چیہانٹ

نظم: نور خان نواب محمدحسنی

اے خدا

کنا شار دن بڑی بانگ ءِ انتئے؟

ہر خن خڑینک اٹ بارّسنے

ہر است مونجا ءِ انتئے؟

کنا شار انا دیوال و کسرک

انتئے دن مودہ کشانو

ہر در آ ملخموت گوئی کیک

کس اسے نا نظر لگانے دا شار ءِ؟

یا او مسنے وبا نا گواچی

یا ’دشمن غنیم‘ اس کرینے جلہو اوڑا؟

دشمن ہمو کہ ہچ ءُ دروشم اس اف اونا

و نئے او زندہ ءُ انسان اسے

او دیر اسے کہ انسان ءِ خلیک خوشی کیک؟

او دیر اسے کہ انسان ءِ بے شرف کیک، گل و بال مریک

ہر کس کہ مرے او انسان اس پاننگ مفک

و نئے انسان اس مننگ کیک

اے خدا! کنا شار دن بڑی بانگ ءِ انتئے؟

تینا لاش ءِ کوپہ ترسا

کنا کوپہ غاک ریش مسنو

قبر ختسا ختسا

کنا دوک پوتڑو کرینو

تینا ایڑھ و لمہ و مسن تے

دلاسہ ترسا ترسا دم درینٹ

دا امر ءُ غم اسے کہ اسُل کٹپک

امر ءُ عذاب اسے کہ اسُل ختم مفک

خڑینک آک خن تیٹ تربتر

کنا شار پِراد و چیہانٹ کیک

ارے کس اس دا پراد ءِ بنوک آ

کنا ٹھپ آتیا مرہم تخوک آ

انسانیت بے غم کرینے سیر تغ ءِ

دیر پائک مر ءِ قیامت

داکان بھلو قیامت پین برو ہراتم

انت اس کہ ای خن تیٹ تینا خناٹ

او ہم قیامت اسے آن ہچ کم اف

ہم داڑان بھلو غم پین مرو؟