خیال آتا وڑ پہ وڑ انا شاعری کننگ اللہ تعالیٰ نا پارہ غان اسہ ٹیکی اسے، ساگر نا شاعری ٹی مہر انا بندغ دوستی نا خیال آک زیبدار ءُ وڑ اسے ٹی خلوک اریر، زمانہ سازی نا بنداو آ ساگر نا شاعری رواداری ہمدردی ایلمی اسٹی نا کلہو ایتک، ہراکہ اسہ با شعور ءُ شاعر اسے نا میراث اریر۔ ہندن ہندا ہیت آک ساڑی وخت اٹی قوم و راج انا گرج ہم اریر۔ ساگر جاگہ اس پاہک:

زیبا عجب زیبا دیوان بلوچ آتا

سدری و چڑی دستار پہچان ءِ بلوچ آتا

براہوئی و بلوچ اُن ننے ناز ءِ ثقافت آ

ساگر دا ننا دود ہم ننے دیک حقیقت آ

دشمن غلام علی ہم مہمان ءِ بلوچ آتا

ایہن ہم شاعری ادب نا بھلا و اہم انگا بشخ ارے، ہرانا بندغ آتتون بھاز بھلو و متکن ءُ خڑکی اس ارے، ہندا سوب آن شاعری ءِ ہر وخت دوست تخانو، اوڑتون است خواہی نشان تسنو۔ انتئے کہ شاعری ٹی جمال بھاز ارے، شاعری بندغ نا اظہار نا ہمو اولیکو وڑ ءِ کہ ہرا ہیت ءِ او پاش کننگ کتوکہ ہرادے اواسہ سر اسے تون ارمانی ءُ وڑ و زبان اسے ٹی اشارہ و کنایہ اٹ کرے، ہمودے شاعری نا پن تننگانے، شاعری نا دروشم ءِ شعر آک جوڑ کیرہ، شعر انا بارو اٹ دا پارہ کہ دا آرٹ اسے ہندا سوب آن دا ادب اٹی زبان و اسلوب نا گچینی و جوانی نا ساڑی مننگ ہم المی ءِ، ہندن شاعر آک شاعری نا شار ءِ وڑ وڑ انا ماڑی تیٹ وسم و وادان کرینو، غلام علی نا رد اٹ:

کرور است اٹی نا اثر جاگہ جاگہ

عشق مہر و محبت نا ہرا حالت آک شاعر نا زی آن تدینگانو، اوفتے او امر محسوس کرینے، ہندا احساس آن گڈ اوڑا ہرا کیفیت آک طاری مسنو، ہمون او خوشی یا غم انا کیفیت آتے شاعری نا غالف اٹی شاغسا درشان کرینے کہ:

بے غم ءِ ماڑی ٹی تینا توسنے

درپدر تینے کرین نن اوڑکن

سر کرینک مزل آ اودے مگر

بے کسر تینے کرین نن اوڑکن

چاہسن ساگر ہنن قاتل ءِ

بے خبر تینے کرین نن اوڑکن

امر کہ متل و وساہت آک نثر ءِ زیبدار جوڑ کیرہ، اوٹی رنگینی اتیرہ، ہمون شاعری ٹی ہم اوفتا اہمیت منوک ءِ، ہندن متل و وساہت آتے ہم کاریم اٹ اتنگ گچین انگا و جوان چاہوک آ شاعر نا کمال ارے کہ او تینا بیان و زمان ءِ ہندافتیان پین خشنگ کیک۔ ساگر نا شاعری ٹی بھازی متل و وساہت آتا بھلو کچ اس ساڑی ارے۔ ساگر متل و وساہت آتے ہم بھاز گچینی اٹ تینا شاعری ٹی خلانے دن کہ:

سلوس نی ہراڑے دا دنیا سلیپک

نما چار دے نا مہر آک کارہ

کہ اف ساہت اسے نا دا زند آ بھروسہ

دا فانی جہان ءِ دا دنیاک کارہ

شاعر ہمودے ہراکہ دا جہان آن سد گام مستی ءِ اونا ہر گام سد سال نا پند ءِ شاعر ہمودے ہراکہ تہہ آن اخس کہ غم خنانے اخس پنانے اخس کہ ہوغانے اخس ٹکر ءِ، ولے زی آن ہندن دراخ ءِ کہ کس انا گمان اٹی ہم بف کہ دا دیوانہ ءِ۔ بیشک زندہ دیوانہ ءِ دا زمانہ ہچ ءُ قدر اس تفک:

مہر انا دعویٰ کروک آ داخہ در بے مہر مس

دے منہ نن تون تدیفے زو ننے آن سیر مس

خنپرو ءِ مہر دن ءُ ساگر اے غلام علی

مہر اٹی اونا ننا کل زندگانی زیر مس

ساگر ہرا سر حال آ شاعری کرینے، اونا ہر سرحال نا شاعری تینا مٹ تینٹ ءِ، اونا ہرا سرحال نا شاعری مرے، اوٹی ہندن لوز خلوک اریر، ہرافتے بننگ کن است بندغ ءِ بیوس کیک، دن کہ محبت نا سرحال آ نوشتہ کیک:

سلیتو مہر زو کٹا محبت

سفا دم تس ہنا چٹا محبت

منہ گام ئسرہ مزل نا خڑک آ

کسر نا نیمہ غا الا محبت

کنا دعاءِ اللہ پاک ساگر نا عمر ءِ جاندراخی و خوشی تتون اوار پین مرغن کے، تاکہ ہندن او تینا قلم نا زیبائی تے شنکی کرسا شاعری نا پڑ ءِ پین وسم کے۔ آمین

ہفتئی تلار
تاک:02
۔14-08جنوری 2022ء
پنہ: 07