ارباب خدائیداد خان کاسی نا کُٹالی (3)

ارباب ہاؤس نا ماڑی ٹی شام انا مجلس اٹ ہر وڑ انا بندغ ساڑی مسرہ۔ بھاز آک ہموڑے رہینگارہ۔ اوغانستان آن بورجان پنی ءُ بندغ اس بھلو وخت اسے آن ہموڑے جاب تسوسس۔ شام انا مجلس اٹ ہندا بندغ سچلی چپچلی و دروغ تڑنگ نا ہنر ءِ تین کن پڈ ولفنگ نا سوب اس جوڑ کریسس۔ارباب خدائیداد خان اونا ڈلیدہ کننگ آن سخت بے زار ئس۔ چندی وار اودے تنیائی ٹی تینا مجلس اٹ بڑینک بٹنگ آن توریسس۔ ولے او بے پرواہ چٹ تسکہ۔ ہمے اسٹ نا ہیت آنبار ”لچانے با اتون کشکنگ مفک دا کافر“۔

اِرغ کننگ نا وخت آ ارباب نا خڑک آ تولنگ نا کوشست کریکہ، اوڑتون اوار کنگکہ، ارباب فریشان ئس دا مجلس نا مڑدار ءِ امر کشو۔ ہرا کہ کنا شان انا برخلاف ءِ۔دن نہ کہ مردم آزاری ٹی برے۔ اِرا دے آن پد بورجان تینا چنکا ایلم ءِ ہم خواہفے۔ پگہ غا مجلس بنا مننگ تون بھلا ایلم آن مست دروغ تڑنگ نا بنا ءِ چنکا ایلم کریکہ۔ او ہُلی آن دڑتویسس کہ بھلا ایلم ہیت ءِ با غان تے پلا، تینا ہچ انا مہار ءِ اونا ہچ انا لٹک اٹ تفے۔ بھلو بھلو ہیت تغڑی تس۔ نوشکے آن بروک ءُ مہمان اس پارے ”چٹ ساگی آ گز خلنگ ءِ۔“ میر بہرام اونا خف اٹ پارے ”جٹ اس پین توڷ، گز آک گام اٹ بدل مریرہ۔“

ارٹمیکو دے ارباب اِرغ کننگ آن پد ارفے، لشکر حوال ایتبو۔ راج اٹ انت خنارے انت مننگ ءِ۔ متبر آک تولوک ئسر، داسکان کس کجتویسس کہ بورجان نا چنکا ایلم اتل کرے، ”ارباب! استو مجلس ایسر مننگ آن پد سہ بجہ غا آسمان اٹ کچک اس غوکاکہ۔“ کل مخار۔ ارباب صاحب خار اٹی ہُرا پارے، ”او امر؟“ امبل نا با خٹ مس۔ ایلم تے بورجان زُو زُو پارے ”ارباب صاحب! راست پاننگ ءِ، ای ہم کچک نا توار ءِ بڑز بنگٹ۔ مننگ کیک شکرا کچک نا کتری اس بڑزا ہرفیسس۔“ چنکا ایلم خید آتے تینا کوس انا چَپ اٹ سفا کرے۔ آڑسندہ اس کشا۔ مجلس ایسر مننگ تون بھلا ایلم چنکا ءِ پارے، نی منہ وخت ارباب نا نوکر آتا مجلس اٹ بشخ ہڷ، دا بھلا دیوانک نا وس آن پیشن ءُ۔ ہچ کپیسہ، کنے بے اِرغ کیسہ۔ چنکا ایلم پارے، ادا ہندا مجلس اٹی نی ہم تو بے کاٹم ءُ ریڑ ایتسہ، مچے بھاز اگہ ای لوڑی تسٹ، گڑا انت اس مس۔ دا ہنر ءِ تو ای نے آن ہیل کرینٹ۔ بھلا ایلم پیشانی ءِ کرنچ کرسا پارے او خیرات نا ڈو، لمہ غان جتا اُس، ابا ایماندار نا لمہ ءِ بے عقل و گنوک پاریکہ۔ ای اگہ ہیت لتاڑوہ، ہمو ہیت آتے پدی نت تا کیرغ آن سہی سلامت کشوہ۔ نی ہیت ءِ لتاڑپیسہ، نی ہیت آتے شیڑتیفنگ اُس، ہراڑان نا ہیت آتا تالان مننگ تون دم ایترہ۔ ضعیف ءُ گپ بنفپہ۔ دا ہنر ہیل کننگ کن نے پانزدہ سال پین میر متبر آتا مجلس اٹ گپل ہلوئی تمک۔ کن تون ابا نا دعاک ہم اریر، ایماندار کہنگ آن مست مسہ وار کنا باٹی تف کریسس۔ وصیحت تے کن تون تخوک ءِ۔ کنے پاریسس، ”بور جان، ہفت سال ڈکال مرے ولے نی بے روزگار مفیسہ۔ ابدال آتتون دروغ تڑیس ہم تینا پڈ ءِ ولفنگ کیسہ۔ کنے دا ہم پاریسس کہ کنا پن ءِ نی زندہ تخوس۔ نہ تو دا بے عقل و گنوک نا لڈ کنا پن ءِ گوہک۔“

چنکا ایلم پارے ”خرین آ ہیت آتا جواب ءِ کل تننگ کیرہ۔ ولے وخت وخت ایلم نا نصیحت دوی ءِ چٹ اٹ تفک۔“ بھلا ایلم پارے ”ہراتم غلطی پک مرے تو عقلندہ تینے راست کیک، خیراتی آ کٹوک گڑا ضد کیک۔“

سہب تما ارباب صاحب نہاری آ اسہ جہان گشتہ ءُ بندغ اس، بہرام خان ءِ خواہفے، پارے ”دا دروغ نا بے کاٹم آ جاتو آن مجلس نزور مرسا کننگ ءِ۔ قبائلی روایت آتا خواجہ غاک اسٹ اسٹ آ تڑسا کننگ ءُ۔ بے کاٹم گپ آک بے نت آ بوگ شوگ آتیان سوبر آ مجلس سوزی نا مارکیٹ اٹ بدل مننگ ءِ۔ شرفدار آتا ہننگ بننگ گونڈ مننگ ءِ۔ ولے سچل و چپچل آتا لشکر چوری کشنگ ءِ، اول اسٹ اس ئسکہ، داسہ جاڑ مسنو، نی اسہ وڑ اسے نا وڑ اسے ٹی دا ہڑتوم چغل تروک آتے مجلس آن پیشن چغل ایت۔“

بہرام خان پارے ”ارباب صاحب! بختاور نی مست پاریسہ، دا تم اسکان شار اٹ خننگتوسہ۔ اریر تو کنا وس آن ہم پیشن، ولے دافتا لٹک ءِ مندوست جوان لتاڑنگ کیک۔ دا تو اِرٹ ءُ، دن انگا چار ءِ مندوست گانڈَو اٹ خلیک۔“ ارباب ارفے ”مندوست ہراڑے تولک۔“ بہرام خان پارے ”دشت کاجوزئی تا شار اٹ۔ ہرا ارے غریب و خواری کش اس، ولے دا ہنر اٹ بھاز ازگار و میر اسے۔“ ارباب پارے ”اخس کہ پیسہ لگک، سہب انا وختی ہن، بیگہ اسکان کچاری اسکان سر کر تے۔“

ہفتئی تلار
تاک: 34
17-11 ستمبر 2021ء
پنہ: 03