اسلامی صحافت                  (47)

تعلقداری تا ٹہیفنگ و سوگوی نا بابت ہمو دینی پرمان و پارت آتیٹی پاش وڑ اٹ فرد آن فرد انا بابت فرد انا فکر و عمل نا وڑ و ڈَول، درشانی و ہیت و گپ ءِ پیش کننگ خننگک، دا سوب آن اودے ہُرسا کس اسے نا مزغ اٹی دا خیال ہم بننگ کیک کہ اسلام دا پارت آتے تعلقداری کن آخا، بلکن فرد آتا جندی تعلقداری نا گنڈنگ کن تسنے، تو اول تو دا تاثر سہی اف، انتئے کہ تعلقداری نا بنداو ہرا ایلمی و خیرخواہی ءِ گوندنگانے، او کل اسلامی راج اکن ءِ۔ بلکن اسہ مسلمان اسے نا خیرخواہی نا حقدار ہمو بندغ ہم ارے ہرادے اسلام قبول کننگ نا بختاوری دوئی مننگ کتنے۔ ارٹمیکو دا کہ اسلام انفرادی و اجتماعی زند اکن اِرا وڑ انا اخلاقی کسر نشان تتنے۔ ہرا وڑ اسہ فرد ایلو فرد اتون اوار تعلقداری ٹی دا اخلاقی راہشونی تیا عمل کننگ نا پابند ارے، ہمو وڑ چندی مسلمان تا پڑک آک، جماعت آک دا ہَد اسکان کہ مملکت آتے ہم تین پہ تینی تعلقداری تا ٹہیفنگ و سوگوی نا بابت دا اصول آتے ہرفوئی تمک۔

مسٹمیکو دا کہ پڑک اس مرے یا جماعت اس، ادارہ غاک مریر یا حکومت آک، اوفتا سروک و سرکڑدہ فرد آک مریرہ۔ اوفتا نفسیات و درک ایلو انسان تا وڑ اٹ مریک۔ بس پرخ دا مریک کہ انفرادی کہول آ انفرادی مسخت آک و فائدہ غاک بندغ نا مون آ تخوک مریرہ۔ و جم کہول آ مون آ بروک مسخت آک و فائدہ غاتا وڑ جم وڑ انا مریک۔

تعلقداری نا پوسکن آ کسب اٹی ہم لس بندغ نا نفسیات ءِ مون آ تخسا تعلقداری ودفنگ نا کوشست مریک۔ تعلقداری ءِ کمپنی یا ادارہ نا ہر فرد نا کاریم تکنگک، اسہ بھلو کارپوریشن اسے نا تعلقداری نا بشخ انا ڈائریکٹر نا پاننگ ءِ:

”نن تعلقداری نا بابت دا تکنہ کہ نن کل انت کہ پانہ و کینہ ہراڑان بندغ آتے ننا کمپنی نا بابت تاثر اس ملک، او تعلقداری نا بابت مریک۔ ننا دا بشخ ہرا کاریم ءِ سر ایتک، او ہمو بھلا کاریم نا بیرہ اسہ بشخ اس ارے۔ ہرادے ننا غٹ ملازم آک ہڑدے کیرہ۔“ (تعلقدار عامہ: پنہ 1)

دا اسہ راستکی آ تالان آزموندہ اس ارے ہرا دا ہیت انا خواست ءِ کیک کہ کمپنی نا مالک بڑزکو کہولی کمامدار و لس ملازم آک کل اسٹ ایلو و کمپنی نا خیرخواہ مریرہ۔ اوفتا نیام اٹی ہم گرنچی و خیرخواہی ساڑی مریک۔ و اوفک دا ہیت انا خیال ءِ تخرہ کہ اوفتا قول و عمل، تین پہ تین یا کمپنی نا تعلقداری تے نسخان ملپ۔

کمپنی نا نیک نامی مرے، دانا گڑاک بہا مریر۔ ارٹمیکو کنڈ آن کمپنی کن ہم دا المی ارے کہ او تینا ملازم و کاروبار اٹی کمکار بندغ آتتون اوار بریبری و تورَو نا رویہ ءِ دوئی کے۔ اوفتا روا انگا حق آتا خیال ءِ تخے، و کاروبار اٹی ہچ ءُ وڑ اسے نا بددیانتی سے نا سوب مف۔ حق آتا تننگ آن بندغ بیرہ است جم مریک۔ ولے شرف تننگ و کڑدار نا گچینی ءِ ہُرسا شرفدار خننگک۔ ہرا ملازم ءِ دا سما مرے کہ اونا کمپنی اوار سوار، دزی، کوڑی، خراج دزی، یا ہندن انگا ایلو گندہی تیٹی اختہ ارے، تو اونا ضمیر ہچ ءُ وخت اس تینا کمپنی نا مخ تفی ءِ کننگ کپک۔

ہندا وڑ اگہ پین کمپنی سے نا گڑا تا یا پین ادارہ سے نا خذمت آتا آب جوان مرے تو بندغ آتے اونا کنڈ آ چکار کننگ کن اسُل کہ انت گڑاس کننگے، کمپنی نا بڑزکو کہولی کارکڑد نا باور کرفنگ کن امر ءُ کوشست اس کننگے، گڑا و خذمت آتا خراب آب ہراتم تینے آن تینٹ پاش مریک، تعلقداری نا کل کوشست آتے دیر دیک۔ ہندا سوب آن اسلام آ ایمان اتوک آ بندغ آتے کن بھاز المی ءِ کہ او نئے بیرہ تینا جندی باندات آتیٹی بلکن واپار و صنعت اٹی ہم پورو دیانتداری آن کاریم ہلیر۔

دن انگا پوریاگر آتے و ادارہ غاتے کن کاریم کروک آ تعلقداری نا کارندہ غاتا ہم زمواری ارے کہ او تینا کسبی زمواری تے سر ترسا تعلقداری نا اصلاحی اصول آتیا گام کیر۔ و دا ہموتم مننگ کیک کہ اوفتا جند اٹی ہمو کڑدار ہمو حسنِ خلق مرے۔ و ہراڑکن رسول ءِ اللہ تعالیٰ معلم اخلاق جوڑ کرسا راہی کرے۔

تعلقداری نا مسخت آتا دوئی کننگ کن پوسکن آ دور انا بھاز انگا ایجاد و وسیلہ غاتے کاریم اٹ اتنگ انگ ءِ۔ ولے اگہ خوڑت ہُننگے تو دا شیفکو چار بنداوی ہیت آک ہرا مون پہ مون ہیت و گپ اٹی مریرہ، ہمو غٹ ایجاد و وسیلہ غاتا کاریم اٹی اتنگ اٹ ہم خننگرہ۔

-1 کلہو تروک آ

-2 کلہو

-3 کلہو بنوک یا ہلوک آ(ک)

-4 کلہو بنوک یا ہلوک آتا رد عمل

دا وڑ دا سوب آن ارے کہ ہرا وڑ نوشت، تران نا قائم مقام ارے، ہمو وڑ درشانی و ابلاغ نا ایلو غٹ وڑ و وسیلہ غاک ہم زیات آن زیات مخلوق اسکان سر کننگ کن دوئی کننگرہ۔ و اوفتا حیثیت ہم شخصی رابطہ و تعلقداری تا ٹہیفنگ نا فطری وڑ تیٹی قائم مقامی کرینو۔ ہندا سوب آن تعلقداری کن اخبار، ریڈیو، ٹی وی، فلم، اشتہار و ہندن انگا ہر اہم انگا وڑ تے کاریم اٹ اتنگے۔ ننے اوفتیان کاریم ہلسا تعلقداری نا اسلامی اصول آتا ہر حال اٹ رند ءِ دروئی تمک، انتئے کہ دا اسہ مسلمان اسے نا ایمان نا بنداوی خواست ارے، ہراڑے اودے آخرت اٹی اجر و ثواب ہم ملک۔ و پرسجو ہم مریک۔

ہفتئی تلار

06-12 June 2020

تاک، 22

پنہ : 04