’’مزل‘‘، اسہ جاچ اس(2)

بلاشبہ یوسف عجب نا ترقی پسندانہ فکراٹ ننے براہوئی جدید وترقی پسند فکری پڑ آ ساڑی مہاڑوک میر گل خان نصیر، بابونادرقمبرانی، بابوعبدالرحمان کرد اس تا فکری زباد محسوس مریک کہ داخواجہ غاک براہوئی شاعری ءِ راجی سرحال آتے تسر۔ او پین ہم تینا خیال آتا درشانی ءِ کرینے، گڑا شعر آتا نمونہ غاتے ہم مونی ایسنے۔ کم و وَد نہہ پنہ غا دا کتاب و اونا شاعری تیا تینا تبصرہ اس کرینے۔ ششمیکو پنہ غان ہلیس چانڑدہ میکو پنہ اسکان جوان سرجمی اٹ تینا نہادی آ ہیت آتے کرینے۔ پانزدہمیکو پنہ غا شاعر ناول نگار شہزاد غنی ’’یوسف راج انا گواچنی آ آدینک‘‘ نا پن اٹ تینا تبصرہ ٹی تینا گچین آ خیال آتے دا وڑ اٹ بیان کرینے:

’’گڑاس ہندن ءُدڑد و غم، ظلم، زوراکی، صبر کشت خون مریرہ ہرا کہ ڈیہہ انا شعور تخوک آ بندغ آتیان قلمکار، ادیب و دانشور ودی کیرہ۔ ہموفتیٹی کنا ـراج انا گواچنی آ آدینک نا پن اٹ اسہ پن اس یوسف عجب بلوچ نا ہم ارے ۔ بلوچستان نا تخت گاہ ریاست ِ قلات نا خمب اٹ ودی مروک آ ورنا یوسف عجب بلوچ نا خمیراٹ ہم ہمو شیر مڑد آتا خمیر آن مش اس اوار ءِ۔ اونا قلم ، ظلم و زوراکی نا خلاف اسہ جہد اسے نا سلسلہ ءِ بنا کرینے۔‘‘ شہزاد غنی نا خیال آک کم و وَد نہہ پنہ غا پانزدہمیکو پنہ غان بیست و سَے پنہ اسکان قلمبند ئُ۔ او ہم گڑاس شعر انا حوالہ تسنے، اوفتا زی آ گپ و تران کرینے۔

بیست و چارمیکو پنہ غا کنا زیبل آ دھرتی نا چنک سن آ ورنا غا شاعر خالدی بلوچ ’’کنا مزل نا سنگت‘‘ نا سرحال اٹ نوشتہ کیک:

’’یوسف عجب نا پوسکن آ کتاب ’’مزل‘‘ ءِ خوانوہ تو ہندن محسوس کیوہ کہ او کنے خوانفنگ ءِ، یوسف جان نا شاعری تیٹی، جدت، جمالیات، دڑد، اومیت، پنت و نصیحت، سوج و ورندی، پین بھاز رنگ آک ساڑی ئُ، یوسف نا شاعری اسہ ترند ءُکوکار اسے ہرا کہ راج ءِ شعوری بیداری نا سبخ ءِ ایتک، یوسف نا شاعری ءِ خواننگ آن ہندن محسوس مریک کہ ای تنیا افٹ بلکہ کنا تنیائی اسہ مجمع اسے، کنا چپی اسہ کوکار اسے، کنا بزگی اسہ جیرت اسے۔

یوسف نا لوز آتے خن ارے، اونا لوز آک ہیت کیرہ، چپی نا شور اسہ زوراک ءُجھیڑہ اسے، دا جھیڑہ راج ءِ اسیجا مچ کننگ و مون تننگ و دوپہ دو مننگ نا پڑو اسے۔‘‘ او ہم گڑاس شعر دوست تخانے، اونا تبصرہ مسہ پنہ غاٹے۔ ہرا بیست و چار آن ہلیس بیست و شش اسکان ءِ۔

بیست و ہفتمیکو پنہ غا کتاب خواجہ، یوسف عجب ’’دڑد متکن مفک‘‘ نا سرحال آ نوشتہ کرسا ارمان اسے ٹی پاہک:

’’ہندن اولیکو کتاب آن پد دا اومیت ئس کہ ای منہ سال اٹی تینا شاعری نا ارٹمیکو کتاب ءِ مون آ اتوٹ ولے دن مننگ کتو۔ ہراوڑ کہ بلوچستان نا باتیک بے ڈس مریرہ، ہند ن کنا نظم آتا کتاب ہم بے ڈس مس یا بے گوا مس و اینو اسکان اونا ڈس متو۔ انسان نا تخلیق اونا اولیاد آنبار مریک و است و دماغ آن ردوک آ نا مری مدام است آ سلک انتئے کہ شاعری کنا تخلیق یا اظہار نا گچین آ وسیلہ مسنے۔‘‘ اونا دا ہیت آک بیست و ہفتمیکو پنہ غان ہلیس بیست و ہشتمیکو پنہ اسکان ئُ۔ ہرا ود و کم اِرا پنہ مریرہ۔

بیست و نہمیکو پنہ غان ہلیس یک سد و بیست و چارمیکو پنہ اسکان ہرا ود و کم نود و شش پنہ مریرہ، او پنہ غاتیا اونا شاعری ءِ۔ اونا شاعری بھاز آ صنف آتیٹی ءِ، دن کہ مناجات، غزل، زمزیر، آجو نظم، چورک دائے۔

یوسف عجب ہرا ’’مزل‘‘ نا مسافر ءِ، او دا سفر اٹی تنیا اف، بلکہ اوڑتون ’’مزل‘‘ کن دا سفر اٹی دعا، دڑد، پنت و پرمان، اومیت، سوج و ورندی، شعور، خدا مہربان، لمہ، خڑینک نا راز، قاتل، استاد، دھرتی، منافقت، حوصلہ، عئید، دلبر نا غمک، دتر، خدا جی، یات، ہنوک آ سال، سوگو آ جوزہ، دڑد انا موسم، مزل نا ڈس و دائے تد ئُ۔

ہفتئی تلار

تاک:05

29جنوری، 04 فروری 2022ء

پنہ: 05