سَنٹ (افسانہ)

”ہن غیب مر، کنا اُرا غان۔ کنا زند ءِ دوزخ نا کرینس۔ ہچ تپرہ امر ءُ شوم ءُ دے اس ئس کہ ای نے تون برام کریٹ۔ دا دہ سال اٹی نی کنے ہرا خوشی تے تسنُس پا؟“

اوکف گج کرسا اودے لَغت کاری کرے۔ ہنداڑتون کل گندہ انگا کرینگ آک اونا باغان و گج آتیٹ چَٹ ہلنگ ئسُر۔ او مڑدہ غا جون آنبار آڑسندہ اس ہم کشتو، اونا لٹ ولغت آتا کیرغ آن بے سُدھ تموک ئس۔ تُو اسے آن زیات ئس دا نا کُن خور ہندا لغت و کرینگ آک ئسُر۔ ولے اینو داٹی لٹ ہم اوار ئس۔

اودے سما ئس کہ اگہ ورندی اس تسٹ گڑا دُن چا خاخر آ پٹرول شاغاٹ۔ دوارہ دا بتر گنوک مریک۔ اودے جوان خلنگ آن گڈ آخر دم درینگا تو تینٹ لٹ ءِ چغل تس و اُراغان پیشن ہنا۔

او ڈغار آ مڑدہ غا جون تا ڈول سُن تموک ئس، اونا ہربند خڷ آن پننگ کن بسکہ،دڑد آن تینا خن تے مُچ کرے……

”حمزہ پاہک نی کنے خوشی تتنُس۔ پین انت کیو اونا خوشی کن تینا کاٹم آ چاڑ آتے شاغو، خاہوت ءِ اونا اسٹ کرینُٹ، دیر اِرغ کتخ، پُچ وکشیدہ کل گڑا ای کیوہ۔ مہمان وسیال وقریب آتے تا شرف کیوہ، بیدس اونا موکل آن تینا لمہ باوہ نا اُراغا ہم ہنپرہ۔ ہچ تپرہ حمزہ نا خڑک آ خوشی انت اسے؟ اینگ آن خدا تون ای جنگ تو کننگ کپرہ؟“

ہندا ساہت اودے اونا چنکی یات بس کہ اونا ایلم ولی ہراتم اودے خلککہ گڑا لمہ تے اودے بغل کرسا پاریکہ ”ولی ایڑھ نے اُست مریک کہ دُن خلیسہ تے، نے سما اف کہ ایڑھ تینا اُرا نا مفک بدر نا مریک، ایڑھک منہ وخت اسے کن تینا اُراٹی مہمان ءُ بس……“

او گڑا لمہ نا گُد انا پلو ٹی تینا خڑینک آتے پاک کرسا پاریکہ ”آخا لمہ ای نے، باوہ و ولی ءِ الیپرہ پین کس انا اُرا غا ہنپرہ۔ لمہ اودے اُست آ خلسا اونا پیشانی ءِ دُروت تسکہ۔ وخت گدرینگ آ ہُرے کپک۔ مسڑ سا انا کشار آنبار زو رُدک۔ وخت ساہت تُو وسال آتیا سوار بال کرسا ہنا……

ایلو مسن تا وڑ اونا مزغ اٹی ہم ہندا ہیت ءِ پیوند کننگاسس کہ مسنک بدر اُرانا مریرہ۔ اونا اصل اُرا اونا اَرغ نا اُرا مریک۔ اوتینا گمان اٹ تینا اُرانا بیرفنگ ءِ بنا کریسس۔ تینا خیال آتا خواجہ نا چاری ئس کہ او ہراتم بریک اودے اونا لمہ باوہ نا اُراغان اونا اصل اُراغا دیک۔

نیٹ آ ہمودے بس ہرازدے او سد اومیت اٹ بدر نرینہ اسے تون تینا لمہ باوہ نا اُرا ءِ السا تینا اصل اُرا کن ہنا…… سرگوپ اودے بیرفے سینگار کرے دُن کہ پارہ پریک برامی ءِ مُسہ دے اسکان تینا رنگ ءِ ایترہ۔ اینو تو بروک آ دے تا روشنائی آن اونا دروشم چانڑدہ نا توبے نا وڑ گروشک تسکہ۔ ایڑھکوک پاریر تے خن تے ملپیس نہ تو اینخو نا سال ڈکال مریک۔ تینا پُربھرم آ تغ تا رکھ اکن او خن تے ترکرے۔ ملتو تا۔ دُن مف کہ تغک اونا خن تیان ریڑ کرور۔ و مُر تالان مرور۔ پدا اونا ایڑھکوک قرآن شریف تون اوار زرس خرن ءُ پن، تاس اس دیر اتون اوار ایسُر، پاریر داسہ بسم اللہ کرسا خن تے مَل۔ او بسم اللہ کرسا قرآن شریف نا تلاوت تون اللہ جان آن نیک ءُ دعا خواہس۔ دیر تیٹ ہُرسا پارے ”اے خدا جان کنا و حمزہ نا اُست آتے ہندا دیر تا وڑ ایلوفتے کن سفا کیس۔“

خرن آ پن تے ہُرسا تینا بغل نا پُر بھرمی و پُر وسمی کن دعا کرے۔ پدا تینا لمہ باوہ ایڑھ ایلم خاہوت نا مہر و مریبت ءِ اُست انا اسہ کنج اسے ٹی بند کرسا، اسہ خوشحال ءُ زند اس تدیفنگ کن آخبتی کن حمزہ نا اُراغا بس۔ ہراکہ اونا لمہ باوہ نا ہیت انا ڈول اونا اصل اُرا و ہنکین ئس۔

او لَٹ ولغت آتیان تینا ٹکر مروک بدن ءِ زرس سُرفے تو دڑدآن اُست اٹ دا بس کہ کاوہ تینا لمہ نا زنچک اٹی ہلیو پاو تے ”نم انتئے بیوس انگا مسن تتون دروغ تڑسا اوفتے تینا اُراغان کشسا پارے کہ مسڑ نا اُرا تو اونا اَرغ نا اُرا ءِ۔ ایکا وا اَرغ تے پاہک ”پیشن مہ کنا اُراغان دا کنا اُرا ءِ داڑے نا حاکمیت اف داڑے کنا بادشائی ءِ۔“ مگہ نیاڑی ساہدار اسے؟ بہا ٹی ملک کہ ہرا وخت اُست نا پنا دَر پِڑی آ سودا کر تے، یا ایت تے قصاب نا دوٹی تڑے تے۔ نیاڑی مگہ میراث اسے یا اُراٹی تموک ءُ گڑاس کہ نی امر کیس کر تے، کاریم اٹی ات تے، اُست نا پنا خس تے یا کباڑی آ بہا کر تے؟“

اودے ہراتم شاہ گل و زینت نا خیال بس تو ہنداچاکہ اوڑا گروک اس تما۔ او ہیجسا بش مس توس۔ شاہ گل ہر سال اسہ چنا اس ایسکہ پڈ پُر مسکہ ولے بغل تے خالی ئس۔ اونا چناک سلتوسہ۔ ڈاکٹر آک پاریرہ تے اَرغ و زئیفہ نا دتر اوار تمپک۔ اَرغ تے علاج کرفتوکہ تینے، او پاریکہ علاج آ داخس پیسہ خڑچ کننگ آن انتئے ای پین برام اس کپر۔ او شاہ گل ءِ اُراغان مِڑا۔ شاہ گل گنوک مس۔ زینت دا خاطر گناہگار ئس کہ اودے چڑہ مسڑ مسکہ۔ اَرغ تے مسٹ کرے تے۔ ولے کنا انت گناہ؟“

درگہ نا دریمبارہ مس ہراڑان اونا خیال آک پِنّار۔ حمزہ اسیکا وا اوڑا جلہو کرے۔ ”نی داسکان ہنداڑے تولوک اُس سَنٹ“

اونا اُست موڷ کرے۔

”نی خدا نا خدائی تون جنگ کر۔ ہراکہ نے عیب دار کرینے۔ کنے انتئے ناحق خلیسہ۔ نی کنا پڈ اٹ چنا اس شاغ ہُر گڑا ای امر ودی کپرہ تے۔ نم نرینہ غاک ہر بہتان ءِ نیاڑی آ خلیرے۔ نم ہم آخر انسان اُرے نم ہم ناجوڑ مریرے؟ مگہ خدا نمے سَنٹ کپک، بیرہ نیاڑی تے سَنٹ کیک؟ نم خدائی آ کاریم تیان انتئے شکی مریرے؟ ڈاکٹر نے انت پارے؟ گڑا نی ہندا سرپد مریسہ کہ ای ہچ اس پہہ مفرہ؟ نی کنے السہ پین اس بہائی کیسہ پدا اوڑا ہم سَنٹ مننگ نا بہتان خلسا اودے ہم ہڑدے ہندا وڑ لٹ ایتسہ؟“

حمزہ ءِ پین خار بس اودے زور آن دھکہ اس تس نیاڑی مُر تما۔ پارے ”ڈاکٹر آک بکواس کیرہ۔ دروغ تڑرہ۔ نی ڈاکٹر نا ہیت آتے دروغ پک کرفنگ کتویسہ اَنت؟ بھاز حیاء دار و پارسا کرینس تینے۔ ای تینا سنگت آتتون نے انتئے واخب کرفیٹ، اوفتے اُرا غا ایسٹہ، نے پاریٹہ بر دافتے بخیر کر، زرس توڷ دافتتون، انت اکن پاریٹہ؟ نی اوفتیان کن کن داخہ در ءُ خوشی اس ہلنگ کتویسہ۔ ای رزاکا نے اوفتتون تنیا الاٹہ ولے نی……“

دا ہیت اَلوس کہ حمزہ نا با غان پیشن مسرہ بلکن دافک باسن ءُ سُرف ئسُر ہرافتے حمزہ اونا خف تیٹ شاغنگ ئس۔ نیاڑی ہندن مس دُن کہ اوڑا گروک اس بٹس۔ اونا خڑینک آک خن تیٹ تے بارسُر۔ تفینک جور آنبار خرین ہڑسینگا۔ خنک تے پیشن مسر۔ حمزہ نا توار اودے ہندن لگاکہ دُن کہ مُر دون اسے ٹی تموک انگا بندغ نا توار مرے…… ہن پیشن مر کنا اُراغان ای نے مُسِٹ ایتوہ…… او مسہ وار ہندن پارے۔“

داسہ اونا مُسہ مسڑو اسہ مار اس ئس ہراکہ فوت کرے۔

حمزہ بھلو دیندار ءُ بندغ اسے حج ہم کرینے۔ مخلوق اودے حاجی پاہک۔ پیش امامی ہم کیک۔ و پین برام اس کرے ولے شومئی قسمت دا زئیفہ تے ہم سَنٹ اس پیش تما۔

ہفتئی تلار

تاک: 04

23-29 جنوری 2021

پنہ: 08