مسہ کسہ…. کور، بادشاہ، پیش گوفوک                 3

اسہ دے ہناٹ ہچ آتے تینا شنز والو ڈغار اسے ٹی خوافیٹہ ارغ آتے مون آ تخاسٹ ہنداڑے ارغ کننگ اٹی مون کنا کندوری ٹی ایس خیر آن اسہ خدا نا ملنگ اس بس۔ کنے اِرغ آ خنا پارے ”ارغ کننگ اٹی اُس سلام بٹپرہ نے آ۔“ ای پاریٹ ”بر ارغ کن۔“ بس دو سلا کن تون ارغ آ توس۔ ارغ کنگ۔ ارغ آن پد دوسلا حوال تس ”کان کن تون کنا بیست گوالہ ءُ خیسن نا نی اوفتے کن تون اتہ ای نے پین کرا بوچ تفرہ۔ دہ ہچ نا خیسن تو، دہ ہچ کنا خیسن۔“ ای پاریٹ ”کان۔“ بش مسن رادہ مسن ہنان ہنان خلسا پرغسا بھلو میدان اس بس، ہنان میدان ختم مس۔ بس بھلو مش اس مش انا تہٹی ہنان، بس بھلو تلار اس۔ ای ہناٹ۔ ہندا پیر انگا کنے آن مست اسہ گڑاس ہرفے، ای خناٹ تے، درست کتوٹ۔ ہندا انت اس ئس۔ ہنان مونی تلار اٹی دا بابا کشا تلار اٹی خلک دو ءِ تینا۔ تلارآن اسہ درگہ اس ملنگا۔ تہٹی خیسن پیہن لال جواہر یاقوت انت آن انت ارے۔ کنے پارے ”کان مونی۔“ ہنان مونی ای پاریٹ ”دا ہچ آتے دیر باریم کیک۔“ کنے پارے ”نی کان مونی۔“ ہنان جوان چکر خلکن، ایکان بسن ہچ آک ننا باریم کروک ءُ۔ چٹ اٹ تفوک، نت آ سلوک ءُ۔ ای ہناٹ مون اٹ۔ بسن بسن سفر کرین، کسرک مسر اِرٹ۔ اسٹ چپ دو آ ہناکہ ایلو راست دو آ ہناکہ۔۔ کنے ملنگ پارے ”نی اسہ کسر اٹ ہن ای ایلو کسر اٹ کاوہ۔“ ہناٹ ٹکر اس مونی ہڑسینگاٹ۔ ولدا بسٹ ملنگ ءِ پاریٹ ”جی ملنگ جان اللہ تعالیٰ نے ہر گنج تسنے کنے پین پنچ ہچ ایت۔“ ملنگ خسا ہچ نا مہار ءِ۔ ای ہلکٹ پنج ہچ ءِ باریم تون مونی ہناٹ۔ ولدا ہڑسینگاٹ۔ پاریٹ ”ملنگ جان نے اللہ ہر گڑا تسنے۔ دا پنج ہچ ءِ کنے ہیت۔“ ولدا کنے آخسا مہار ءِ۔ ای ہلکٹ بیست ہچ ءِ دریٹ، ہنانٹ مونی، ولدا پدی بسٹ، پاریٹ ”ہمو نہادی آ گڑا ءِ نی ہرفیس۔ کنے ہمودے ایت۔“ پارے ”ای نے بیست ہچ خیسن نا باریم آن لوڈ تسٹ۔ دلدا ہم خواسہ۔“ ای پارےٹ ”نی کنے ہمو دے ایت۔“ کشا جیب آن تینا اسہ شیفک اس پارے ”دا بختاور آ شیفک ءِ راستیکو خن اٹی خڷ، دا مشک خلک کل نے کن خیسن مریرہ۔“ ای تینا راستیکو خن اٹی خلکٹ گواچنی نا دا مشک خلک خیسن مسر۔ ای پاریٹ ”کنا چپیکو خن اٹی شیفک ءِ ای کشہ۔“ پارے ”اگہ نی چپیکو خن اٹی شیفک ءِ ای کشاس تو ناخنک ہڑتوم آ سٹرہ۔ کپیس خانہ خراب کپیس۔“ ای دا ہیت ءِ منتوٹ پاریٹ ”کنا خن اٹی شیفک ءِ ای کشہ۔“ ملنگ کنے آن نرا۔ ای ددیفیٹ ہلکٹ تے۔ ملنگ ءِ لیٹفیٹ، لگاٹ زی آتے کشاٹ شیفک ءِ تینا چپیکو خن اٹی ای کشاٹ کنا ہڑتوم آ خنک سٹار، مر تمار۔ ملنگ بش مس کنے دھکہ تس ای تماٹ۔ خلک کاٹم اٹی کنا اسہ پنجہ اس، پارے ”ہن غریب یکو پنجہ کاٹم اٹی مروس۔“ گڑا پخیر امر کرے۔ خیسن تے ہچ آتے درے یا دتو۔ ای تماٹ ہمو جاگہ غا ارا ہفتہ مس، خن تے ٹی کنا مشک ہناسر۔ اسہ پہوال اس بس ہموکان کنے خنا۔ ہرا داڑے اسہ بندغ اس خوار خراب تمانے۔ ”کنے پارے نی دیر اسے اُس۔ امر کیسہ۔“ ای پاریٹ ”فلانی اٹ فلانی نا مار اُٹ۔ لمہ کنا پیر ءُ سے، خن تیان خنپک۔ دن دن کن تو دا کسہ مس۔“ او غریب تینا خدا و تینا ثواب کن کنے ایس کنا اراٹی سر کرے۔ ای دا ہمسائے نا مار ءِ دیوہ تین تون بازار آ اودے پنج روپئی نا چا ایتوہ۔ اونا ہم کاریم مریک۔ داسہ کنا روزگار ہندادے۔ ہرکس کنے اسہ روپئی اس ایتے تینے پنجہ اس خلفوہ اگہ کنے پنجا روپئی ایتے تینے پنجہ اس خلفوہ۔ کنا دھندو ہندا ئس۔ نی بسس کنے پنجا روپئی تسس ای تینے پنجہ اس خلفیٹ نی کنے آن دا سوج کریس کسہ کنا ہندا مس۔ بادشاہ سلامت! گڑا جوان کریٹ یا گندہ کریٹ۔“ بادشاہ پارے ”نی دا وخت آ اسہ کنڈ مر جوان کریس یا گندہ کریس۔“ او اسہ کنڈ آ مس۔ بادشاہ خواہفے شیر ءِ، پارے ایت حوال نی کہ ہلی نا اخہ تیز ہناکہ، نی اودے خلکسہ چابک اس۔ کر تینا کسہ ءِ۔“

پارے ”بادشاہ سلامت کنا باوہ ملک انا بادشاہ ئس، ای اوفتا اسٹ انگا مار ئسٹ۔ لمہ باوہ کنے پاریر ”نی برام کر۔ نن نا اولیاد اس تینا زندگی ٹی خنن۔“ ای پاریٹ ”برام کپرہ۔“ ہیت آک زو مریرہ وخت آک ہرے آ کارہ۔ اسہ وخت اس باوہ بے وس دا دنیا ءِ الا۔ لمہ کنا سلیس۔ ای تینا دکان آ بسٹ، اسہ ہمسائے اس بس غریب ءُ۔ کنے پارے ”نی بادشاہ نا مار اس ننے داڑے جاگہ اس ایت۔“ ای تینا اسہ حویلی اس اوفتے تسٹ۔ ایلو حویلی ٹی جند کنا رہینگاٹہ۔ کنا حویلی نا دیوال آک بھاز بڑزا ئسر۔ دا ہمسائے غریب اس ئس۔ داغریب نااسہ مسڑ اس ئس۔ دا مسڑ ارانا کل کاریم تے کریکہ۔ شام انا مہالو بےرم تے بٹیکہ، سہب انا وختی ہرفیکہ۔ ہندن چسپان چسپان کاریم کریکہ۔ اسہ وخت اس ای لمہ ءِ پاریٹ، ”ہندا غریب نا مسڑ ءِ، برکنا نظر تما ایاتے۔ برام کیوہ۔“ لمہ پارے دا غریب ءُ۔ نی بادشاہ نا شہزادہ اسے اُس۔ نے کن پین بندغ بھاز ءِ۔“ ای پاریٹ ”ہندا غریب نا مسڑ ءِ برام کیوہ۔“ باسنی ئس۔ ای و لمہ بامب انا زی آ خاچانہ ہمو وخت آ لمہ نا خیال زمین آٹن او چرینگا بامب آن تما لخ آن ٹکر مس۔ او اوڑے ہنا خیر خیرات کریٹ۔ مخلوق ءِ تسٹ منہ وخت مس۔ راہی کریٹ رسال کنے پاریر ”نی ننے خن تیٹ قبول اُس۔ نن نا نکاح ءِ داسہ نا داسہ خازگی خچٹ آ پچ آتتون نکاح ایتنہ۔“ ای پاریٹ ”بادشاہ سے اٹ۔ کل خڑچ خرابات کنے آٹے۔“ منہ وخت آن پد برام کنا مس نکاح کنا مس۔ سو دریٹ، بسکوٹ دریٹ، سُرٹ کنپک بیمار بیمار ءِ۔ سوچ خلکٹ ”دادے انت مس۔ لمہ اس آسرات ئسٹ۔“ اسہ وخت خاچوک ئسٹ، خیری زی آ کنا شاغوک ئس، زئیفہ کاریم کریکہ، کنے سما ئس۔ زئیفہ ہرفے زرس مش انا دم کرے کنا زی آ چٹ تس۔ نثار کرے کنے۔ ای تغ اٹی ہناٹ، او کنے آ نثار تے عمل کریکہ، کنے سما ئس۔ ای چاہسٹ توبے ءِ چانڑہ نا۔ دے آنبار روشنا ءِ، ہراٹہ تے پیٹی نا توار مس۔ کشا سہت زیور آتے تینا بینا۔ بادشاہ زادہ سے نا زئیفہ ئس۔ بوکی ءِ بٹے راہی مس۔ او مون اٹ ای رند اٹ۔ ڈکسا ڈکسا بس بھلو قبرستان اس، ای مرآن ہروہ تے۔ دے اس کہ شیدی اس پاش کرے، ہلک داکلک آن تے بک اس، ہلک اے کلک آن تے بک اس۔ خدانا خاص بلا اس ئس۔ تس تے کرینگ اس۔ پارے ”اینو ہرے کریس۔“ پارے ”کرینگ تفہ۔ با اٹ ہیت کر۔ مہا لو لمہ باوہ نا ئسٹ، داسہ برامی اُٹ۔ ارغ خاچانے پوڑ دم کرینٹ۔ نثار کرینٹ تے۔ تےنے سہت سینگار کرینٹ کنے ہم ہرے تما۔“ شیدی پارے ”بر اِرا مڑدہ کشانٹ، ای کنتنٹ تا، بر کنین تا۔“ تمار مڑدہ غاتیٹ، سٹار سٹار سیر کریر تےنے۔ ای است اٹی پاریٹ کُن خبر تمک نے۔

ہفتئی تلار

تاک: 30

01-08 August 2020

پنہ : 02