خیرخواہ(افسانہ)

عقیلہ و سعیدہ دے مون آ تولوک کشیدہ کریرہ، اسہ پارہ غان اوفتا پیشیم اسکان نا پاٹو کروک آ کنڈک آتا پچخ آک چنکو رکابی سے ٹی مچ کروک تخوک ئسرہ۔ تین پہ تین ہیت کرسا وار وار آ مخسا چا کنسا و تینا کاریم تے کرسا ئسرہ۔ ہندا سوب آن تاتو اوفتیان مچے مر ہنا۔ مصلح ءِ شاغا۔ نماز نا نیت تفے کہ اسہ وار آ دریپ دریپ نا ہندن ءُ توار اس مس دن کہ کس گونی و گوالہ اس ٹھپے۔ مشکل اٹ او تینا اولیکو چار رکعت ءِ خوانا سلام ہڑسا۔ عقیلہ و سعیدہ غا مون ءِ ہڑسا ارّفے ”مسنک! ہمو کنڈ آن ہربو دا انت اسے نا توار ءِ؟“ عقیلہ ہکل کرے ”ہمو مامی شازو ءِ اسما ءِ خلنگ ءِ۔“

”خدا خدا کر نیاڑی، مامی تو تینا ہڑدے نا گونی ءِ ٹھپنگ اٹی ءِ۔ باور بفک نے ہن ہر تے۔“ سعیدہ کشیدہ نا ترک آتے خلسا مسخرا وڑ اٹ پارے۔ تاتو بیوس چپ کرے۔ و ولدا تینا نماز ءِ بنا کرے۔ اخریکو رکعت آتیٹی ئس کہ ولدا ہندا توار مس۔ ہلہ ہوشی اٹ دعا کرے۔ مصلح ءِ مچ کرے۔ ہنداکان ہکل کرے ”دا انت اسے، شازو! گونی ءِ ٹھپنگ اٹی اُس، یا پین غزہ اس کننگ اٹی اُس۔؟“ شازو پارے ”اؤ گونی اس ٹھپنگ اٹی اُٹ۔ سد وخت پارینٹ تے کہ اخس کہ رسینگک نے چپ کر کن۔ پین ہیت کپہ۔ ولے دا اِرادے آن مزغ ءِ کنا کنگنے کہ کن کن پھلی ءُ گد اس ہلبو۔ دن کہ باوہ نا تے……“ شازو نا ہند ہیت آتتون تاتو ہم رسینگا۔ اسما کہ مہالو شازو نا مچ آتے بک آتیا سگاسس، تاتو نا خننگ تون گارہ اس خلک ہوغا۔ تاتو بس اودے خمب اٹی ہلک، نواریفے، مشکل اسے ٹی خوش کرے۔ ولے اسما خسکنگ ءِ توننگ کتوکہ۔ او پاریکہ کہ ”لمہ ہر وخت کنے ہیت نا ہیت آ کٹک۔ دا وڑ کس تینا اپوک نا چنا ءِ ہم خلنگ کپک۔ دا ای اُٹ کہ اونا خلنگ آتے سگانٹ۔ پین کس مسکہ ہوغنگ اٹ دنیا ءِ کاٹم آ ہرفیکہ۔“

دا ہیت و حالیت آتیان تاتو نا است تینا نشار شازو آن بھاز خراب و مونجا ئس کہ شازو ءِ اَرغ تے ہیت اس پاروسس، تاتہ غان ناراض مروسس یا دسخینچ و خاسپر اسے آن ہیت اس بنوسس۔ او تینا خار انا زار ءِ اسما غا شولاکہ۔ و بے سوب کودک آ اسما لٹ کنگکہ۔ اگہ کس شازو ءِ ہیت اس پاروسس تو ہندا ورندی تسکہ کہ ”نم کنے آن زیات اسما نا خیر خواہ اُرے؟“ دا ہیت اتون کل چپ کریرہ۔

شازو نا ہڑدے نا بھاز انگا لٹ آتیان اسما ناجوڑ مس۔ او اسُل ہیت کتوکہ۔

منہ دے مریک کہ تاتو شازو ءِ پارے کہ نی بھلا نشار نا بلوچی آ پچ آتے بین و برام آ ہن۔ اصل اٹ تاتو نا خاسپر نا مار انا برام ئس۔ تاتو خواہسکہ کہ شازو جوان ءُ پچ بینے، برام آ کاہے، و تاتو نا سفت مرے۔ ولے شازو نا طب خراب ئس، ہندا سوب آن او برام آ ہننگ خواتوکہ۔ ولے تاتو نا مون آ ہچ پاننگ کتو۔ شازو خار آن تینا مکر اٹی بس۔ داسکان اونا خار شیف متویسس کہ اسما اسکول آن بس و بننگ تون لمہ ءِ پارے ”لمہ نی کن کن انتئے پَین اس ہلپیسہ۔ اینو مس کنے ولدا خلک۔“ شازو کہ مہالو آن خار اٹی ئس، اسما نا غاو ءِ بنگ تو تینا کل خار ءِ اوڑا کشا۔ اسما حیران تیان حیران ئس کہ کنے آن انت ردینک اس مسنے کہ لمہ کنے خلیک۔ 

ہڑدے ہڑدے نا بے سوب آ لٹ آتیان اسما ناجوڑ مرسا ئس۔ او تینا است اٹ پاریکہ کہ دا ہیت راست ءِ کہ لمہ غان زیات چنا نا کس خیرخواہ مفک۔ ولے شازو امر ءُ لمہ اسے کہ ایلوفتا خار ءِ تینا چنا غا کشک۔ ہرا وخت کہ اسما نا طب بھاز خراب مس تو شازو ءِ ہم تینا وڑ تیان خار بسکہ۔ ولے شازو تینا خار ءِ توننگ کتوکہ۔ شازو نا ہندا خُو انا سوب آن اونا اَرغ نا است ہم پناسس۔ تاتہ جتا نشار آن دڑدی ئس۔ دسخینچ آک ہم ایلم نا چنا کن است ہشارہ۔ ولے کس ءِ ہم جیرت متوکہ کہ شازو ءِ لوز اس پاہے۔ اگہ کس اس اودے پاروسس تو اونا ہندا ورندی ئسکہ کہ ”نم کنے آن زیات دانا خیر خواہ افیرے۔“

ہندن دیک گدرینگار۔ اسما نا است لمہ غان پناسس۔ بلکن او تینا لمہ غا خار کنگکہ۔ اسما بلہ تون تینا زیات خوش ئس۔ و لمہ نا رہی آ بھا زکم ہناکہ۔ ہندا ہیت آن شازو ءِ بھاز بد بسکہ کہ او تینا بلہ تون انتئے دن خوشی نا وخت گدریفنگ ءِ۔ اسما جوان مس ولے او تینا لمہ غان بدبیسہ ئی ءِ الیتو۔ بلکن داسہ لمہ غان خلیس تے ہم کم مس۔ دے اس کہ شازو مسڑ نا بے مونی ءِ خناکہ تو اونا است دتر نا خڑینک ہوغاکہ۔ ولے داسہ ہچ مننگ کتوکہ۔ شازو ءِ داسہ درک لگا کہ او اخس بھلو ردینک اس کرے۔ او تینے اسما نا خیرخواہ تکاکہ ولے اودے سما تما کہ ہرازدے او اسما کن جوان تکاکہ۔ او اوڑکن جوان اَلو۔ داسہ ہم ہراتم کہ شازو نا است آ ہمے ہیت آک بریرہ ”کہ نم کنے آن زیات اونا خیرخواہ افیرے۔“ تو او بھاز ہوغک۔ ولے داسہ ہچ اس مننگ کپک۔

ہفتئی تلار
تاک: 45
19-25 December 2020
پنہ: 05